Tanuki-Manga

Zaskoczony nieoczekiwanym prezentem Kaoru zaczyna snuć najróżniejsze teorie i nie ma odwagi wprost zapytać Ritsuko, czy ten gest oznacza to, na co tak długo czekał. Sama dziewczyna też nie ma tyle śmiałości, by otwarcie przyznać się do swoich uczuć. Tymczasem w szkole aż huczy od plotek na temat ucieczki Yuriki i chociaż Sentaro nie daje po sobie niczego poznać, to jego przyjaciel doskonale wie, że nie było mu łatwo przyjąć ten fakt do wiadomości.

Jak już pisałam w recenzji części poprzedniej, Yurika i Jun’ichi na jakiś czas usuwają się w cień i wreszcie przyszedł czas, żeby coś ruszyło się w kwestiach sercowych głównej trójki. Chociaż bardziej wypadałoby napisać, że dwójki, bo nikt nie robi tu za trzecie koło u wozu, a wątpliwość i strach przed zranieniem dwójki wrażliwych nastolatków w zupełności wystarczą, by wywołać niepotrzebne nieporozumienia. Nie ma co ukrywać, że zarówno Kaoru i Ritsuko mają tendencję do zamartwiania się na zapas i wyobrażania sobie nie wiadomo jakich rzeczy, brakuje im za to pewności siebie. Czego by jednak nie mówić, to główny bohater bardzo ochoczo podcina gałąź, na której siedzi, zaś wybrankę jego serca stać na większą bezpośredniość. Początek tomiku sugeruje, że ich podchody będą trwać jeszcze długo, ale mogę zapewnić, że czytelników spodziewających się niekończącej się historii czeka naprawdę miła niespodzianka. Cóż, nie można tych bądź co bądź uroczych, choć nieco niezdarnych perypetii miłosnych ciągnąć w nieskończoność, prawda? Tym bardziej, że na horyzoncie pojawia się znacznie istotniejszy wątek, który do tej pory czaił się za kulisami. Czyżby na scenę miał nieoczekiwanie wkroczyć dramatyzm? Nie będę ukrywać, że zrobi się poważniej, ale ponieważ autorką jest Yuki Kodama, nie ma co się bać na zapas, ona dokładnie wie, co robi.

Szkoda, że tym razem nie znajdziemy dodatkowego opowiadania, które do tej pory pojawiało się w każdym tomiku, bo był to bardzo przyjemny okruch niezwykłości przed zakończeniem lektury. Zamiast tego znajdziemy na końcu krótkie posłowie i dwustronicowy dodatek o utworach „wykorzystanych” w mandze, zatytułowany Przyjaciele Apolla, a także zapowiedź następnego tomu.

Wydanie tej części prezentuje się dokładnie tak samo jak poprzedniczek, więc powtórzę zwyczajową litanię pochwał. Wita nas prosta, ale bardzo elegancka obwoluta, na której tym razem widnieje zamyślona Ritsuko. W środku znajdziemy spis treści, jak zwykle przydatny, bo wydawnictwo zadbało o numerację większości stron – jedynie na pojedynczych kartach brak numerków, ale to zupełnie nie powinno przeszkadzać. Powiększony format i odpowiedniej szerokości marginesy wewnętrzne ułatwiają czytanie. Dobrej edycji zawdzięczamy czytelną czcionkę i skrupulatne zastąpienie wszystkich oryginalnych dopisków, onomatopei i napisów w tle polskimi odpowiednikami. Tłumaczce i korekcie należy podziękować za niezmiennie ciekawy i gładki przekład, który gwarantuje przyjemną lekturę. Śnieżnobiały papier i wyrazisty druk również bez zmian, więc nic, tylko czytać!