Tanuki-Manga

Pewien chłopiec wierzy w ochronną moc swojego łóżka – jego zdaniem tworzy ono specjalną barierę, która w nocy odpycha „złe moce”. Mały dba również o to, aby żadna część jego ciała nie wystawała poza miejsce do spania. Gdyby tak się stało, zostałaby odcięta. Pewnego dnia, po wypadku chłopiec trafia do szpitala i spotyka tam dziewczynkę, która zaczyna go fascynować. Pewnej nocy zauważa, że jej lewa dłoń wystaje poza łóżko.

Patrząc na Hidari Te pod kątem fabularnym zobaczymy dzieło z przewidywalnym zakończeniem, któremu jednak trudno odmówić umiejętnie wykreowanego klimatu grozy. Wszystko to dzięki odpowiedniemu wykorzystaniu bliskich czytelnikowi zagadnień. Historia opowiadana przez chłopca porusza tematykę fobii dziecięcych. Któż z nas nie bał się ciemności, nie wierzył w potwory mieszkające w szafie bądź pod łóżkiem, a swojego miejsca do spania nie uważał za niepokonaną fortecę? Recenzowaną mangę można umownie podzielić na dwie części. W pierwszej poznajmy bohatera i jego spojrzenie na świat, natomiast w drugiej akcja przenosi się do szpitala, w którym zostaje on poddany próbie i musi się zmierzyć z własnym strachem. Zmiana otoczenia dodatkowo potęguje klimat grozy. W końcu szpital, jako miejsce, w którym ludzie mają styczność z chorobami i śmiercią, budzi lęk nie tylko wśród najmłodszych.

Głównym bohaterem komiksu jest mały chłopiec. Nie znamy jego imienia i nazwiska, a jedyne informacje jakie przekazuje nam na swój temat, to przemyślenia związane z otaczającym go światem oraz fakt, że w momencie trafienia do szpitala miał około ośmiu lat. Taki zabieg ze strony autorek sprawia, że czytelnik może łatwiej utożsamić się z postacią dziecka, a wraz z lekturą kolejnych stron wrócić do czasów, gdy sam był w podobnym wieku i odczuwał strach przed ciemnością czy potworami. W drugiej części pojawia się dziewczynka będąca pacjentką szpitala. Zupełnie nic o niej nie wiadomo, jedynie jej wzrok wskazuje na to, że w pewien sposób utraciła kontakt z rzeczywistością. Równie dobrze może nie być człowiekiem, leczy wytworem wyobraźni dziecka lub duchem zmarłej osoby, który nawiedza szpitalną salę. Mangaczki nie ośmieliły się wyjaśnić kwestii tożsamości pacjentki i bardzo dobrze! Wprowadza to dodatkowy element tajemniczości.

Strona graficzna Hidari Te prezentuje poziom przeciętny. Projekty postaci zostały narysowane prosto, bez nadmiernej ilości szczegółów. Niemniej najwięcej pracy włożono w oczy bohaterów – jest to jeden ze znaków rozpoznawczych komiksów tworzonych przez grupę CLAMP. Wyraźnie nakreślone, pełne głębi i wyrazu, idealnie oddają uczucia. Prostota wykonania dominuje również we wnętrzach budynków czy wyglądzie przedmiotów. Nie zobaczymy tu zbędnych kadrów, co jest widocznym przejawem minimalizmu. Autorki postanowiły narysować jedynie potrzebne elementy, a w niektórych przypadkach na stronę składają się zaledwie jedna ilustracja i kilka linijek tekstu.

Panie z grupy CLAMP w zaledwie szesnastostronicowej pracy udowodniły, że krótka forma przekazu nie musi iść w parze z niską jakością. Hidari Te jest prostą i nieskomplikowaną mangą, wartą przeczytania ze względu na swój klimat. Dla amatorów powieści grozy pozycja obowiązkowa.