Tanuki-Manga

Han Chun­‑woon to nowy nauczyciel angielskiego w liceum Kuryeong. Jego wygląd i sposób bycia nie pasują do zawodu, w którym przyszło mu pracować. Interesują go przede wszystkim kobiety i od razu zaczyna podrywać szkolną pedagog Bae Yoon­‑ji. Tak naprawdę jest jednak mistrzem sztuk walki, zwanym Dziewięciogłowym Smokiem. Lee Shi­‑woon to niczym niewyróżniający się licealista, mieszkający z zapracowaną matką, która nie poświęca mu czasu ani uwagi. Dręczy go grupa rówieśników: bije, zastrasza, wyłudza pieniądze. On jednak nie jest w stanie przeciwstawić się napastnikom, brak mu odwagi i siły woli. Potrafi jedynie rozmyślać o bezsensie życia. Jedyną bliską mu osobą jest koleżanka z równoległej klasy, Sae­‑hee. Drogi ucznia i nauczyciela krzyżują się wiele razy, aż w końcu Shi­‑woon prosi Chun­‑woona o pomoc. Nastolatek chce się zmienić, a drogą prowadzącą do tego celu ma być umiejętność bicia się.

Tak zaczyna się dziesięciotomowa manhwa The Breaker, dostępna w języku polskim dzięki wydawnictwu Yumegari. Opowiedziana w niej historia nie zapowiada się specjalnie oryginalnie, jednak wciągnęła mnie od pierwszych stron. Komiks ten to udana mieszanka akcji i komedii, do tego dobrze narysowana. Podoba mi się zwłaszcza sposób prezentowania scen humorystycznych: bohaterowie rysowani są wtedy w stylu super­‑deformed i mają żywą, przejaskrawioną mimikę. W manhwie obecny jest też fanserwis, głównie w postaci zbliżeń na biust czy żabich ujęć dziewczęcych nóg i majtek, jednak tylko w niewielkiej ilości, na szczęście (lub nieszczęście, zależy od punktu widzenia) nie wylewa się z każdej kartki.

Jakość wydania prezentuje się dobrze, zwłaszcza jak na Yumegari. The Breaker został wydany w formacie zbliżonym do A4 na dobrej jakości białym papierze. Obwoluta jest klimatyczna, utrzymana w stonowanej kolorystyce, z wyróżniającymi się czerwonymi elementami. Z tyłu umieszczono zarys fabuły oraz znaczki: ograniczenie wiekowe 16+ i informację o gatunku: „akcja”. Składnia w jednym ze zdań opisu wyraźnie kuleje: „Chun­‑woon twierdzi, że może go uczyć tylko wtedy, gdy jest naprawdę zdeterminowany i gotowy poświęcić swoje życie, by to udowodnić”. Pod obwolutą znajduje się czarna okładka z białymi napisami. W środku nie ma karty tytułowej ani spisu treści, gdyż komiks mimo pojawiania się całostronicowych ilustracji nie został podzielony na rozdziały. Numeracja występuje tam, gdzie pozwala na to układ kadrów. Na początku znajdują się dwie kolorowe strony, zaś na końcu tomiku umieszczono słownik wymowy koreańskich nazw własnych oraz reklamę internetowego sklepu wydawnictwa. Przekład jest płynny, komiks bardzo dobrze się czyta. Na szczęście przetłumaczono wszystkie onomatopeje. W tekście wyłapałam jeden błąd – na stronie dziesiątej Chun­‑woon mówi: „Trzeba było im zdzielić chociaż raz”, powinno być „ich zdzielić”. Ze zdziwieniem zauważyłam również, że sporadycznie zdania w dymkach zamiast np. kropką, kończą się tyldą.

Jak już wspomniałam wcześniej, manhwa bardzo przypadła mi do gustu. Polecam wszystkim osobom szukającym rozrywkowych tytułów na przyzwoitym poziomie.