Tanuki-Manga

Kończąc pierwszy tom Niepamięci Panny Zmierzchu, obawiałem się, że epizodyczna fabuła okaże się znakiem rozpoznawczym serii, a każdy rozdział będzie traktował o innej miejskiej legendzie. Początek drugiej części utwierdził mnie w tym przekonaniu, bowiem Teiichiego znowu spotyka niezwykła przygoda, za którą po raz kolejny odpowiada płatająca mu figle Yuuko. Oswojony z obecnością ducha chłopak nie bierze sobie do serca całego zajścia, lecz będąca świadkiem paranormalnej aktywności Momoe Okonogi interpretuje wszystko na własny sposób i w mig dopasowuje sytuację do jednej z tajemnic szkoły, tym razem związanej z samobójczym skokiem z okna. Z pozoru błaha sprawa przybiera zupełnie inny obrót, gdy Teiichi spotyka dziewczynę, która zdaje się również być świadoma obecności zjawy. Nowe fakty na temat szkolnych tajemnic zaszczepiają niepokój w sercu chłopaka.

Fabuła się rozwija. To dobrze, bowiem historia w końcu staje się ciekawa. Jakby nie patrzeć – horror to nie jest, grozy nie sieje, dreszczyku emocji podczas lektury też nie odczułem. Mam nadzieję, że manga na stałe zerwie z epizodyczną fabułą i teraz będę mógł śledzić ciąg sensownie powiązanych ze sobą zdarzeń. Historia śmierci Yuuko okazuje się intrygująca i mam ochotę poznać kryjącą się za nią prawdę o tajemniczej szkole głównych bohaterów.

Obwoluta mojego egzemplarza jest nieco krzywo zgięta i po złożeniu skrzydełko pierwszej strony wystaje z góry poza obrys papieru. Okładka utrzymana jest w różowych tonach (zapewne panie powiedziałyby, że to zupełnie inny kolor niż różowy) i, podobnie jak poprzednio, przedstawia główną bohaterkę, tył zaś zajmuje logo serii z tytułami po polsku i japońsku.

Po otwarciu komiksu pierwsze dwie strony witają czytelnika kolorową ilustracją. Nie zauważyłem błędów w druku i tłumaczeniu, albo makabrycznie przyciętych kadrów, za to w oczy rzuciła mi się bladość czerni na niektórych stronach. Czasem nawet wewnętrzna część ilustracji cechuje się intensywną czernią, ale w stronę grzbietu barwy płowieją, albo też na dwóch sąsiadujących stronach czerń ma zupełnie inną głębię. Pobieżne porównanie wykazało, że poprzedni tom nie miał tego typu mankamentów, ale też został wykonany przez inną drukarnię – Konińską Drukarnię Dziełową, podczas gdy w tym przypadku była to łódzka Drukarnia ReadMe. W celu porównania organoleptycznego sprawdziłem, jak sprawa ma się w przypadku Battle Royale, której piąty tom wydrukowano w Łodzi, zaś dziesiąty w Koninie i tu z kolei ta pierwsza cechowała się głębszą czernią. Owszem, to inna manga, ale sprawę będę monitorował wraz z kolejnymi częściami Tasogare Otome x Amnesia.

Drugi tom kończy dodatek w postaci szkolnej gazetki o plotkach i ploteczkach. Dowiemy się z niego m.in., że kółko biologiczne odniosło sukces w dzieleniu 15 wypławków, a znana z poprzedniej części gra w ukrytego demona została zakazana.

Do stopki drugiego tomu wkradł się błąd i rozmowa z wydawcą zweryfikowała, że został wydrukowany tak samo, jak pierwszy, w Konińskiej Drukarni Dziełowej.