Tanuki-Manga

Naprawdę dobrze skonstruowany kryminał. Mroczny, ale nieprzesadnie, z odpowiednio wymierzonymi elementami komediowymi.Zakończenie słodko­‑gorzkie, może nieco zbyt słodkie i zbyt proste, ale satysfakcjonujące. Polecam przeczytać „Zatracenie” Osamu Dazaia przed lekturą, by uniknąć spoilerów w razie chęci zapoznania się z książką.

Manga bardzo trudna do ocenienia. Z jednej strony mamy bardzo dobrze zbudowaną sytuację narastającego strachu i psychozy oraz tego jakie instynkty i zachowania wyciąga to z ludzi, jak się załamują, jak porzucają wszelką moralność, lub też wręcz przeciwnie, są skłonni do poświęceń… Ale z drugiej rzecz sporo traci gdy chodzi o rozwiązanie zagadki. Autorowi jakby wypadło z głowy, że powinien zawrzeć również logicznie zwiększającą się wzajemną nieufność. No i jeszcze zakończenie… Zakończenie jest po prostu beznadziejne i jedynym jego wytłumaczeniem może być to, że autorowi się odechciało dalszego ciągnięcia historii. Być może chodziło o to by pokazać, że  kliknij: ukryte  główny bohater niekoniecznie musi być tym, który dojdzie do prawdy, być może… Zabieg sam w sobie nie byłby zły, nawet ciekawy i świeży, ale jeśli mam rację to niestety, zakończenie wciąż sprawia wrażenie zrobionego na „odwal się”. Z tego powodu siódemka, która powinna być szóstką, ale podnoszę za grafikę.

Bardzo przyjemna manga, z niezłymi tajemnicami (co bardzo się chwali, bo mnie bądź, co bądź trudno już zaskoczyć, zbyt wiele kryminałów widziałam, niestety…). Kreska przyjemna dla oka, ciekawi bohaterowie, a do tego uroczy, spokojny klimat, wprowadzający specyficzną atmosferę tajemniczości. Polecam.

Świetna manga! Taka urocza i ciepła, a przy tym emocjonująca i wciągająca. Okropnie spodobał mi się ten świat, ta magia, rytuały, magiczne szkoły i miasteczka – cudo! W dodatku bohaterowie są fantastyczni, zwłaszcza Shion (Uwielbiam go! Gdzie takich sprzedają?!. Rzecz zdecydowanie warta polecenia.

Jest naprawdę nieźle. Sympatyczne postacie (zwłaszcza Kurosaki- okropnie przypominający mi inną postać o tym nazwisku, ale cóż…, No i brat Teru- mrrry to jest mój typ bisza- genialny głupek), prześliczna kreska (może ciut za dużo SDczków), fabuła na poziomie. Urzekł mnie zwłaszcza naczelny wątek o Daisy'm. Troszkę tylko akcja mogłaby przyśpieszyć, ta zabawa w kotka i myszkę zaczyna mnie nieco nużyć.

Aliro jesteś jednym z powodów dla których uwielbiam czytać recenzje najgorszych gniotów. Mangi nie tknęłabym nawet metrowym kijem, ale recenzja była świetną rozrywką :]

Ależ ten dinozaur uroczy :D Kreska jest naprawdę świetna. Bardzo ciekawi mnie jak będzie wyglądała ekranizacja.

Co do samej recenzji- jeden szczegół:

co tak właściwie sprowadza się do serii gagów w stylu słynnych disnejowskich przygód Kojota i Strusia Pędziwiatra albo Toma i Jerry’ego.

To nie są twory Disneya.