Tanuki-Manga

Mała i zakomplek… Wróć. Duża i zakompleksiona Michiko po raz kolejny straciła pracę. Dziewczyna ma dziewiętnaście lat, nie skończyła liceum, nie poszła na studia i generalnie nie ma pojęcia, co zrobić ze swoim życiem. Prowadząca mały zakład fryzjerski matka wychowywała ją samotnie po śmierci męża i nie bardzo umiała pomóc córce, którą od dzieciństwa prześladuje wzrost. Nienaturalnie wysoka (jak na Japonkę) Michiko nie może sobie znaleźć miejsca w życiu i za wszystko wini właśnie swoje ciało. Dziewczyna nie ma jednak pojęcia, że kolejna dorywcza praca przy rozwożeniu pizzy rzuci ją w objęcia przeznaczenia, a dokładniej wypchnie na wybieg. Nigdy wcześniej nie myślała o zostaniu modelką. Czyżby właśnie znalazła lekarstwo na wszystkie swoje problemy?

Walkin' Butterfly to trzecia i na razie ostatnia zapowiedziana na rok 2013 nowość od wydawnictwa Taiga, które pojawiło się ostatnimi czasy na polskim rynku. Była to manga wyczekiwana przeze mnie już od momentu ogłoszenia jej wydania, gdyż to jeden z nielicznych przedstawicieli josei w naszym kraju i po Strażniczce Orelianu miałam nadzieję na historię faktycznie przeznaczoną dla starszych czytelniczek.

Po lekturze pierwszego tomu mogę bez wątpienia stwierdzić, że Chihiro Tamaki nic się nie pomyliło i jej manga faktycznie skierowana jest do młodych dorosłych kobiet. Dziwić może jedynie, iż niemal dorosła główna bohaterka zachowuje się jakby miała co najmniej kilka lat mniej. Nie jest to wadą, ale co bardziej przeczuleni czytelnicy mogą stracić cierpliwość do jej jęków dość szybko, bo przez pierwsze sto stron to właśnie stanowi jej główne zajęcie. Michiko faktycznie ma problem, ale z początku nie robi nic konstruktywnego, by cokolwiek zmienić, chociaż końcówka daje nadzieję, że dziewczyna wreszcie weźmie się w garść. Mimo to trzeba przyznać, że tomik czytało się łatwo i naprawdę szybko, gdyż całość opowiedziana jest w sposób klarowny i lekki. Jak będzie dalej? Zobaczymy.

Już sama okładka jasno daje nam do zrozumienia, że komiks nie jest przeznaczony dla młodszych odbiorców. Informuje o tym również ograniczenie wiekowe, choć nie jest ono przesadnie widoczne. Do rzeczy jednak: czytelnika wita spoglądająca groźnie naga Michiko, której piersi strategicznie przesłania całkiem nieźle dopasowany pasek z maskotką wydawnictwa. Wpadająca w odcień brzoskwiniowy okładka jest przyjazna dla oka i właściwie nie różni się niczym od tej z wersji japońskiej. Potem znajdziemy cztery kolorowe strony, w tym spis treści – choć numeracja nie pojawia się wszędzie, w zupełności wystarcza, żeby jakoś się odnaleźć w trakcie lektury bez konieczności wkładania zakładki bądź zaginania rogów. Tomik wydano naprawdę przyzwoicie i pomijając sporadycznie wciśnięte w margines dymki (nie są one ucięte i można je przeczytać, trzeba tylko mocniej rozłożyć tomik), zarówno do jakości papieru, druku, jak i użytych czcionek nie mam większych zastrzeżeń. Sprawne i pozbawione błędów (przynajmniej żadnych nie wyłapałam) tłumaczenie umila lekturę, a choć znajdzie się kilka sztywnych i sztucznie brzmiących wypowiedzi, to ogólnie nie ma na co narzekać. W skrócie: bez fajerwerków, ale tomik to wydawniczy standard, do jakiego przyzwyczaiły nas już wydawnictwa.

Pytanie tylko, czy wszystkich przekona surowa i kanciasta kreska, której może daleko do Natsume Ono (jej rysunki mają w sobie niezaprzeczalny urok, acz nie wszyscy się z tym twierdzeniem zgodzą), ale styl pani Tamaki rozmija się bardzo z typowymi wymuskanymi pracami autorek shoujo. Naprawdę nie jest źle i już w sumie okładka pozwoli zadecydować o ewentualnym zakupie. Kwestia gustu.

Ostatnie strony zajmuje króciutka humorystyczna historyjka z dzieciństwa Michiko, rysowana stylem „roboczym”, ale zdecydowanie warta przeczytania. Potem są jeszcze posłowie, reklamy i stopka redakcyjna.