Tanuki-Manga

Wydany w 2008 r. zbiór komiksowych opowiadań pt. Kobiety był zarazem mangowym debiutem wydawnictwa Kultura Gniewu. Z tego względu szczególną uwagę zwróciłem na jakość wydania. Od pewnego czasu (a ściśle, od chwili pojawienia się na rynku wydawnictwa Hanami), widać w końcu odejście od siermiężnej mangi – czyli komiksu dla ubogiego nastolatka. Kultura Gniewu wpisała się w ten trend, wydając Kobiety na bardzo wysokim poziomie.

Wydawca nie silił się na jakiekolwiek eksperymenty pod względem formalnym. Poszczególne opowiadania zamieszczone są jedno po drugim, oddzielone planszą tytułową, zaś kadry czytane są w porządku europejskim – od lewej do prawej. Duży, niestandardowy dla mang format B5 sprawił, że komiks czyta się bardzo wygodnie, a polskie wyrazy bez problemu zmieściły się w dymkach, co często było problemem, szczególnie w mangach wydanych kilka lat temu. Lekko żółtawy, szorstki papier o wysokiej gęstości idealnie nadaje się do tego rodzaju publikacji i stanowi kolejny mocny punkt wydania. Rówież i tłumaczenie nie budzi zastrzeżeń. Komiks nie zawiera żadnych dodatków, jeżeli nie liczyć notki biograficznej oraz krótkiego wstępu na trzeciej stronie okładki.

Elementem niemal niewystępującym w innych wydanych w Polsce mangach, a bardzo dla mnie interesującym, jest wyżej wspomniana notka biograficzna o autorze. Przyznam, że niezamieszczanie przez wydawców tego rodzaju informacji jest dla mnie czymś niezrozumiałym; osobiście chętnie poczytałbym o dorobku danego autora, jego pozycji w kulturze japońskiej itp. Zamiast tego czytelnik raczony jest grupą krwi, znakiem zodiaku, ulubionym ciastkiem i innymi utrzymanymi w tym duchu rewelacjami dotyczącymi twórcy. Kto wie, może Kobiety są zapowiedzią zmiany także i w tym zakresie.

Patrząc na stosunek objętości do ceny, trzeba przyznać, że Kobiety są dosyć luksusową pozycją, raczej nie na kieszeń młodego czytelnika. Ale cóż, ostatecznie i wśród miłośników mangi coraz więcej jest osób dorosłych, a sukces Hanami pokazuje, że grupa ta jest całkiem spora.