Tanuki-Manga

Po niefortunnym spotkaniu z wyjątkowo niebezpiecznym mieszkańcem otchłani Riko zaczyna dochodzić do siebie. Terapia w wykonaniu Nanachi okazuje się skuteczna, chociaż bolesna. Po kuracji przychodzi czas, by ruszyć dalej w głąb, ku kolejnej warstwie. Na drodze młodych śmiałków stoi jednak Front ID, czyli baza operacyjna czeluśników na granicy piątego i szóstego poziomu. Zapewne nie stanowiłaby kłopotu, gdyby pieczy nad nią nie sprawował Suweren Brzasku. Perspektywa spotkania z dawnym oprawcą jest dla Nanachi, która dołączyła do wyprawy, niezwykle trudna. Co gorsza dla niej, wszystko wskazuje na to, że niesławny Biały Gwizdek oczekuje jej przybycia.

Wizja konfrontacji Nanachi z demonami przeszłości okazuje się równie trudna co konfrontacja resztek mojej przyzwoitości z rysowniczymi wymysłami Akihito Tsukushiego. Oj, jaka ładna obwoluta, taka nie za smutna, kolorowa. A pod nią swoimi wdziękami czytelnika kusi Pruszka, nowa bohaterka… W tle zaś majaczą równie nieprzyzwoite obrazy kaźni. Z tyłu znalazło się miejsce na omake prezentujące poziomy niebezpieczeństwa grożącego czeluśnikom ze strony mieszkańców otchłani. Tu goła baba, tam potwory, no kto by śmiał narzekać…

Zastanawiam się, jakim kluczem kierował się skład, wybierając strony do umieszczenia numeracji. Niektóre ją mają, inne nie. W każdym razie na 27 znalazłem zjedzoną literę w lewym dolnym kadrze: „ja się cieszę” zamiast „jak się cieszę”. Na 60 zaś zaginął ogonek i zamiast „największą” widnieje „największa”. Poza wspomnianym omake dodatków w tym tomie nie ma za wiele. Na stronie 112 znalazły się opisy dwóch nowych, spotkanych w tej części gatunków zwierząt: gnida nadbrzeżnego i wiecznego złudnika. O ile laikom takie nazwy mogą wydawać się dziwne i przekombinowane, osoby zaznajomione z rodzimym nazewnictwem owadów, grzybów i roślin zielnych (tych prawdziwych oczywiście) z pewnością spotkały się z jeszcze ciekawszymi przejawami fantazji twórców nomenklatury. Moim zdaniem tłumacz doskonale sobie z tym nazewnictwem poradził.