Tanuki-Manga

W Księżycowej Kropli dwaj mężczyźni dyskutują o konieczności poszukania żywych próbek do tajemniczego projektu, którego wyniki mają przesądzić o przyszłości miasta. Shion powoli przyzwyczaja się do życia w nowym otoczeniu, nadal jednak głośno wyraża swoje poglądy, które Szczurowi i Psiarze wydają się kompletnie pozbawione sensu. Oboje bardzo dobitnie tłumaczą chłopakowi, że jego podejście do świata nie ma nic wspólnego z rzeczywistością. Tymczasem Safu, która wróciła do No. 6 z powodu śmierci babci i dowiedziała się, że Shion jest poszukiwanym mordercą, bez chwili zastanowienia udaje się do jego matki. Karan opowiada, czego dowiedziała się od tajemniczego Szczura i przestrzega dziewczynę przed zrobieniem czegoś głupiego, jednak uparta przyjaciółka jej syna nie ma zamiaru słuchać i postanawia sama udać się do Bloku Zachodniego. Niedaleko piekarni czekają na nią jednak funkcjonariusze Wydziału Bezpieczeństwa…

W poprzednim tomie dało się zauważyć, że akcja znacząco zwolniła na rzecz przedstawienia świata i w części trzeciej też nie można mówić o nagłym przyspieszeniu. Jak zresztą sam rysownik podkreślił w posłowiu, zależało mu na tym, żeby w tej odsłonie jak najlepiej oddać relacje między bohaterami. Bez wątpienia mu się to udało, bo mimo że większość tomiku zajmują dialogi, to nie można narzekać na nudę, ponieważ dowiadujemy się sporo o poszczególnych postaciach. Oczywiście nie samymi rozmowami żyje czytelnik i znalazło się tu również miejsce dla kilku istotnych wydarzeń, które w sposób znaczący wpłyną na dalsze losy Shiona, Szczura oraz ich kompanów. Jest na co czekać, nie pozostaje nam więc nic innego, jak cieszyć się ostatnią chwilą oddechu, zanim atmosfera się zagęści. A to już zapowiada urwana końcówka tego tomu.

Dzięki uprzejmości Studia JG mogłam zrecenzować wydanie specjalne, które co prawda nie różni się aż tak bardzo od wersji standardowej, ale już sam fakt podwójnego wydania zdecydowanie wart jest uwagi. Sam tomik ma inną obwolutę, która przedstawia Shiona i Szczura na tle Bloku Zachodniego (podobnie jak wersja zwykła, jednak na tym rysunku to ten drugi znajduje się na pierwszym planie). Widoczną różnicą jest dwudziestokilkustronicowy dodatek dołączony do woluminu w postaci osobnej książeczki. W środku znajdziemy krótki rozdzialik, który ostatecznie wypadł z głównego wydania; humorystyczny bonus; ilustrację artysty odpowiedzialnego za okładki DVD wersji animowanej oraz słowo wyjaśnienia od pani Kino.

W samym tomiku zaś czekają na nas jak zwykle cztery kolorowe strony, w tym obrazek przedstawiający Szczura w czasie pracy na deskach teatru. Prócz tego spis treści (średnio przydatny, bo numeracja stron jak zwykle występuje sporadycznie) i krótkie wprowadzenie do fabuły. Uwagę mogą zwrócić przycięte kadry i zbyt mały rozmiar czcionki w dymkach, ale są to rzeczy, o których pisałam już poprzednio. Jakość druku i papieru pozostaje dobra i należy docenić porządną robotę edytorską przy czyszczeniu kadrów. Tłumaczenie w dalszym ciągu jest niezwykle udane – wypowiedzi bohaterów brzmią naturalnie, dzięki czemu komiks czyta się naprawdę szybko. Korekta generalnie spisała się dobrze, ale przeoczyła dwie kwestie: „Wiem, że na na tym etapie…” na str. 10 oraz „… tymi wielkimi łzawy gałami” na str. 24. Na samym końcu znajdziemy jeszcze zapowiedź następnego tomiku i stopkę redakcyjną. Reklam brak.

Edycja specjalna to bez wątpienia miły upominek dla fanów serii, a cieszy tym bardziej, że Studio JG zapowiedziało kolejne takie wydania tomików z dodatkami, które również w Japonii ukazały się w dwóch wersjach. Czekam z niecierpliwością!