Tanuki-Manga

Recenzowany tytuł jest artbookiem samodzielnie wydanym przez grupę polskich artystek – Irugami. Większość spośród wyłącznie czarno­‑białych rysunków jest autorstwa jedenastu członkiń wspomnianej grupy, ale pod koniec pojawia się spora galeria prac innych autorów, w żaden sposób nieustępująca poziomem poprzednim ilustracjom.

Pierwszym pozytywnym zaskoczeniem jest format rysunków. Większość prac zajmuje całe strony, ale pojawia się także aż osiem prac dwustronnicowych, co jest dużą niespodzianką zważywszy na to że tomik nie jest zbyt gruby. Zamieszczono również mniejsze rysunki, ale zajmują one w sumie tylko trzy strony.

Ponieważ tomik zawiera prace łącznie osiemnastu autorów, w tym zaledwie jednego mężczyzny, treść obrazów jest bardzo zróżnicowana, choć najczęściej przedstawiają postacie rysowane w stylu zbliżonym do realistycznego. Poziom ich wszystkich jest dobry lub nawet bardzo dobry, choć zdarzają się słabsze ilustracje. Co ciekawe, błędy pojawiają się wyłącznie w niektórych pracach całostronicowych i polegają w zasadzie na drobnych niedoskonałościach warsztatu niektórych rysowników. Przykładowo Katarzyna „Kth” Klas pomimo ogólnie dobrego poziomu prac nie do końca radzi sobie z rysowaniem dłoni, a parę innych rysowniczek popełnia błędy w proporcjach postaci.

Nieco gorzej prezentuje się wykorzystanie potencjału drzemiącego w głównym temacie artbooka, czyli konwencji steampunka. Zaledwie połowa spośród prac bezpośrednio nawiązuje do tytułowego motywu, jedna czwarta robi to tylko poprzez stroje wzorowane na ubraniach z epoki wiktoriańskiej, a reszta albo wcale nie ma związków z tematem, albo szuka ich tylko poprzez dodanie w tle elementów kojarzących się ze steampunkiem w stylu kół zębatych lub rur, czyli w sposób dość wymuszony. Oczywiście nie jest to jakaś zasadnicza wada i części czytelników może ona wcale nie przeszkadzać, ale po wybranej tematyce spodziewałem się czegoś więcej.

Jakość wydania oceniam pozytywnie, choć nie nazwałbym go idealnym – największymi wadami są mało pomysłowy tytuł oraz nijaka czcionka (Arial), użyta na początku i końcu artbooka. Sam tomik w miękkiej okładce i formacie A5 liczy 64 strony. Do jakości papieru i druku nie mam żadnych zastrzeżeń, natomiast grzbiet jest zbyt słabo sklejony, co po wielokrotnym przeczytaniu może skutkować wypadaniem kartek. Jednocześnie jednak warto pochwalić autorki za dwa dobre pomysły: bardzo estetyczne podpisy u dołu stron zawierające dane autorki i numer strony, oraz za marginesy od grzbietu, które bardzo się przydają w przypadku rysunków zajmujących dwie strony. Tomik kończy krótkie przedstawienie osób, które współtworzyły Steam Punk Artbook, wraz z adresami ich kont w portalu deviantART.

Podsumowując, uważam Steam Punk Artbook za tytuł wart przeczytania i dowód wielkiego talentu polskich rysowników. Jednocześnie jednak błędy pojawiające się w części prac oraz duża ilość rysunków niemających zbyt wiele wspólnego z konwencją steampunka sprawiają, że ocena wyższa niż 7 byłaby w moim odczuciu zawyżona.