Tanuki-Manga

Po pokonaniu trzeciego Anioła i krótkim pobycie w szpitalu, Misato postanawia osobiście zająć się Shinjim. Proponuje mu wspólne zamieszkanie, stając się tym samym nie tylko jego dowódcą, ale też niańką i przyjaciółką. Główny bohater nie jest jednak z tego powodu zbyt szczęśliwy szczególnie, że szybko okazuje się, iż jego opiekunka jest kiepską gospodynią i sam będzie musiał zająć się większością obowiązków domowych. Jednocześnie Shinji rozpoczyna naukę pilotażu Evangeliona, ma także uczęszczać do pobliskiej szkoły. Jednak codzienną i trudną monotonię szybko przerywa pojawienie się czwartego Anioła – Shamshela, a sytuację komplikuje obecność na polu walki cywili, co zmusza Shinjiego do podjęcia odważnej decyzji, z której konsekwencjami nie będzie potrafił sobie sam poradzić.

Okładka, przedstawiająca Misato i Shinjiego z Evangelionem w tle, dobrze podsumowuje fabułę drugiego tomu, koncentrującą się na tej dwójce postaci i ich relacjach. Co ważne, pierwsza pilotka – Rei Ayanami – odgrywa tu marginalną rolę, co zmienia się dopiero w kolejnym tomiku. Poza tym, podobnie jak poprzednio, na skrzydełkach obwolut zamieszczono reklamy i notkę autora, dotyczącą tym razem kostiumów pilotów i cosplayu.

Tomik rozpoczynają cztery kolorowe strony z zamieszczonymi na nich grafiką, przedstawiającą Misato, prologiem, zawierającym informacje o „Planie E” i „Projekcie Dopełnienia Ludzkości” oraz spisem treści. Następną kartkę zajmuje krótka charakterystyka postaci i streszczenie poprzedniego tomu, co może być bardzo przydatne dla części czytelników. Pozostałe strony są wydrukowane na białym papierze i około 1/3 z nich jest numerowana.

Podobnie jak poprzednio na końcu tomiku znajduje się sporo dodatków. Pierwszą jest notka Megumi Ogaty, dotycząca głównego bohatera i jego podobieństwa do dwóch osób, mających ogromny wpływ na powstanie Evangeliona. Po nim znajduje się zabawny pasek komiksowy i naiwny apel o powstrzymanie się od oceniania Neon Genesis Evangelion przed jego zakończeniem, mogący mocno zirytować część czytelników, którzy są już zmęczeni bardzo powolnym wydawaniem kolejnych rozdziałów. Jednak zdecydowanie najciekawszym bonusem jest trzystronicowy wywiad z Yoshiyukim Sadamoto, dotyczącym postaci i ich projektów, scenariusza i różnic pomiędzy serią telewizyjną a mangą. Całość kończy stopka redakcyjna, dwie reklamy i obecnie nieaktualne informacje, dotyczące zamówień i promocji w sklepiku wydawnictwa.

Tłumaczenie trzyma wysoki poziom ustalony w pierwszym tomie. Przyczepić się można tylko do nielicznych drobnych literówek oraz fragmentu wywiadu ze strony 170, w którym pojawia się pytanie: „postać odczuwa się jako trochę suchą, prawda?”. Osobiście mogę się jedynie domyślać z kontekstu dokładnego znaczenia, co prawdopodobnie jest winą zbyt dosłownego przetłumaczenia tego pytania.