Tanuki-Manga

Wygląda na to, że będzie adaptacja mangi na anime [link]

Przyznaję, nigdy wcześniej nie słyszałem o tej mandze w związku z czym nie czytałem, ale wystarczyło mi tylko rzucić okiem na jeden z nowszych chapterów o plemieniu kobiet­‑zajączków (wbrew pozorom brzmi to tylko śmiesznie), aby zakochać się od pierwszego wejrzenia. Właśnie czegoś takiego szukałem. Kemono, krwawe wojny, bezlistosny świat. A mamy nie tylko „uszatki” ale też „antropomorfy”. No i oczywiście kreatury fantasy maści wszelakiej. Fabuła też wydaje się ambitniejsza, a tak jak Tassadar bardzo lubię produkcje o „przenikaniu się światów”, zwłaszcza takie, które są konsekwentne w sprawach różnic kulturowych.

Mam jedynie nadzieję, że seria nie będzie (zbyt) ocenzurowana i przede wszystkim, że weźmie się za to porządne studio, bo grafika w mandze jest ładna.

Nie ukrywam, że jestem oddanym fanem wszelkich produkcji, w których przy okazji przeniesienia bohaterów do innego świata wychodzą na jaw technologiczne, kulturowe i społeczne różnice. W Gate stanowią one bardzo istotny element układanki, realizowany konsekwentnie od początku w ramach określonej konwencji (nie zawsze 100% wiernej realiom, ale i tak wyjątkowo przemyślany). Zwroty akcji i nieporozumienia zaskakują BOHATERÓW, nie czytelnika, bo tylko on jest świadomy rozbieżności i ich konsekwencji.

Co rusz pozytywnie zaskakują mnie w tej mandze także rzeczy drobne – śmigłowce atakujące rycerstwo przy akompaniamencie muzyki Wagnera dla efektu psychologicznego, albo też genialne sceny typu „potwory vs. czołgi”. Ilekroć w toku fabuły pomyślałem „fajnie by było gdyby teraz stało się…”, to wydarzenie to następowało, ciesząc niezmiernie.

Głównym bohaterem jest dorosły żołnierz, obibok i otaku, ale jednocześnie kompetentny specjalista, który bez problemu przejmuje inicjatywę, gdy jest to niezbędne. Reszta bohaterów również się wyróżnia na tle innych mang, przede wszystkim dlatego, że posiada jasno określone priorytety i stara się do nich aktywnie dążyć, np. czarodziejka chcąca poznać jak najwięcej naukowych teorii, w celu zaaplikowania ich przy stosowaniu zaklęć. Znalazło się nawet sporo miejsca na lekki, niewymuszony humor.

Jeden tyci, niewielki, drobny, i bardzo warunkowy mankament jest taki, że bohaterom wiele rzeczy przychodzi dość łatwo, i nie mam tu na myśli walk, bo nawet przy technologicznej przewadze bohaterowie nie są wszechmocni. Bardziej chodzi mi o polityczne rozgrywki po „ziemskiej” stronie. Nie wchodzi to jednak w konflikt z przygodowa konwencją a przynajmniej autor unika tak ślepego brnięcia w skomplikowany temat.

PS. Jestem niezmiernie ciekaw powieści, na bazie których powstała manga (oraz light novel), o ile mi wiadomo poza Japonią jeszcze się nie ukazały.