Tanuki-Manga

Nobuaki traci nadzieję i siły do dalszej walki, jednak ślad odkryty przez klasowego kolegę Yousuke popycha go do działania. Okazuje się, że gra w króla miała już kiedyś miejsce. Poprzednia odbyła się trzydzieści dwa lata temu w wiosce o nazwie Yonaki, niewidniejącej na współczesnych mapach, o której nie ma informacji w ogólnodostępnych źródłach. Od razu rodzi się pytanie, w jaki sposób w takim razie Yousuke wszedł w posiadanie tych informacji, i być może z czasem poznamy na nie odpowiedź. W ogóle wprowadzenie motywu odciętej od świata miejscowości w głębi gór – świadka strasznej tragedii z przeszłości – wzbudziło we mnie mieszane uczucia i zwiększyło obawy o sensowność rozwiązania i zakończenie. Nobuaki, wiedząc, ile wysiłku i cierpienia kosztowało kolegę wysłanie e­‑maila z zebranymi danymi, decyduje się na samotny wyjazd do Yonaki. Przed podróżą czeka go jeszcze konfrontacja z kilkoma dziewczynami z klasy i poważnymi oskarżeniami. Na miejsce dociera wieczorem. Zastaje opuszczone, zarośnięte i zruinowane domy i zaczyna oględziny.

Napięcie cały czas rośnie, czemu sprzyjają pełne emocji reakcje bohaterów oraz sprawdzone chwyty w rodzaju panicznej reakcji kierowcy podwożącego Nobuakiego na samą wzmiankę o Yonaki czy mrocznej scenerii wioski, do której dostępu broni mur przegradzający drogę dojazdową. Nie sprawdzają się za to groteskowe sceny śmierci niektórych postaci. Wybuchające ręce czy odpadająca głowa budzą raczej konsternację niż przerażenie. Oczywiście nie ma za bardzo sensu zastanawianie się nad słusznością i celowością samotnej wyprawy na tajemnicze odludzie – tak po prostu musiało być dla dobra historii. Widać przy tym, że opowieść zbliża się do końca. Na tym etapie każdy powinien mieć już swojego podejrzanego. W czasie, jaki minął między wydaniem tomu trzeciego a czwartego, zastanowiłam się nad tym dokładniej – wątek Nami dał mi sporo do myślenia i wytypowałam kandydata na króla. Jednak omawiana część podrzuciła nowe tropy, więc nie jestem już taka pewna swojego wyboru. To bardzo dobrze, że autorzy cały czas trzymają czytelnika w niepewności. Nie dopuszczam w ogóle do siebie myśli, że za wszystkim stoi główny bohater. Tego typu rozwiązanie byłoby dla mnie trudne do zaakceptowania.

Jakość wydania stoi na niezmiennie wysokim poziomie. Rysunek na obwolucie jest bardzo ładny i przyciąga wzrok. Widnieje na nim białowłosa dziewczyna, na jej skórze mienią się krople wody, po nagim ramieniu wnosząc, raczej od prysznica niż od deszczu. Tradycyjnie nie rozgryzłam związku z treścią mangi. Być może to Ria, obmyślająca, jak wyjść zwycięsko z gry. Układ woluminu nie różni się od poprzednich: najpierw skromna strona tytułowa, następnie prezentacja uczniów klasy 1B z wyraźnym zaznaczeniem, kto już nie żyje, duża dwustronicowa ilustracja (cieszę się, że trafił na nią Yousuke – jedna z sympatyczniejszych postaci, jaka pojawiła się na kartach tej mangi), a na końcu negatyw „zdjęcia” klasowego i stopka redakcyjna. Brak reklam i dodatków, chyba że za takowe uznać zasady gry w króla na jednym skrzydełku obwoluty oraz kilka słów od autorów na drugiej. Warte odnotowania jest przetłumaczenie wszystkich napisów w tle, np. na szyldach czy innych przedmiotach.