Tanuki-Manga

Yaegashi nalega na rozmowę z Kazuną, który ostatecznie zgadza się, więc razem wybierają się na spacer do parku. Niestety, niewiele zdążają sobie wytłumaczyć, gdyż chłopak bardzo szybko dostaje kolejnego ataku. Cała ta sytuacja kończy się – mimo protestów licealistki – wezwaniem pogotowia przez przypadkowego przechodnia. Czyżby tajemnica tyle lat skrywana przez ród Takashiro miała wreszcie ujrzeć światło dzienne? Kazuna już wcześniej myślał o zamieszkaniu z siostrą na stałe. Teraz jednak, kiedy przebywa w szpitalu, jego wujostwo pierwszy raz spotykają Chizunę podczas odwiedzin. Dopiero teraz wychodzi na jaw, że rodzeństwo od dłuższego czasy utrzymywało kontakt. Jak zareagują na to wszystko państwo Eda? Chcieli przecież dopełnić formalności związanych z adopcją, tymczasem przybrany syn wyraźnie się od nich odsuwa. Czy dojdzie do ostatecznego rozpadu rodziny?

Lament Jagnięcia nie rezygnuje ani odrobinę z poważnego tonu. Bohaterowie mają ze sobą poważne problemy (i właściwie ani trochę się im nie dziwię), co naturalnie prowadzi do rozważań na tematy egzystencjalne, takie jak sens życia. Najbardziej przeżywa wszystko Kazuna, dla którego cała ta sytuacja jest stosunkowo nowa. Chłopak ma zresztą wyjątkowego pecha, bo podobno choroba, którą obarczeni są bohaterowie, dotyka mężczyzn niezwykle rzadko… W każdym razie wszystko to sprowadza się do jednego – atmosfera opowieści jest na tyle ciężka, że dla mnie okazało się niemożliwe przeczytanie całego tomiku naraz. Mamy oczywiście do czynienia z dramatem psychologicznym czystej wody, tego typu rzeczy trzeba po prostu lubić. Jest to z pewnością pozycja bardzo interesująca, wyróżniająca się na tle innych mang wydawanych u nas i szczerze mówiąc, głównie z tego powodu po nią sięgnęłam. Nie zawiodłam się, bo chociaż mrok aż się z kart wylewa – dokładnie tak jak się spodziewałam – wszystko zostało przedstawione sensownie i brak tu taniego dramatyzmu. Rodzeństwo może nie budzi dużej sympatii, ale chce się śledzić ich losy i dowiedzieć, jak sobie poradzą i dokąd ich los poprowadzi. Zaczynam się jednak zastanawiać, co bohaterowie będą robić przez kolejne cztery tomy. Zasygnalizowano kilka wątków, tajemnic, które powinny doczekać się rozwiązania i mam nadzieję, że Lament Jagnięcia pójdzie bardziej w tym kierunku, a trochę mniej skupi się na tym, jak ciężko jest bohaterom. Doceniam tragizm ich sytuacji, ale czytając tomik trzeci, po raz pierwszy odniosłam wrażenie, że akcja trochę drepcze wokół tego samego.

Jakość wydania nie odbiega od poprzednich tomów. Lśniącą okładkę ze skrzydełkami zdobi ilustracja utrzymana dokładnie w tym samym stylu, co na poprzednich tomach i przedstawiająca Chizunę (zagadką jest dla mnie, czemu wszyscy bohaterowie uważają ją za tak urodziwą) – swoją drogą, ciekawa jestem, jaką techniką są wykonywane te ilustracje, bo efekt jest oryginalny. Zwłaszcza kiedy widzi się Lament Jagnięcia w sklepie obok innych mang. Wydanie nie zawiera kolorowych stron ani grafik. Na początku znajdziemy spis treści – przydatny, bo wydawnictwo zadbało o numerację stron. Druk jest bardzo dobrej jakości – ostry i nasycony, zaś użyty papier rzecz jasna biały, ale też na tyle gruby, by tusz nie przebijał na kolejne strony. Tłumaczenie zostało zrobione porządnie – bohaterowie co prawda posługują się chwilami językiem dość patetycznym, ale niewątpliwie taki właśnie był duch oryginału. Żadnych literówek ani błędów się nie dopatrzyłam.