Tanuki-Manga

I oto w moje ręce trafił drugi tom Sprzedawcy kontra Mangowcy. Ta autobiograficzna manga z lekkim przymrużeniem oka wciąga w lekturę tak, że trudno się oderwać. Tym bardziej że uzmysłowiłam sobie, iż Honda, główna bohaterka, kojarzy mi się jednoznacznie z poczciwą staruszką, a takie wzbudzają sympatię.

Technicznie manga jest wydana na tym samym poziomie co poprzednio. Pod kolorową obwolutą ponownie znajdziemy różne smaczki wzbogacające całość. Obwoluta zachowuje specyficzny styl znany z poprzedniego tomu. W środku natomiast kreska wydaje się bardziej wyrównana, choć dalej widać, że nie jest dopieszczona do połysku (zapewne przez to, że autor rysuje mangę po godzinach pracy). Również paginacja mogłaby częściej występować, jednak to mały mankament i czepialstwo z mojej strony.

Tym razem rozdziały bardziej skupiają się na relacjach zawodowych. Dowiemy się czegoś więcej o dostawcach, dystrybutorach i całej ludzkiej maszynerii działającej w obrębie księgarskiego świata, które to działanie skutkuje pojawieniem się danego tomu na sklepowych półkach. Z jednej strony to ciekawe, bo można porównać, jak funkcjonują firmy w Japonii i Polsce. Z drugiej, chciałoby się więcej tego, co sugeruje tytuł – czyli właśnie różnych mangowców­‑oryginałów w konfrontacji z Bogu ducha winnymi księgarzami.

Niektóre rozdziały wydają się trochę za bardzo przegadane i dłużą się niemiłosiernie. Aż sprawdziłam w spisie treści, czy nie składają się przypadkiem w większej liczby stron. Być może autor chciał zbyt dużo przekazać, mając do dyspozycji za mało miejsca. Zaskakujące jest również, jak dobrze nieprofesjonalny mangaka radzi sobie z kadrowaniem i płynnością postaci. Niejeden autor mógłby się od niego uczyć.

Całkiem sporo miejsca w tomiku zajmują też dodatki. W sumie, gdyby nie to, że są one rysowane mniej starannie i bardziej szkicowo, zawarte w nich historie spokojnie nadawałyby się do głównej części komiksu. Niestety, w takim wydaniu psują trochę odbiór mangi, tym bardziej że zajmują tyle co cały rozdział.