Tanuki-Manga

Po tragiczniej śmierci najbliższych nastoletnia Shinano Inuzuka wyrusza w męskim przebraniu na misję, której celem jest oddanie w dobre ręce powierzonego jej przez ojca magicznego miecza, zwanego Murasamemaru. Towarzyszy jej przyjaciel Sosuke, a oboje łączy to, że posiadają tajemnicze znamię w kształcie piwonii, będące znakiem rozpoznawczym psich wojowników, Hakkenshi. W trakcie podróży dziewczyna spotyka jednego z nich – złodzieja Dosetsu, który o mało nie kradnie jej drogocennej broni i wciąga Shinano w plan zemsty za śmierć swojego pana.

Polowanie na mangi­‑widma podejście drugie, czyli wydawnictwo Taiga i kolejna jednotomowa reklama gry otome. Cóż, tym razem wyszło im to całkiem dobrze, bo komiks prezentuje się nieźle na tle sobie podobnych. Z lektury zdecydowanie najbardziej powinny być zadowolone miłośniczki nie tylko przystojnych panów, ale przede wszystkim romansów (bo umówmy się – to nie jest raczej pozycja dla panów), ponieważ właśnie taki wątek mogą tu znaleźć. Natomiast odradzałabym sięganie po tę mangę osobom, które oczekują wartkiej akcji i przygody, bo choć walk i pościgów nie brakuje, to jednak konkretów fabularnych dostajemy stosunkowo niewiele.

Czytelnika wita błyszcząca, schludnie zaprojektowana obwoluta, pod którą znajdziemy ten sam obrazek, przedstawiający dwoje głównych bohaterów. W środku zaś czekają na nas cztery kolorowe strony. Miłe dla oka są zarówno wyrazisty druk, bielutki papier, jak i wewnętrzne marginesy, dobrze dobrane czcionki (miejscami litery są wyjątkowo małe, ale jest to usprawiedliwione sporą ilością tekstu w poszczególnych ramkach/dymkach) oraz dość często występująca numeracja stron (acz spisu treści brak). Zdarzają się niestety kartki z cienkimi białymi paskami na brzegu. Ostatnie strony to reklama wydawnictwa, lista patronów medialnych oraz stopka redakcyjna

Trochę gorzej przedstawia się tłumaczenie – owszem, nie ma większych problemów z czytaniem mangi, ale zdarzają się potknięcia. Na niektórych stronach dialogi po prostu się nie kleją (może być to kwestia oryginału, ale nie jestem w stanie tego zweryfikować), a poszczególne kwestie brzmią dziwnie, jak np. „…cel podróży nie został wypełniony…” na stronie 161. Nie wykryłam poważnych błędów ortograficznych czy interpunkcyjnych, ale korekta przegapiła kilka literówek w tym dwie na samym początku. Z pierwszej strony wynika bowiem, że bohaterka nazywa się „Inuzka”, a nie Inuzuka, a nieco dalej pies głównej bohaterki jest raz nazywany Yoshiro, a już za chwilę Yashiro (poprawnej wersji nie udało mi się ustalić…). Mam jeszcze jeden zarzut do tłumaczenia, dość subiektywny, ale może nie tylko mnie jednej to zgrzytało. Mianowicie w podtytule mamy „Psy Satomi”, zaś w samej mandze pojawia się określenie „Hakkenshi” z przypisem tłumaczącym nazwę. Chyba nic nie stało na przeszkodzie, żeby termin ten przetłumaczyć na język polski.

Pod względem technicznym Czerwona Nić Przeznaczenia wypada nieźle, a zarówno fabuła, jak i bohaterowie są dość wyraziści, więc nic nie stoi na przeszkodzie, żeby sięgnąć po akurat ten romans z odrobiną niedokończonej, ale zgrabnie podanej przygody.