Tanuki-Manga

Rewolucja, której początek został zarysowany w trzecim tomie, nabiera rozpędu. To już nie napady na pociągi, nie pomniejsze grupy żołnierzy, ale cała armia z ciężkim sprzętem atakująca bezpośrednio sam Zalem. Na tle tych historycznych wydarzeń rozgrywa się osobista historia Ality, mocno powiązana z działalnością Desty Novy. Mimo, powiedzmy, pewnych nieporozumień, ostatecznie zawierają oni sojusz umożliwiający obalenie starego porządku w Zalemie i ocalenie Miasta Złomu. W międzyczasie autor sprawnie kończy wątki i ujawnia tajemnice obecne od początku historii. Dowiadujemy się, po co właściwie powstała winda kosmiczna, poznajemy przerażający (choć także trochę zabawny) sekret zalemczyków, a Alita odzyskuje krótki, ale istotny fragment wspomnień. Nie wyjawię zbyt wiele, zdradzając, że bohaterce w końcu udaje się spotkać z Ido – nie jest to już jednak ta sama osoba i ostatecznie dziewczyna zmuszona zostaje do zamknięcia tego rozdziału swojego życia. Na istotną postać drugoplanową wyrasta młoda Koyomi, która przyłącza się do rewolucjonistów i staje się czymś w rodzaju maskotki ich wodza; czwarty tom Ality, a szczególnie zakończenie, to także i jej historia. W epilogu już nie jako dziecko, ale nastoletnia fotoreporterka, Koyomi poszukuje owianego złą sławą Novy, przy okazji zaś możemy jej oczami zobaczyć fragmenty Miasta Złomu i Zalemu po latach od wydarzeń opisanych w zasadniczej części tomu.

Sprawne pozamykanie wątków i solidne zakończenie to duże plusy recenzowanego tomu. A minusy? No cóż, chyba największy to magiczno­‑naiwne podejście do fantastyczno­‑naukowych elementów scenografii, szczególnie rażące na tle dobrze pomyślanej i rozwiniętej koncepcji windy kosmicznej. Przyznam też, że bardziej niż sama Alita i jej przygody (na tym etapie już mocno powtarzalne; ile razy można Novie odciąć głowę?) zaciekawiła mnie rewolucja i jej skutki dla Zalemu – czyli niestety ta część komiksu, której autor nie poświęcił większej uwagi. W ogóle, trzeba powiedzieć, że wykreowany przez Yukito Kishiro świat zadziwia rozmachem i dopracowaniem, stając się w pewnym sensie bohaterem zbiorowym nie tylko recenzowanej tu serii, ale także kolejnej, znajdującej się w planach wydawniczych J.P. Fantastica, mianowicie Last Order.

Tak oto kończymy nasze spotkanie z kolejnym wydanym w Polsce kamieniem milowym japońskiego komiksu (a przynajmniej kamieniem milowym na Zachodzie). Wydawnictwu należą się podziękowania za umożliwienie współczesnym czytelnikom zapoznania się z kawałkiem historii, w wysokiej jakości i – jak na taką jakość – przystępnej cenie. Co prawda, czytając Alitę miałem nieodparte poczucie obcowania z lekturą szkolną, ale nie mogę powiedzieć, abym żałował poświęconego na nią czasu, jako że jest to komiks, który znać wypada.