Tanuki-Manga

Czy jest tu ktoś jeszcze, kto nadal kibicuje panu Shishio? Bo ja już od bardzo, bardzo dawna nie. Dajcie mi strzelbę, wyjątkowy okaz bucerus vulgaris znowu wystawił łeb na powierzchnię, trzeba go załatwić, zanim narobi szkód!

Biedna Suzume po niespodziewanym wyznaniu Mamury nie może przez całą noc zmrużyć oka. Z kolei chłopak następnego dnia w szkole zachowuje się jak gdyby nigdy nic, żeby nie powiedzieć – obojętnie. Możliwe, iż dobija go fakt, że w nowym roku szkolnym stał się obiektem westchnień wielu pierwszoklasistek. Przyjaciele chcą mu pomóc i wymyślają, że Suzume będzie udawać jego dziewczynę. Numer stary jak świat (przynajmniej w mangach shoujo), oklepany, nudny, banalny i zawsze brzemienny w skutki. Chłopak na początku odmawia, ale w końcu się zgadza. Snujący się po szkole Shishio wpada natomiast w nastrój smętno­‑zazdrosny. Ktoś naprawdę powinien go w końcu odstrzelić.

Jeszcze parę tomików i koniec. Ciekawe, że przez ten czas główna bohaterka zaskarbiła sobie moją niekłamaną sympatię i teraz szczerze jej kibicuję. Suzume jest troszkę dziwna, ale też urocza, a przede wszystkim pod wieloma względami o wiele dojrzalsza niż jej niedoszły amant (teoretycznie człowiek dorosły), co z tomu na tom widać coraz wyraźniej. Mamura też prezentuje się korzystniej niż na początku – ale mam żal do Miki Yamamori o to, jak bardzo powierzchownie potraktowała wątek jego szkolnych fanek (czego ja się spodziewałam, Yamamori to Yamamori; ona chciała tylko i wyłącznie pchnąć fabułę romansidła do przodu). Mamy przecież do czynienia z chłopakiem, który aż do zeszłego roku miał bardzo poważne problemy w kontaktach z płcią przeciwną, a jego stosunek do kobiet był w najlepszym razie oschły! Zresztą na daną chwilę Mamura nadal sobie z tym problemem nie do końca poradził. Wydaje mi się, że taki tłum piszczących i narzucających się dziewczyn powinien wywołać u niego nieco mocniejsze reakcje niż narastającą irytację. Niepokój, niepewność, poczucie przytłoczenia, skrajnego dyskomfortu? A nie, gdzie tam, po co… Schemat shoujo odhaczony? Odhaczony.

Jeśli chodzi o dodatki, to w tym tomiku na dwoje babka wróżyła. Jest oneshot (przetłumaczony jako „jednoaktówka”; kurczę, jakie to zgrabne określenie!) – niby w końcu nie romansidło, a nawet, według mangaczki, tytuł aspirujący do bycia opowiastką o przyjaźni, która zostanie w głowach czytelników na dłużej… ale niestety tak naprawdę jak zwykle raczej naiwny i nijaki. Są też odautorskie notatki: w większości to wspomnienia ze spotkania z modelem, który odpowiada wyobrażeniom mangaczki o wyglądzie Mamury (z których to wspomnień wyłania się obraz Yamamori jako osobnika trochę… oderwanego od rzeczywistości), ale jest też interesująca wzmianka o stworzeniu ubrań inspirowanych postaciami Suzume i Yuyuki. Pogrzebałam w internecie i projekty okazały się całkiem urocze. Fajny pomysł.

Polskie wydanie nie zawodzi i jak zwykle jest na wysokim poziomie, bardzo schludne i przejrzyste. Błędów nie zauważyłam, a numeracja stron w drugiej połowie tomu jest zadziwiająco częsta. Dodatkowo obwoluta przyciąga wzrok żywymi, kontrastowymi kolorami – różem i błękitem. Ponownie jakoś tak wyszło, że najbardziej zwróciłam uwagę na tłumaczenie: w porównaniu z pierwszymi tomami, do których specjalnie z tej okazji zajrzałam, niektóre co bardziej pompatyczne kwestie Suzume (jest to wina oryginału, jak sądzę) brzmią o wiele lepiej, tak naturalnie, jak to tylko możliwe. Przypuszczam, że wymagało to starań ze strony tłumaczki. Plus naprawdę uwielbiam teksty wkurzonej Yuyuki – są jednym z głównych rysów tworzących tę chyba najbardziej interesującą i złożoną postać w Gwieździe spadającej za dnia.