Tanuki-Manga

Czytałem tylko pierwszy tom, ale rzeczywiście na tle większości mang wydanych w Polsce prezentuje się całkiem nieźle.

Z tego co widzę, można kupić za pośrednictwem Amazona.

Akurat w yuriconowym sklepie nie da się kupić. Ale widzę że jest na Amazonie.

Ale maleje głowa!

Odnośnie tej dystopii, pomyśl jak by to wyglądało, gdyby Osiedle Promieniste zostało wydane powiedzmy w latach 70. Z perspektywy ówczesnego czytelnika chyba nie za wesoło: te wszystkie technologiczne gadżety na służbie „samopomocy” samobójców, ten rozkład społeczny, ta przyszłość dosyć ponura i niezbyt świetlana… Taka tematyka poruszana była tylko w gekidze, a o ile się orientuję, gekiga bardzo stroniła od jakiejkolwiek fantastyki.

Oczywiście wiem, że to gdybanie na które historycy bardzo krzywo patrzą, ale w recenzji pozwoliłem sobie trochę popuścić wodzy wyobraźni.

Poprawione.

Poprawione. Ze wstępu usunięte zostały słowa „dla dziewcząt”.

Dziękujemy za uwagi i zachęcamy do napisania recenzji alternatywnej.

Niestety, z tego co widzę ten komiks nie został wydany poza Japonią.

Rzeczywiście, Moshi; dopiero po Twoim komentarzu spojrzałem, kto dodał ogryzek.

Są trzy mangi o tytule „Calling”; autorstwa Ootsuki Miu, Miyamoto Kano i Okano Reiko. Ogryzek dotyczy mangi Miyamoto Kano, i z tego co widzę, okładka została prawidłowo do niej przyporządkowana.

A najlepiej by było gdyby nikt nie pisał tych wszystkich, strasznie drażniących co poniektórych recenzentów komentarzy tylko od razu słał własną alternatywną kontr­‑recenzje…

Jak przypuszczam, to stwierdzenie miało charakter głównie retoryczny, ale w zasadzie… Wiesz, prawda jest taka, że rzeczywiście interesuje nas (redakcję) głównie recenzja alternatywna. Komentarze to oczywiście dobra rzecz, fajnie się je czyta (osobiście lubię lekturę nawet tych najbardziej krytycznych) ale cóż, portal recenzjami stoi. Recenzje, nawet te najstarsze, są czytane cały czas, stare komentarze – prawie wcale. Więc – nie zniechęcając bynajmniej do komentowania – również pozwolę sobie zaprosić do napisania recenzji alternatywnej.

Zamieszczanie linków do sklepu jest dozwolone. Twój pierwszy komentarz został usunięty przypuszczalnie dlatego, że podobny wpisałaś już przy kilku innych recenzjach.

Z przyczyn technicznych zamieszczanie przykładowych kadrów lub stron obecnie – i w najbliższej przyszłości – jest raczej wykluczone.

Cóż, MAL jest niedokładny. Komiks miał kilka wydań, w tym dwutomowe, na którym była oparta recenzja.

Dlatego, że JFP podzielił oryginalne tomy na dwie części. Czyli tak naprawdę wydawnictwo wydało nie 25, a 12 i pół tomu japońskiego.

Starożytny komiks, jeszcze z czasów gdy główną postacią shounena nie musiał być nadpobudliwy idiota z wielką mocą. W ogóle, Drakuun to koszmar speca od marketingu; główna bohaterka w stylu Horpyny, jej partner (postać drugoplanowa) to twardziel jakich mało, a jeszcze do tego wszystkiego w tle wojna i realpolitik.

Niezbyt ambitna, ale jednak ciekawostka, jakiej już pewnie nie zobaczymy.

Naruto przyzywa na pomoc wielkiego ropucha i rozpoczyna się zaawansowana dewastacja gęsto porośniętej borem okolicy. Swoją drogą to dziwne, że z bliska drzewa są liściaste, a na bardziej szerokich kadrach wyglądają jak gatunki iglaste.

Od razu widać, że recenzję pisał profesjonalista!

Tak jak lubię twórczość Tsutomu Niheia, tak trudno mi wykrzesać z siebie podziw dla Abby. Ot, taka sobie historyjka z zaskakującym zakończeniem, nie zachwycająca ani fabułą, ani kreską. Interesujące chyba tylko dla kogoś, kto naprawdę musi przeczytać wszystko, co stworzył Nihei.

Nie mam największego pojęcia dlaczego ta manga dostała aż takie wysokie noty.

Właściwie to odpowiedziałaś sama sobie na wstępie komentarza: „nic oryginalnego”. Mało kto lubi oryginalność, lubimy to, co znamy. Opisany przez Ciebie schemat rzeczywiście często pojawia się w mangach (przypomina się choćby wydany w Polsce Mars), a dzieje się tak dlatego, że ludzie chcą czytać to, co już wcześniej polubili. Te wysokie noty tak naprawdę są za schemat, a nie za ten konkretny komiks Akuma to Tsuki no Yoru.

Jasne. Manga została wydana przez VIZ Media, więc nie powinno być żadnych problemów z zakupieniem jej albo od wydawcy, albo w księgarni internetowej. Z tego co widzę, jest np. na Amazonie.

„Balsamista” bardzo dobrze sprzedał się w Japonii, na postawie mangi został też nakręcony serial telewizyjny (a zazwyczaj ekranizuje się popularne tytuły). W Polsce „Balsamista” został wybrany mangą 2008 r. w plebiscycie Poltergeista i Anime.com.pl, co może świadczyć, że „Balsamiście” udało się zyskać czytelników spoza kręgu miłośników mangi i anime – rzadka to sztuka. Recenzując komiks, trudno było o tej popularności nie wspomnieć; zawsze jest to jakaś wskazówka dla czytelnika, który może np. szukać przyzwoitej, prostej mangi dla szerokiego grona odbiorców, a nie ma ochoty na formalne eksperymenty.
Odnosząc się do drugiej części komentarza – z pewnością nie będę spowiadał się tutaj z mojego życia prywatnego. Recenzję pisałem ponad rok temu, i komiks nadal wydaje mi się nudny (tzn. ostatni tom jedynie przeglądałem, a kto wie, może jego zawartość jest fenomenalna). Tematyki wybawienia, upadku, wybaczenia i szacunku wobec żywych dalej nie dostrzegam (widać gruboskórny jestem), natomiast niezmiennie uważam „Balsamistę” za dobry komiks obyczajowy dla młodzieży.

Usunąłem wyróżnik, prawdopdoobnie była to pomyłka.

Rzeczywiście, porównanie do Detektywa Jeża wręcz samo się narzuca. Bohater Ratownika jest co prawda bardziej męski niż Jeż z Gure razem wzięci, ale niewątpliwie łatwo sobie wyobrazić śledztwo detektywów z Akatsuki prowadzone w tej samej sprawie (aczkolwiek zapewne z innym finałem).

Kilka dni temu miałem okazję zapoznać się ze wszystkimi wydanymi w Polsce tomami Locke'a Superczłowieka. Wrażenia po lekturze mam mieszane; wydaje się, że jak na swoje lata, komiks ten był przyzwoity (ale też nic nadzwyczajnego, już wtedy powstawały lepsze). Z punktu widzenia współczesnego czytelnika, brakuje właściwie wszystkiego; scenariusza, wiarygodności przedstawionych zdarzeń i postaci, dopracowanej kreski. Dzisiaj to ciekawostka dla osób zainteresowanych historią komiksu, nic więcej.