Tanuki-Manga

W trzecim tomie Marsa zostawiamy szkołę, a przenosimy się na tor wyścigowy oraz – w mniejszym stopniu – w świat wspomnień Reia. Pogłębiające się uczucie pomiędzy bohaterami sprawia, że Kira zdobywa coraz to nowe bastiony Reiowej samotności, począwszy od mieszkania, przez garaż, a wreszcie skończywszy na torze wyścigowym. Przy okazji powiększa się jej wiedza na temat ukochanego, a czytelnik oczami dziewczyny ma okazję poznać tragiczne wydarzenia, które niegdyś zaprowadziły Reia do szpitala psychiatrycznego. W sumie jednak więcej jest o motocyklach i wyścigach niż o przeszłości postaci; druga połowa tomiku niemal w całości dotyczy zawodów na torze w Suzuce. Autorka zręcznie przeplata sceny obyczajowe z tymi z wyścigów, nadając w ten sposób komiksowi dynamizmu, choć zabieg taki może utrudniać śledzenie fabuły. Warto zauważyć, że jakkolwiek manga ma piętnaście tomów, w tomie trzecim dostajemy swego rodzaju „małe zakończenie”, finalizujące pewne wątki związane z zainteresowaniami bohaterów, a jednocześnie wyraźnie pokazujące, że oto naprawdę zaczyna się ich związek.

Od strony wydawniczej Mars prezentuje się zaskakująco dobrze, szczególnie w porównaniu do bardziej współczesnych komiksów Waneko. W zasadzie jedyne, do czego naprawdę można mieć zastrzeżenia, to kiepski papier – żółtawy, cienki z przebijającymi kadrami. Poza tym jest dobrze (wyraźny druk, przyzwoita korekta, wyraźna i prawidłowo rozmieszczona czcionka w dymkach) i wręcz bardzo dobrze (przetłumaczone lub usunięte japońskie onomatopeje). Mimo upływu niemal dziesięciu lat po tomiku nie widać śladów używania, do czego bez wątpienia przyczyniła się ochrona zapewniona przez obwolutę. A jeżeli już o tym mowa, wypada autorkę pochwalić za ilustrację na tejże obwolucie; nic nadzwyczajnego, ale na tle okładkowej słabizny, jaką regularnie raczą nas japońscy twórcy, trzeci tom Marsa zdecydowanie wyróżnia się in plus.

Z dodatków warto wspomnieć o kolumnie „Czy wiesz, że…”, znajdującej się na pierwszym skrzydełku obwoluty, a poświęconej dwójce kierowców motocyklowych. Choć nie zostało to wprost stwierdzone, można przypuszczać że ich życiorysy miały pewien wpływ na fabułę mangi. Na drugim skrzydełku zamieszczona została fotografia motocykla wraz z komentarzem odautorskim, z którego wynika że na potrzeby komiksu Soryo Fuyumi solidnie zapoznała się z tematyką motoryzacyjną. I na tym właściwie koniec – ostatnie osiem stron przeznaczonych zostało na reklamę wydawcy.