Tanuki-Manga

Przyznam, że trochę znudziły mnie mangi shojo, ale ta mnie mile zaskoczyła. Jest przede wszystkim świeża i nie przekombinowana. Słodka, ale nie przesłodzona, akurat na poprawę nastroju i oderwanie się od szarej rzeczywistości. Kreska bardzo ładana, postaci naturalne i ciekawe. Poza tym lekki, nie wymuszony humor, co cenię w tego typu mangach najbardziej. Do tego Andou… Fragmenty z jego udziałem były najlepsze. Rozwalił mnie doszczętnie swoimi tekstami i charakterem. Sytuacja, w której  kliknij: ukryte  stwierdził, że nie umie się bić i żeby Ninako uciekałabyła bezcenna :) Naprawdę to jedna z najlepiej wykreowanych postaci, z jaką się spotkałam w mangach. Niby takie klasyczne shojo, a naprawdę mile wyróżnia się wśród innych tytułów.

sorek za błędy, klawiatura nie jest już nówką…

Naprawdę mnie zachwyciła. Nie wiem, czy nie jest to najlepszy azjatycki komiks, z jakim miałam do czynienia. Przede wszystkim historia, która wciąga i nie pozwala na oderwanie się choćby na chwilę. Mimo, że wykorzystuje wątek podróży w czasie, jest logiczna i zgrabnie składa się w spójną całość. Do tego postaci, które są złożone, przemyślane, jak żywe. Na próżno tutaj szukać kogoś kryształowego. Każdy z bohaterów nie jest jednoznacznie dobry, czy zły. Czytelnik musi sam zadecydować jak ocenić dany charakter, co jest naprawdę trudne. Do tego piękna, dopracowana i szczegółowa kreska. Dynamiczne pojedynki, które dotąd mnie nudziły tutaj wzbudzają zachwyt. Jedyne, co mnie nurtuje to pytanie, czy autorka tłumacząc przeszłość Sali Tayiego chciała powiedzieć, że właśnie przez to stał się takim zwierzęciem, bo według mnie już wtedy miał dobre predyspozycje do bycia mało ludzkim i to co wówczas zrobił tylko dodaje mu okrucieństwa, to na pewno go nie tłumaczy. Poza tym cud, miód orzeszki. Piękna, brutalnie prawdziwa, wzbudzająca emocje. Przywiązałam się do bohaterów i przeżywałam z nimi ich trudy, jak nigdy dotąd. Opowieść bez lukru, tragiczna, wzruszająca ale dająca pewną nadzieję, mówiąca o tym, że nawet walka z samym sobą i przeznaczeniem może być wygrana. Pozostaje mi tylko podziękować genialnej autorce (mam nadzieję na kolejną pracę) i Enevi, dzięki której miałam szczęście przeczytać to solidne dzieło.

Ładna kreska, zwłaszcza podobały mi się postaci żeńskie, manga bardzo klimatyczna i wreszcie inne podejście do wampiryzmu, bardziej poważnie i bez ton lukru. Mimo to im dłużej myślę o tym tytule, tym więcej znajduję wad, które naprawdę mnie irytują. Mamy tutaj wielką miłość, której ja jakoś nie zauważyłam. Nie chodzi mi o to, żeby były tu niewiadomo jakie sceny, bo to w końcu nie jest romans, ale nie czułam tego uczucia, które podobno wiązało ich na równi z nienawiścią przez wieki. Głowna dwójka bohaterów była naprawdę bezsensowna. Im więcej odkrywali prawdy, tym byli coraz bardziej nielogiczni. Wmawia się tutaj czytelnikom, że przecież nie mogą walczyć z przeznaczeniem, ale przecież oni nawet nie próbują. Jedyne wytłumaczenie to to, że sa po prostu psychicznie chorzy. Ranią siebie, zabijają, a potem szukają przez wieki mówiąc jak bardzo się kochają. Do tego giną przy tym procesie, ich zabawie niewinni. Poza tym manga stawia dużo pytań, na które nie udziela odpowiedzi, zamiast tego bawi się z czytelnikiem nakieruwując na obrazy cząstkowe, niedopracowane, nie do końca przemyslane. Obrazy te są na tyle dziwaczne,wieloznaczne że każdy z odbiorców może tylko sobie wymyślić o co tak naprawdę chodziło w tej mandze. To bardzo wygodne, chociaż nie powiem mimo irytującego mnie ich charakteru również nie mogę im odmówić nowatorskiego, a nawet mogę stwierdzić, że mnie zaintrygowały. Ma swoje plusy i minusy, nie przekonała mnie ta cała refleksyjność i metafizyczność, która jak dla mnie jest trochę na siłę i wynika z braku laku.

pełna akcji i dobrego humoru, ładna, klimatyczna kreska i świetni bohateowie- szkoda, że mnie nie uczył w liceum ktoś taki jak Chun Woo :x

dla mnie ta manga jest jedną z lepszych, podobają mi się postaci zwłaszcza Michelotto, ciężki klimat też robi swoje

jak dla mnie najlepsza manga, jaką teraz czytam, a trochę tego jest…

uwielbiam twórczość kaori yuki, ma świetną kreskę i bardzo ciekawe, nieco szalone pomysły, a postać kakumeia jest dla mnie jedną z najlepszych, z jaką się spotkałam w mangach

czytam ją w wydaniu po angielsku, więc nie przeraża mnie tłumaczenie tam senpai to senpai ;} jak dla mnie bardzo klimatyczna, na pewno o niebo lepsza od anime, bardzo ładna kreska, żałuję że wersja animowana jest taka słaba, zniszczyli cały potencjał vampire knight

mi też się podoba jest zabawna i wciągająca