Tanuki-Manga

Cartaphilus (czy, jak kto woli, Joseph) znowu knuje. Chce odzyskać rękę, którą stracił kilka tomów temu, ale tym razem planuje wykorzystać do tego komórki smoka. W związku z tym, a także ze względu na powiązania Lindela ze znajomymi Lenfreda, Chise decyduje się pomóc w uwolnieniu gada. I niechcący obrywa rykoszetem…

Jak na Oblubienicę czarnoksiężnika, liczba wydarzeń i postaci w nie zaangażowanych jest w tym tomiku oszałamiająca. Na szczęście Kore Yamazaki panuje nad wszystkim i niczym doświadczona dyrygentka kieruje swoją orkiestrą. Poznajemy też kilka nowych osób, jak choćby męża Angeliki, Davida, a także Adolfa (nie, nie tego Adolfa) i Tory’ego – kolegów Lenfreda z pracy. Zwłaszcza sztukmistrzowie są ważnymi postaciami w związku z porwaniem jednego ze smoczych podopiecznych Lindela, ale pierwsze skrzypce gra w tym tomiku Joseph – jego spotkanie z Chise w… krainie snów(?) prezentuje zupełnie inną postać niż ta, którą nasza bohaterka znała do tej pory – zagubionego, zmęczonego, ale też życzliwego młodego człowieka. Nie wiem, jak umiejscowić tę rozmowę w czasie czy przestrzeni, bo Cartaphilus wydaje się Chise nie pamiętać, ani nie wiem, czemu widziała się właśnie z nim, ale następny tomik (przynajmniej taką mam nadzieję) odpowie na te pytania.

Pod względem technicznym nie mam żadnych zarzutów. zarówno pod kątem technicznym, jak i językowym nie ma się do czego przyczepić (oczywiście poza brakiem numeracji, ale w tym momencie to już w zasadzie walka z wiatrakami). Oprócz tego na okładce, z przodu i z tyłu, znajdziemy odpowiednio fragment z pamiętniczka Selkie, a także „pokój” Lindela. Wreszcie na końcu mangi zamieszczono krótki dodatek od autorki opowiadający o jej wizycie w British Hills.

Tomik siódmy jest wręcz wypchany akcją, choć nie jest to akcja z gatunku strzelania i bicia po pysku. Znacznie ważniejsze jest jednak to, co na końcu dzieje się z samą Chise (czyli niewiadomo co, bo autorka zostawia wyjaśnienia na kolejny tom). Jaki będzie efekt tego wszystkiego? Zobaczymy.