Tanuki-Manga

Tak jak miałam sentyment do anime, tak po lekturze mangi przeszło mi. I nie z powodu klimatu mniej shoujo­‑wego.
Ani dlatego, że miejscami bardziej jest shounenowa niż shoujowa. (wybaczcie te neologizmy)

Wszystkie (prawie) wady przeze mnie dostrzeżone zawarte są w recenzji i na szczęście zostały ładnie „wypunktowane”

Kilka cytatów najważniejszych dla mnie

Największym problemem jest ogromna niedojrzałość emocjonalna Tomoe, który zachowuje się jak typowy zakochany po raz pierwszy, toksyczny nastolatek. Mimo że zaprzecza, iż cokolwiek czuje, i wprost odrzuca względy Nanami, jednocześnie wykazuje toksyczną zazdrość. Wścieka się, gdy dziewczyna spotyka się z kim innym choćby na grupowej randce z koleżankami. Nie przyzna wprost, że jest zazdrosny, a jednak bywa opryskliwy, a nawet agresywny czy to wobec innej osoby, czy to wobec Nanami (krzyki, ciągnięcie za rękę i „Wracamy do domu!”). Pies ogrodnika. Oczywiście jest to przedstawiane jako coś uroczego, potwierdzenie, że jednak mu na niej zależy, i dziewczyna przyznaje przed czytelnikiem, że ją to cieszy. Jest to normalizacja zazdrości i przemocy, głównie emocjonalnej, wśród młodych czytelniczek. Niestety, częste w ramach gatunku, jednak nie oznacza to, że powinno być akceptowane czy ignorowane. Nanami też ma swoje za uszami – mimo wielokrotnych sygnałów i jasnej odmowy ze strony Tomoe wykazuje podejście „kocham go, więc się nie poddam i zdobędę jego serce!”. (Nanami) Przekracza granice i tutaj również uważam za toksyczne przedstawienie jasnej odmowy jako sygnału, by starać się jeszcze bardziej, a na pewno wreszcie się uda. To takie pokazywanie, że moje uczucia są ważniejsze niż osoby, której dotyczą, i niż jej komfort. Nie mówiąc już o tym, że na późniejszym etapie historii  kliknij: ukryte  zdarzyła się kilka razy taka sytuacja, w której to Tomoe, mimo wyraźnych protestów Nanami, przekracza granice, na przykład się do niej dobierając. I w tym przypadku niby obrywa mu się od innych bohaterów, jednak koniec końców nie rodzi to poważniejszych konsekwencji, także w relacji z dziewczyną. Niesmak pozostaje.

Końcowy rozdział przeczytany… Wzruszająca, zabawna, piękna. Kocham te emocje, które miałam czytając Kamisame.
Najpierw obejrzałam anime i cieszę się bardzo, że nie była dokładnie taka sama jak manga. Dostałam w taki sposób jeszcze więcej i trochę innych ujęć z Nanami, Tomoe i resztą. Kochaaaam

Na początku wydawała mi się ciekawa i fajna ale znudziła mnie po 5 tomiku niby nie jest zła ale też nie ciągnie mnie żeby czytać dalej bo nie ma „tego czegoś” kreska jak dla mnie mocno średnia humor taki sobie niby czasem smieszne ale jakoś nigdy się przy niej nie zasmialam fabuła przewidywalna nic mnie nie zaskoczyło schematyczna w miare ciekawe osobowości postaci i tyle może być na raz ale nigdy nie wrócę do niej oceniam 3/10

Lepsze niż anime. Bardzo podobała mi się kreska. Zdziwiło mnie jednak to, jak bardzo piąty tom różni się od anime, a w szóstym pojawia się nawet postać, której w ogóle tam nie było! Nie wiem, dlaczego nie mogli zrobić tego, tak jak było w mandze. Byłoby wtedy o wiele ciekawiej.

Co manga, to gorszy tytuł. Kto tłumaczy te tytuły na język polski? Jak film ma tytuł „Apple” to przecież nie tłumaczy się tego na „Sprzedam Opla” ;____;

Miałam do wyboru „jak zostałam bóstwem” i „strażnik domu momochi”. Wybrałam to drugie i się nie zawiodłam. „Jak zostałam…” ma dużo pozytywnych recenzji, ale jak zobaczyłam tę kreskę, to zrobiło mi się słabo. Na mój gust, jest bbaaardzo słaba. W „Momochi…” jest dużo delikatniejsza, ta jest taka… ordynarna. Nie znam fabuły, ale musiałam się trochę wyżalić. Przepraszam :)

Manga rzeczywiście świetna, jednak anime mogłobyby być znacznie lepsze… Nie ma nawet w połowie tego uroku, jak w dziele pani Julietty…
Może byłoby jednak nieco lepiej,gdyby też nie starali się zrobić z niego aż tak „kawaii”.
Charakter Nanami też zresztą uległ widocznej zmianie – w mandze jest to uparta, silna dziewczyna, nie dająca sobie w kaszę dmuchać, odważna i broniąca własnego zdania, a poza tym mająca w sobie coś, co sprawiało, że nie sposób było jej nie polubić, do tego te jej słowne starcia z Tomoe… :)
Natomiast w anime tego prawie nie ma, Nanami jest tam tak jakoś bardziej uległa i niepewna siebie, w dodatku nie wiem ale mam wrażenie, ze wygląda inaczej niż w mandze – jest jakaś bardziej pucowata i w sumie taka jak 90 procent reszty shoujo bohatarek….
No ale idzmy dalej, im bardziej w las, tym też odnoszę wrażenie, że kreska pani Autorki pogorszyła się z biegiem czasu, i to na gorsze – teraz jakieś okrągłe, brzydkie twarze jej wychodzą.

Super manga. Nic dodać nic ująć^^

też właśnie od wczoraj usiłuję zrozumieć, o co wydawcy chodziło z tym !? i żadnych wyjaśnień nie będę dorabiać, bez sensu to jest i tyle. powinno być „Jak zostałam bóstwem” i już, bez kombinacji alpejskich. tym bardziej szkoda, że samo tłumaczenie jest świetne, tak żywiołowego i naturalnego języka dawno nie widziałam (pomijając słowo „chowaniec”, ale na to chyba po prostu nie było rady). a zestawienie mowy ogników z mową Nanami i Tomoe! cudo :D w ogóle cudo i jestem przeszczęśliwia, że to wyszło po polsku, choć zdążyłam wcześniej dwa razy historię przeczytać… przeczytam i trzeci, i czwarty, a okładkę i kartę tytułową będę po prostu ignorować! :D banzai!

„Jak zostałam bóstwem!?” – bardzo mnie ciekawi, jaka miała być funkcja tego zdania. Jeśli pytająca (bohaterka jest zszokowana i nie wie, jak to się mogło stać) to mamy tutaj błąd. Zdanie powinno wyglądać „Jak zostałam bóstwem?!” z znakiem zapytania na pierwszym miejscu, a wykrzyknikiem na dalszym. Pomijam już fakt, że wtedy znacznie bardziej naturalnie brzmiącym tytułem byłoby po prostu „Zostałam bóstwem?!”. Takie znaczenie w kontekście treści całej mangi nie ma chyba za wiele sensu. Przypuszczam jednak, że tytuł ma raczej formę opisową (opowieść bohaterki o tym, jak z nastolatki stała się bóstwem). W takim przypadku zarówno znak zapytania, jak i wykrzyknik są błędem interpunkcyjnym (znowu: poprawna byłaby konstrukcja „Zostałam bóstwem!”).

Też na początku tytuł wydał mi się dziwny i niepoprawny, ponieważ chyba nigdy nie widziałam tak użytej interpunkcji. Jednak po przeczytaniu tego [link] i tego [link] stwierdziłam, że ma to sens.

Pytajnik po wykrzykniku może oznaczać emocję, zdziwienie, zakwestionowanie treści zdania wykrzyknikowego

i tak pewnie jest też w tym wypadku.

bardzo sympatyczna manga. Najbardziej podoba mi się, że z każdym rozdziałem jest coraz ciekawsza i (być może to tylko moje wrażenie)bardziej dojrzała.

Bardzo fajna manga. Przypomina InuYashę, jednak akcja rozgrywa się w czasach współczesnych. Także główna bohaterka mnie nie irytuje, nawet ją lubię. Od dwóch dni czytam bez przerwy, i nie mogę się oderwać…

Uwielbiam tę mangę. Humor jest niesamowity, charaktery postaci są silne i indywidualne. Nanami nie jest typowym 'nieogarem', raczej umie sobie poradzić, chociaż i tak przeważnie  kliknij: ukryte  to jej 'książę na białym koniu' lisi youkai ją ratuje.. Romans sam w sobie jest troszeczkę pokręcony.
Da się pośmiać, powzruszać, popłakać, pobać.
Jeden z moich ulubionych tytułów!

ta manga to jeden z moich ulubionych tytułów! Bawię się cudownie, a mój głód jest tak silny, że nawet 'przeglądam' chińskie strony z epkami XD. Przebiegły, złośliwy, wybuchowy lis i biedna licealistka która by mieć dach nad głową zawiązuje kontrakt z nieprzewidywalnym yokai.. Ubaw po pachy! Komedia, romans, troszkę horroru… palce lizać!