Tanuki-Manga

Narratorem historii opowiedzianej w Kłamstwach bogów jest jedenastoletni Natsuru Nanao, gwiazda szkolnej drużyny piłki nożnej. Niefortunna taktyka, jaką przyjął podczas walentynek, sprawia, że chłopak spotyka się z ostracyzmem ze strony koleżanek z klasy. Nic zatem dziwnego, że krótka uwaga rzucona przez jedną z nich, Rio Suzumurę, okazuje się dla niego wręcz szokiem. Za sprawą uroczej znajdy w postaci kociątka bohater zbliża się do tajemniczej Rio.

Na podstawie takiego wstępu moglibyśmy spodziewać się typowego szkolnego romansu skąpanego w blasku wakacyjnego słońca, z plażą, fajerwerkami i letnim festiwalem (co zapowiada już okładka mangi), czyli powtarzającymi się schematami, od których trudno uciec. Jednak choć dostaniemy zalążek romansu, to fabuła omawianej jednotomówki jest znacznie głębsza i mroczniejsza w wydźwięku.

Po prawdzie jest to manga o życiu, w pełnym znaczeniu tego słowa. Na pierwszy ogień idzie dojrzewanie z wszystkimi barwami tego okresu, pierwsze zauroczenia, zwracanie uwagi na wygląd płci przeciwnej i standardowe rumieńce na widok bielizny. Niestety, całą urodę tego zjawiska autorka zabiła sceną, w której główny bohater maca własną matkę po piersiach. Te kilka kadrów wywołało moment zastanowienia, czy na pewno chcę brnąć dalej w historię, ale jako że jest to w zasadzie początek, radzę przełknąć tę łyżkę dziegciu i kontynuować lekturę.

Przy okazji poruszone zostaje także pojęcie odpowiedzialności za drugiego człowieka. Odpowiedzialności ludzi dorosłych wobec potomstwa czy dzieci, nad którymi sprawują pieczę, a kiedy oni zawiodą, samodzielne funkcjonowanie dziecka. Fakt, że dzieci są niejako zmuszone do szybszego dorastania w rodzinach, gdzie brakuje jednego z rodziców, jest właściwie bezsprzeczny, chociaż nie wiem, czy autorka nie przesadziła z tym, do czego może być zdolna jedenastoletnia dziewczynka.

Na końcu jest śmierć. Ta nadchodząca nagle, przynosząca szok i bezradność, oraz ta przewidywana, krocząca powoli. Bohaterowie przyjmują w jej obliczu różne postawy i interesująca jest ich obserwacja. Choć, co trzeba przyznać, nie każde z ich zachowań wydaje się realne i logiczne, nawet biorąc pod uwagę młody wiek głównych bohaterów.

Charaktery Natsuru i Rio są dobrze nakreślone i sympatyczne. Natsuru poważnie myśli o karierze piłkarskiej i dąży do bycia najlepszym. Rio natomiast to zagubiona dziewczynka, która musiała dojrzeć do pewnych decyzji i działań zbyt wcześnie w stosunku do swojego młodego wieku. Mimo wszystko trochę trudno mi zaakceptować, że choć główni bohaterowie mają zaledwie po jedenaście lat, to oboje zachowują się nad wyraz dojrzale, żeby nie powiedzieć, ciut sztucznie. Typowym dzieciakiem jest za to młodszy brat Rio, który pomimo ciężkiej sytuacji nie zmienił się i umie czerpać radość z najmniejszych rzeczy. Świat dzieci jest przemyślany i dojrzały, w tej mandze to dorośli tak naprawdę potrzebują pomocy i wzięcia się w karby. Problemem poznawczym dla mnie jest właśnie to odrealnienie, moim zdaniem zepchnięto na te dzieciaki zbyt dużą odpowiedzialność, zaś z ich zachowania nie wynika, że mają z tym jakiekolwiek trudności. Zbyt łatwo przechodzą do porządku dziennego nad wszystkimi pokazanymi tu wydarzeniami.

Graficznie manga jest po prostu urocza. Projekty postaci są starannie wykonane i niezwykle przyjemne w odbiorze, dzięki czemu dodatkowo zyskują na sympatyczności. Choć w tym przypadku nie mamy do czynienia z wizualnym cukierkiem dla oka, tła dobrze uzupełniają rozgrywające się na nich sceny. Dokładnie wykonane zostały zwłaszcza wnętrza pomieszczeń. Istotnym elementem dla tego typu historii jest rozbudowana mimika postaci, umożliwiająca oddanie wszystkich emocji, które nimi targają, bez potrzeby ubrania uczuć w słowa. Mamy tu do czynienia z całą gamą silnych przeżyć i naprawdę z ulgą przyjmuję to, że bohaterowie nie zachowują się jak puste marionetki.

Kłamstwa bogów są słodko­‑gorzką skoncentrowaną pigułką o ludzkich losach i znaczeniu słowa „odpowiedzialność”. Pomimo pewnego przekoloryzowania uważam, że jest to całkiem niezła pozycja spod znaku okruchów życia, zwłaszcza że takie historie łatwo giną w morzu tytułów pełnych akcji. Ponieważ historia zawiera się tylko w jednym tomie, warto dać jej szansę – może skłoni nas nieco do myślenia?