Tanuki-Manga

Po wakacjach Banri wraca do Klumisia, gdzie ma nadzieję zastać Rindę i przeprosić ją za swoje zachowanie oraz za to, co jej nagadał. Trafia jednak na przyjęcie zorganizowane dla czwartoroczniaków, którzy znaleźli pracę, a tak naprawdę na imprezkę w celu zebrania od nich składek i pogapienia się na fajerwerki na dachu. Bohaterowi udaje się wprawdzie porozmawiać z Rindą, jednak tylko na tyle, by się dowiedzieć, że w rodzinnej miejscowości odbędzie się zjazd absolwentów, na który powinien przyjechać. Tak więc Banri wraca do starej szkoły i na powrót zaznajamia się z kolegami z klasy, miło spędzając czas. Aż nagle z jakiegoś powodu słyszy słowa wypowiedziane przez starego Banriego, widzi też siebie spadającego z mostu… Czyżby w końcu udało sie mu pozbyć starego „ja”?

Bohater nadal uważa, że gdy tylko pojawi się „tamten drugi”, zniknie ta wersja, która, według niego, znowu zaczęła żyć pełnią życia – straci Koko i straci przyjaciół. Jest to też jednym z powodów, dla których nikomu innemu nie powiedział całej prawdy o sobie, wypadku i amnezji. A choć duszenie przez Banriego w sobie swoich lęków w końcu doprowadza do odzyskania wspomnień z wypadku, to również do załamania nerwowego, którego konsekwencje ponosi otoczenie.

Mniej więcej jedną trzecią tomu zajmują scenki humorystyczne, wśród których prym wiodą gra w zbijaka i wielki plan Koko (związany z Wieżą Eiffla) oraz „Stowarzyszenie dbających o dobrostan Yany”. Mamy też ładnie rozegrane kawałki obyczajowe, tak że nie musimy cały czas zajmować się rozważaniami bohatera nad sensem istnienia. Jednak pewnym minusem dla niektórych czytelników tego tomu będzie wyraźne otwarte zakończenie, każące czekać na to, co się wydarzy w ostatnim już, dziewiątym tomie. A to, jakie decyzje zostaną podjęte – to się, czytelniku, sam spróbuj domyślić i módl się, żeby akcja rozpoczęła się w tym samym miejscu.

Tłumaczenie nie odbiega poziomem od poprzednich części, zachowany został styl wypowiedzi, dostosowany do sytuacji. Z kwestii technicznych: tom liczy sześć rozdziałów. Na początku znajdują się cztery kolorowe strony z tytułem, spisem treści oraz ilustracją, na której znajdziemy Rindę, Koko i Okę (a przynajmniej podejrzewam, że to ona) w tradycyjnych strojach japońskich. Na obwolucie mamy natomiast panie w wersjach „cywilnych”. Okładka pod nią zawiera kolejny minikomiks, zatytułowany Koko Kaga: Wykłady o miłości i Wieży Eiffla, w którym bohaterka próbuje z plastycznej masy stworzyć „Wieżę Eiffla Banriego” . Cóż, konkluzja jest zdecydowanie adekwatna do efektu.