Tanuki-Manga

Plan Dopełnienia Ludzkości wraz z atakiem Seele wkracza w finałową fazę, w której ostatecznym przeciwnikiem Nervu i pilotów Evangelionów staje się potomstwo Lilith. Niestety szanse na odparcie ataku wydają się znikome, więc priorytetem staje się ewakuacja cywili i przetransportowanie Shinjiego i Asuki do Ev, co okazuje się trudne z powodu ich kiepskiego stanu zdrowia psychicznego.

Dwunasty tomik odwzorowuje większą część z wydarzeń z pierwszej połowy filmu End of Evangelion, choć pojawia się w nim kilka łatwych do zauważenia różnic w stosunku do pierwowzoru. Najważniejszą z nich wydaje się rozmowa Gendō z synem, w pełni wyjaśniająca jego dotąd zagadkowe motywy i cele oraz powód okrutnego traktowania Shinjiego. Zmianie uległo także „spotkanie” Asuki z matką, które zostało poprowadzone zupełnie inaczej, a także okoliczności śmierci jednej z postaci. Wyjątkowo ważny jest także monolog Misato o Adamie i Lilith, wyjaśniający motywacje stojące za atakami Aniołów. Istotną różnicą jest także otrzymanie przez jedną z postaci możliwości generowania pola AT, co ma swoje uzasadnienie, ale wypada wyjątkowo głupio.

Zważywszy na to, w jakim momencie kończy się dwunasty tom, do zakończenia mangi powinny wystarczyć dwa tomiki. Teoretycznie nie jest to dużo, ale w chwili, gdy piszę tę recenzję, w Japonii nie ukazał się jeszcze ani jeden rozdział, który miałby wchodzić w skład trzynastego tomu, co oznacza, że na zakończenie najprawdopodobniej trzeba będzie długo poczekać. Oczywiście czytelnicy tej mangi są w większości przyzwyczajeni do wielomiesięcznych przerw pomiędzy rozdziałami, ale każda cierpliwość ma swoje granice i wiele osób może być już mocno poirytowanych lenistwem autora.

Jakość wydania wydaje się na pierwszy rzut oka bardzo dobra. Uwagę zwraca piękna i symboliczna okładka ukazująca Shinjiego, trzymającego w ręku jakiś przedmiot (najprawdopodobniej krzyżyk otrzymany pod koniec tomu) oraz Misato i Gendō z seryjnymi Evangelionami w tle. Osoby zamawiające tomik w przedsprzedaży otrzymały dodatkowo pudełko na dwunasty tom choć szkoda, że aż do czasu wydrukowania całego nakładu nie było wiadomo, czy zostanie ono dodane do tomików. Na skrzydełku obwoluty znajduje się notka autora, dotycząca tym razem ojcostwa.

Samą mangę rozpoczynają cztery kolorowe strony i skrót wydarzeń z poprzednich tomów wraz z krótkimi charakterystykami postaci. Niestety w tomiku nie pojawiają się żadne dodatki. Wydawca zrezygnował także z reklam, które w wielu mangach JPF­‑u pojawiały się w dużych ilościach. Niemal wszystkie strony mangi zostały ponumerowane, a od strony grzbietu znajdują się wąskie marginesy, które bardzo się przydają podczas przeglądania dwustronicowych ilustracji.

Problemem jest jednak jakość tłumaczenia. Bardzo niemiłe wrażenie robi już streszczenie poprzednich tomów, które jest napisane słabym stylem pełnym powtórzeń. Na szczęście polski przekład na pozostałych stronach stoi na lepszym poziomie, choć uważni czytelnicy zauważą sporo błędów. Część z nich to zwykłe literówki takie jak: „obydwojgu” zamiast „obydwojga” ze strony 15 oraz „o” zamiast „to” ze strony 52. Większym problemem są zdania nietrzymające się kupy, takie jak: „wysłuchasz mnie, nawet jeśli masz na to ochoty” ze strony 93 oraz „nie jesteśmy przygotowani na broń” ze strony 67. Razi także nazywanie broni masowej zagłady „bronią N2”, a nie miną lub bombą N2, do czego przyzwyczaiły czytelników tłumaczenia poprzednich tomów i filmu wydanego przez Anime­‑Gate. Niewielką wpadką jest także niekonsekwentny zapis imienia komandora, które w spisie treści jest zapisywane jako „Gendoh”, a na skrzydełku obwoluty i w charakterystyce postaci jako „Gendō”. Pozostaje więc tylko mieć nadzieję, że wydawnictwo przy okazji robienia dodruków postanowi poprawić popełnione podczas tłumaczenia błędy.