Tanuki-Manga

Jedno z moich ulubionych shounen­‑ai. Kreska prześliczna, fabuła dość oryginalna jak na mangę z gatunku yaoi (czy shounen­‑ai). I jedyna manga z tego gatunku w której zwracam większą uwagę na fabułę, niż na związek dwóch panów (?) Gorąco polecam :)

Zatrzymałem się na 117 rozdziale i  kliknij: ukryte  nie mogę pozbyć się wrażenia, że autorka nie ma już chęci do prowadzenia tej historii. Być może są jakieś czynniki trzecie, ale nic o tym nie wiem. Ostatni rozdział czytałem rok temu, z tego co widzę, nic nowego nie wyszło, ale przyznam, że dokładnie nie szukałem. W każdym razie ostatnie rozdziały wyglądają jak tworzone na kolanie. Rysunki przypominają bardziej szkice, większość akcji nie ma żadnego uzasadnienia, wszystko wygląda jak zbędne dodatki. Wątek główny niby gdzieś tu krąży, ale nikt się przy nim nie zatrzymuje. Jest uroczo jak zawsze ale przeraźliwie nudno. Postaci straciły swój charakter, cały magiczny klimat, cała otoczka i świat dzielony na ofiary/wojowników, to wszystko gdzieś zniknęło. Teraz czuję się jakbym czytał kiepski DJ. Kocie uszka tego wszystkiego nie ratują.

No, przeczytalam. Co do oceny.. musze powiedziec ze niezla zagwozdke mialam :S No bo cholera.. no cholera! >.>
Ale moze postaram sie to jakos lepiej wyrazic :p Przez cholere mialam na mysli, iz milo by bylo miec mozliwosc ocenienia poszczegolnych tomow osobno. Ale nic to, zrobie to tutaj.
Tomy 1­‑mniej_wiecej_8 – powiedzialabym, ze mocna 9tka. Jak dla mnie duzo (duzo) lepsze niz anime (aczkolwiek seiyu Soubiego mi bardzo brakowalo :]~ ). Manga jest intensywniejsza, lepiej ukazany jest zwiazek Ritsuki i Soubiego, wszystkie watki fabularne sa ukazane w zreczniejszy sposob i odpowiednio poglebione. Tutaj jednak musze powiedziec ze jezeli przy anime czulas/les, ze z jakiegos powodu doslownie juz balansujesz na granicy tego, co mozesz spokojnie obejrzec (w sensie na przyklad zwiazek Ritsuki z Soubim, czy jak w moim przypadku, stan i zachowanie matki Ritsuki etc), to do mangi radze podejsc ostroznie (nie, nie chce dramatyzowac, po prostu rzetelnie mowie, zeby nie bylo :p).
Ogolnie wszystko pieknie, ladnie i odessac od mangi sie nie idzie… az tak wlasnie mniej wiecej do 8ego tomu (mowie na oko, i to lewe, moze sie myle), gdzie imieniem akcji staje sie Stagnacja. A mianowicie do okolicy czasu, gdy pojawia sie  kliknij: ukryte  Seimei. Wlasnie jakos tak wtedy manga zaczyna lekko possywac (tak, possywac!). To jednak tez jest okres kiedy Kouga­‑sensei skupila sie na innym projekcie, a ze wydawnictwo sie zaparlo zadnimi lapami i stwierdzilo, ze nie popusci Lovelessa nawet na ten czas, to w nagrode zaczelismy byc raczeni coraz to wieksza iloscia rozdzialow­‑zapychaczy, pojawiajacych sie rzadko i chudnacych w tepie zastraszajacym (taka mangowa anoreksja.. serio :S). I jeszcze do tego kiedy juz dostajemy kasek akcji wlasciwej jest to zazwyczaj takie niewiadomo co, jakosci raczej sredniej. Generalnie akcja wpada w wielkie wiadro smoly i jeszcze jeszcze sie niemrawo prubuje ruszyc tu i uwdzie, ale.. Yh.
No nic, ponoc tomow ma byc 15, my utknienci jestesmy na 10tym obecnie.. wiec ja, jak na razie, zaciskam zeby i czekam na lepsze czasy :D Moze mangaczka nie straci kompletnie zainteresowania i swietnosc Lovelessa jeszcze powroci. Poniewaz puki co, czepianie sie tej nadziei to jedyne, co nam pozostaje.

kupuję, bo ładnie wygląda na półce… ehehe. Niee, żartowała. Manga ma sporo mocnych stron, do których zaliczyć można przede wszystkim kreskę oraz przyjemną, chwilami gęstą atmosferę :)) Niestety z każdym tomem dokucza coraz wyraźniej widoczna stagnacja w fabule. A może się czepiam..