Tanuki-Manga

Drugi tom Hiroszimy 1945 przynosi całkowitą zmianę klimatu oraz fabuły. Opowiada on o pierwszych godzinach, a następnie – dniach po wybuchu bomby atomowej. Jednocześnie jest to chyba najbardziej makabryczny epizod tej historii. Oczami bohatera obserwujemy bezpośrednie skutki wybuchu bomby, czyli promieniowanie. Sceny palących się żywcem ludzi, roztapiających się pod wpływem gorąca ciał, umierających w wyniku promieniowania oraz tracących zmysły przemawiają do wyobraźni, nawet przy archaicznym rysunku autora. Przeszło połowa tego tomu to właśnie takie obrazki. Okładkowe ostrzeżenie o drastycznych scenach jest w tym przypadku całkowicie uzasadnione.

Na cud zakrawa fakt, że Gen i jego ciężarna matka wychodzą z tego piekła cało. Choć pozostali członkowie rodziny: ojciec, młodszy brat i siostra, giną pod gruzami zawalonego domu, przez długi czas jeszcze bohaterowi trudno w to uwierzyć, zarówno w snach, jak i na jawie widzi utraconych bliskich. Gen, widzący w jednej z sierot utraconego brata, odkrywa, w jaki sposób radzą sobie dzieci, które w wyniku wojny straciły rodziców. Powrót do zgliszcz domu ostatecznie rozwiewa złudzenia i sprawia, że bohaterowie decydują się na opuszczenie ruin Hiroszimy.

Druga część tego tomu opowiada o próbach przeżycia w zniszczonym świecie. Matka Gena rodzi dziewczynkę, którą trzeba się zająć, zaś w obecnych warunkach jest to rzecz niezwykle trudna. Już przed wybuchem bomby zdobycie pożywienia nie było proste, a teraz dodatkowo się komplikuje. W nadziei na pomoc trójka bohaterów trafia pod dach dawnej przyjaciółki – Kimie, gdzie mamy okazję oglądać japoński model życia rodzinnego. Pod nieobecność mężczyzny o wszystkim decyduje tu nie jego małżonka, ale teściowa, a ta nie należy do sympatycznych osób. Nic dziwnego, że trójka bohaterów nie zagości w tym miejscu zbyt długo.

Choć ani kreska, ani język nie uległy poważniejszym zmianom, tomik ten czyta się lepiej niż pierwszy. Znika tu cała sztuczność przedstawionego świata. Nie ma już bohaterów dobrych i złych, w obliczu bomby wszyscy cierpią jednakowo. Oszczędzono nam też moralizatorstwa – niepotrzebnego w sytuacji, gdy obrazy mówią same za siebie. Dość wymowna jest jedna z onomatopei, brzmiąca „szoah” (słowo oznaczające po hebrajsku „zagładę”, używane powszechnie w odniesieniu do Holocaustu). Choć niektórym użycie tego słowa w odniesieniu do zrzucenia bomby atomowej na Hiroszimę może wydawać się niestosowne (i gdyby przyjrzeć się niuansom historycznym, można by uznać to za pewne nadużycie), to jednak dla mieszkańców miasta 6 sierpnia był z pewnością czymś w tym rodzaju.

Polskie wydanie wzbogacone zostało o dwustronicowe posłowie Pawła Musiałowskiego, redaktora naczelnego magazynów „Kawaii” i „Mangazyn”, obecnie związanego z wydawnictwem Anime Gate. Treść wpasowuje się w myśl przewodnią mangi, niestety staranna zwykle korekta Waneko dała tym razem plamę, przepuszczając kilka błędów. Co gorsza, wybrany na ostatnią stronę okładki fragment tegoż tekstu razi brakiem kilku przecinków. Zaczyna się od „Ci którzy…”, zaś dalej jest podobnie. Szkoda, bo jeśli ktoś w sklepie weźmie do ręki mangę i zerknie na taki opis, może się rozczarować. Poza tym zastrzeżeń nie mam. Jakość wydania jest podobna jak w przypadku tomu pierwszego.