Tanuki-Manga

Po epickim Na kontynent zastanawiałem się, w jaki sposób zakończą się przygody Miyu. Wszak tomik dziesiąty zamyka fabularnie całą mangę, a o zakończeniu znanym z anime nie mogło być mowy z powodu różnic fabularnych. Na początek dostajemy krótką historię, zatytułowaną Wszyscy są tacy sami (nic nie poradzę na to, że tytuł, kojarzący się z popularnym w polskim fandomie tekstem „Wszyscy mamy to samo”, wywołuje u mnie uśmiech). Znajdziemy tu dość popularny motyw idolki, który wszelakoż nie pojawiał się wcześniej na kartach tej konkretnej mangi. Kanon Asada to typowa kogal, której piosenki zrobiły sporą furorę. Problem polega na tym, że ludzie ich słuchający niepokojąco często odbierają sobie życie. Mówiąc krótko – sprawa dla panny Marple… znaczy, dla Miyu.

Powyższy epizod to jednak krótka forma, zasadniczą treść tego tomiku wypełnia bowiem opowieść pod tytułem Bal ze snu. Powraca w nim Yuma, bohaterka znana już z szóstego tomiku. Wydawało się, że sprawy między nią a Miyu zostały zamknięte. Jednakże Yuma wciąż nie może wybaczyć naszej strażniczce tego, iż zabrała jej mężczyznę, którego kochała. Rozpoczyna się ostatni pojedynek obu dziewcząt. Nie ma on jednak typowego dla tej mangi przebiegu, gdyż Yuma, mimo posiadania częściowych mocy shinmy, pozostaje człowiekiem, którego nie można tak po prostu odesłać do ciemności przy pomocy kuli ognia.

Fabularnie to chyba najciekawsza część mangi. Yuma zastanawia się nad rolą Miyu, rozważając jej działania w ludzkich kategoriach dobra i zła. O ile sama bohaterka takich wątpliwości do tej pory nie miała, o tyle konfrontacja z Yumą budzi je także w niej. Cofamy się do różnych momentów jej życia, w tym również i do tych nieznanych polskiemu czytelnikowi (m.in. Opowieści o shinmach Zachodu, chronologicznie umiejscowionych między pierwszym a drugim tomikiem i niewydanych w Polsce), co może powodować pewną konfuzję. Głównym tematem fabuły są tu Yuma i jej śledztwo. O ile bowiem Miyu, jako wampirzyca, jest niejako zawieszona w czasie, o tyle jej antagonistka dorasta i dojrzewa, wciąż jednak nie zapominając o wampirzycy. Ciekawie wygląda scena, pokazująca dorosłą Yumę przybywającą jako nauczycielka do szkoły, w której akurat uczy się wiecznie młoda Miyu.

Zakończenie jest, niestety, otwarte, pozostawiając możliwości kontynuacji. Warto wspomnieć, że w Polsce nie wydano ani Opowieści o shinmach Zachodu, ani Vampire Yui, ani Yui Kanosho ani Dahlia the Vampire – czyli pozostałych mang Narumi Kakinouchi, związanych mniej lub bardziej z tą historią. Jako że to koniec, zarówno Narumi Kakinouchi, jak i Toshiki Hirano, napisali swoje posłowia dotyczące zarówno mangi, jak i anime (OAV i serii telewizyjnej). Okładka prezentuje się całkiem zgrabnie, podobnie jak kolorowa ilustracja w środku. Na ostatniej stronie znajdziemy obrazek z wszystkimi przyjaciółmi, jakich Miyu zdobyła (choć Reihę i Matsukaze trudno nazwać przyjaciółmi Miyu sensu stricte).