Tanuki-Manga

„Ojej, jakie to śliczne!” – to była moja pierwsza reakcja na widok polskiego wydania W miasteczku piasku i błękitnych łusek. Odnosi się ona do każdego aspektu opisywanej mangi, którą uważam za jedną z najlepszych, jakie miałam przyjemność czytać. Piękna, matowa, utrzymana w zimnej tonacji obwoluta, przedstawiająca główną bohaterkę, doskonale podkreśla charakterystyczny styl rysunku Yoko Komori i jest idealną wizytówką komiksu. Powiększony format, bardzo ładny i przemyślanie zakomponowany tytuł, wewnętrzne marginesy oraz kompletna paginacja dopełniają obrazu wydania niemalże idealnego. Nie jestem pewna, czy wszyscy czytelnicy docenią bardzo głęboką i intensywną czerń, obecną w mandze. Nie ukrywam, na początku wydawało mi się, że drukarnia chyba trochę przesadziła z ilością farby, ale szybko doszłam do wniosku, że efekt końcowy jest zaskakująco udany. Tym bardziej że nic nie wskazuje na nadmiar farby – nie znajdziemy tu żadnych przebitek czy „paprochów” niewiadomego pochodzenia. Cóż można napisać o tłumaczeniu, poza tym, że jest dopracowane i brzmi niezwykle naturalnie? Niewiele, w końcu mówimy o mandze wydanej przez J.P. Fantastica, słynącej z bardzo dobrych przekładów. Jedyną wadą było nadużywanie przez główną bohaterkę „no”, ale nie razi to aż tak mocno, kiedy weźmie się pod uwagę, że Tokiko ma zaledwie dwanaście lat. Inna sprawa, że strzępy mojego obiektywizmu wyparowały zaraz po dostrzeżeniu onomatopei „umość”, którą uważam za malutkie arcydzieło. Wielka szkoda, że tak udane wydanie nie obfituje w dodatki – pod koniec znajdziemy tylko krótką historyjkę poświęconą Narumiemu (koledze głównej bohaterki) oraz posłowie autorki. Ostatnia strona to oczywiście stopka redakcyjna.

Ponieważ jest to recenzja polskiego wydania, to właśnie na stronie technicznej mangi postanowiłam się skupić. Nie zmienia to faktu, że największą zaletą komiksu pozostają doskonale skonstruowana fabuła oraz realistycznie nakreślone postacie. Manga opowiada o młodziutkiej Tokiko, która z powodu skomplikowanej sytuacji rodzinnej zmuszona jest przenieść się wraz z tatą z Tokio do małej nadmorskiej miejscowości, skąd pochodzi jej mama. Nagła zmiana budzi w dziewczynce wspomnienie chłopaka­‑syreny, który uratował ją kiedyś od utonięcia. Chociaż bohaterka nie czuje się pewnie w nowym miejscu zamieszkania, codziennie obserwuje morze, licząc na ponowne spotkanie z wybawcą. Wkrótce jednak poszukiwania morskiej istoty schodzą na drugi plan, zasłonięte przez nową, interesującą codzienność. Tokiko powoli poznaje miasteczko i jego mieszkańców, a także zdobywa nowych przyjaciół, ze szczególnym uwzględnieniem Narumiego – sympatycznego, ale i zamkniętego w sobie chłopca, z którym chodzi do klasy.

Pierwszy tom rozpoczyna się spokojnie i zawiera głównie podszyte melancholią okruchy życia. To wyjątkowo przyjemna, stonowana opowieść, w piękny sposób ukazująca małe smutki i radości oraz całkiem duże problemy, z jakimi muszą sobie radzić małoletni bohaterowie. Warto jednak wspomnieć, że jest to tylko preludium do nieco mroczniejszej i bardziej niepokojącej historii, fascynującej o tyle, że widzianej z perspektywy dziecka. Naprawdę nie radzę skreślać W miasteczku piasku i błękitnych łusek tylko dlatego, że skupia się na perypetiach grupy dwunastolatków. To komiks dojrzały i pełen niezwykle celnych spostrzeżeń, chociaż autorka darowała sobie nastoletnie „dramaty”, ratowanie świata oraz pełną symboliki goliznę. Zdecydowanie warto znać i warto mieć na półce!

P.S. Gdyby ktoś potrzebował dłuższej rekomendacji, zachęcam do lektury bardziej wyczerpującej recenzji głównej.