Tanuki-Manga

Życie nie­‑bohaterów toczy się zwykłym trybem. Koichi jako Crawler pomaga miejscowej społeczności, udziela swojego mieszkania na długie nasiadówki Pop i Dustera oraz trenuje ślizgi. W trakcie jednego z takich treningów napotyka Tenseia Iidę – Igniusa, który udziela mu kilku rad dotyczących techniki oraz próbuje go zrekrutować do swojej agencji, Idaten. Uważa bowiem, że szkolenie wielkich darów należy zostawić wielkim fachowcom, ale prostych można używać dla dobra społeczeństwa – np. u niego, legalnie, jako pomocnik. Niestety, szansa Koichiego na zostanie współpracownikiem agencji szybko mija (ku jego rozczarowaniu), gdy Tensei, widząc jego „dokonania”, uznaje, że już znalazł własną niszę.

W międzyczasie czytelnik poznaje bliżej działania Hachisuki, która w jakiś sposób jest związana z Dusterem. Mimo wskazówek przekazywanych przez mocodawców poczyna sobie ona dosyć swobodnie przy wyborze obiektów do eksperymentów z narkotykiem, co mogłoby się dla niej źle skończyć, gdyby sama nie była „wyjątkowa”. Dowiadujemy się także, że Pop Star z bohaterem łączy zdecydowanie coś więcej niż zwykła współpraca. W tle przewijają się znajomi Koichiego oraz postacie chuliganów z pierwszego tomu na odwyku, a jako wisienka na torcie wpada niejaki Stendahl, samuraj w masce walczący ze złoczyńcami i unieruchamiający ich za pomocą ich własnej krwi… Brzmi znajomo, prawda? Cóż, okazuje się, że Knuckle Duster w pewien sposób przyczynia się do rewizji jego poglądów i wkroczenia na nową ścieżkę… Oraz przybrania nowego imienia?

Druk i rysunek pozostają nadal wyraźne, ilustracje Bettena Courta dobrze oddają toczącą się akcję, postaci są zróżnicowane i odróżnialne od siebie, nawet jeśli nie są ósmym cudem świata, a tła są wypełnione. Tłumaczenie utrzymuje się na podobnym poziomie co w tomie pierwszym, bohaterowie posługują się w miarę potocznym językiem, raczej bez wulgaryzmów, za to zaczyna być widoczna pewna zabawa językiem, co się chwali.

Tym razem pod kolorową obwolutą przedstawiającą bohaterów skrywa się srebrno­‑czarny kontur Stendhala oraz bardzo elegancki negatyw grupy okładkowej. Sam tom liczy osiem rozdziałów, w tym dwa połówkowe, i rozpoczyna się streszczeniem wydarzeń oraz krótką charakterystyką postaci. Rozdziały tak jak poprzednio rozpoczynają się ilustracją umieszczoną bądź na początku, bądź kilka stron dalej, na ich końcu natomiast znajdziemy ponownie kartę ze szkicem koncepcyjnym i opisem danej postaci – po ostatnim rozdziale aż sześć. Na końcu tomu umieszczone zostało ponownie posłowie scenarzysty Furuhashiego, karta z wiadomością od Koheia Horikoshiego oraz reklama mang i sklepu Waneko.