Tanuki-Manga

Na szczęście sytuacja, w której Akane postawił Tsugumi na koniec poprzedniego tomiku, została obrócona w żart, dzięki czemu dziewczyna nie musi wybierać władającego spośród trzech osób. Tyle że wybór spomiędzy dwóch przyjaciółek i tak jest już dla niej wystarczająco trudny. Jednak czy decyzja zostanie podjęta, czy nie, życie płynie dalej. W szkole trzeba zaliczyć testy sprawnościowe, a potem zacząć się uczyć do egzaminów. Tsugumi, Meme i Anya jako jedno z miejsc do nauki wybierają kawiarnię, w której niedawno pracowały. Ze zdziwieniem odkrywają, że jakość obsługi znacznie spadła. Kelnerki są nieprzyjemne w obejściu, wręcz aroganckie i agresywne, na dodatek nawet nie próbują zapamiętywać zamówień. Nieco później przyjaciółki dowiadują się od właściciela, że są to siostry Thompson, bronie wychowywane na ulicach Brooklynu. Próbując przeżyć, stały się twarde i popełniały wiele przestępstw, aż w końcu zostały pojmane przez służby Death City i zesłane do miasta na resocjalizację pod czujnym okiem władz. Na razie nie wygląda na to, by resocjalizacja miała się udać. W tomiku zostaje też podjęty wątek Jacqueline, która mimo zgoła odmiennego temperamentu chciałaby zbliżyć się do Kim i zostać jej partnerką. Ta zaś zajmuje się głównie próbami ukrycia swojej tożsamości… Z nieoczekiwaną pomocą Jacqueline przychodzą główne bohaterki, gdy tylko orientują się, co jest grane. Natomiast gdzieś z tyłu, na drugim planie, rozgrywa się wątek Wiedźmy próbującej zakraść się do Death City i narobić w nim bałaganu… Władze powoli zaczynają dostrzegać problem, ale nie znają odpowiedzi na wiele pytań. Zaczyna on jednak narastać i powodować coraz więcej szkód.

Tomik utrzymuje lekki klimat poprzednika. Manga skupia się raczej na problemach życia nastoletniego, które kręcą się wokół nauki, szkoły oraz rówieśników. Jak wspomniałam, na razie niepokojący wątek związany z Wiedźmą, będącą zapewne główną antagonistką serii, zostaje na dalszym planie. Pod koniec akcja nieco się zagęszcza i problem eskaluje, jednak czy władze Death City znajdą się bliżej prawdy? Trudno przewidzieć. Zastanawiam się, czy główne bohaterki zostaną w pewnym momencie wyraźnie zamieszane w tą sprawę, czy cały wątek będzie rozgrywał się na dalszym planie, jak do tej pory. Myślę, że to byłaby interesująca perspektywa. Ciekawym zabiegiem jest też osadzenie akcji przed fabułą Soul Eatera, dzięki czemu możemy obserwować, jak formowała się dobrze później znana drużyna. Tomik czyta się dość przyjemnie, chociaż główne bohaterki czasami są irytujące, a historia się dłuży. Odbieram go jednak lepiej niż poprzednika (prawdopodobnie dzięki większemu udziałowi innych bohaterów) i z pewną ciekawością czekam na kolejny.

Jakość wydania stoi na dobrym poziomie. Manga wydana jest w charakterystycznym dla J.P. Fantastica niewielkim formacie, bez obwoluty. Okładka kontynuuje styl poprzedniczki, z bohaterkami o konturze wykonanym jaskrawym kolorem (tym razem pomarańczowym) i pasującymi do niego napisami. Po otwarciu tomiku widzimy strony tytułowe, stopkę redakcyjną oraz spis treści. Tomik jest obszerny, liczy ponad 220 stron i stosownie do tego aż dziewięć rozdziałów: od 7. do 15. Jakości użytego papieru ani drukowi nie mam nic do zarzucenia, zwłaszcza czerń jest doskonale nasycona. Niestety, manga ma inny problem: na wielu stronach widać wyraźnie, że coś poszło nie tak na etapie ich przycinania i obrywają zarówno ilustracje, jak i dymki z tekstem. Widać to chociażby na stronach 29, 33, 45 czy 77, na której ucięta jest w połowie numeracja. Na końcu znalazł się standardowy odautorski dodatek U Atsushiego Not zajmujący dwie strony i zapowiedź następnej części. Jakości przekładu nie mam nic do zarzucenia, mangę czyta się bardzo płynnie, żarty śmieszą, a niektórzy bohaterowie wypowiadają się zgodnie z oryginałem, swoim charakterystycznym stylem.