Tanuki-Manga

Po sześciu latach nieobecności w stolicy, Kamui wraca do Tokio. Na miejscu już pierwszego dnia czeka go spotkanie z nowym przeciwnikiem, przyjaciółmi z dzieciństwa, a przede wszystkim – z przeznaczeniem. Tak rozpoczyna się manga X, uważana za jedną z najważniejszych w historii grupy CLAMP, ostatnia część cyklu składającego się z CLAMP Gakuen Tanteidan, Gakuen Tokkei DUKLYON, 20 Mensou ni Onegai! i Tokyo Babylon.

Fabuła pierwszego tomu, co ciekawe, zapowiada raczej typową mangę shounen – oto mroczny młodzieniec wraca na „stare śmieci” i już pierwszego dnia w drodze do szkoły zostaje zaatakowany przez wraże siły. Rozmiar zniszczeń (znaczne) i postawa głównego bohatera (nie przejawiającego zbytnich skrupułów) przywodzą na myśl postaci w rodzaju Ichigo Kurosakiego z Bleach. I tylko sceny z wróżką Hinoto wskazują, że jednak X przynależy do innego gatunku. Fabuła w X rozwija się niespieszenie, toteż pierwszy tom poświęcony został przede wszystkim przedstawieniu dwóch głównych bohaterów dramatu – Kamuiego oraz Fumy. Dla współczesnego czytelnika interesująca może być kreska, świetnie prezentująca wczesny etap rozwoju stylu grupy CLAMP, charakteryzujący się niesłychanie bogatymi tłami i prawdziwym „rozbuchaniem” jeżeli chodzi o sceny walk i „efekty specjalne”. X jest mangą szczególną pod tym względem; tworzony przez wiele lat komiks pozostał w tyle za stylem rysowniczek, co sprawia, że wyjątkowo ciekawe może być porównanie 1. i 18. (nadal niedokończonego) tomu cyklu.

Wydanie, na podstawie którego napisana została niniejsza recenzja, ma już dzisiaj wartość historyczną. Była to pierwsza manga grupy CLAMP wydana w Polsce i jak na swoje czasy (marzec 2000 r.) prezentowała się całkiem nieźle. Drukarnia użyła może nieco zbyt wiele czarnej farby, a zastosowanie dwóch różnych rodzajów papieru daje po latach ciekawy efekt (część kartek jest mocno pożółkła, część nadal biała), ale tłumaczenie jest całkiem przyzwoite, nawet jeżeli czasem nieco „chropowate”. Jedynym zdecydowanie nieudanym elementem była stylizacja języka Soraty na „młodzieżowy”, jako próba oddania jego specyficznego akcentu. Wyszło to niemiłosiernie sztucznie, ale na szczęście w następnych tomach problem nie jest już tak widoczny. Ciekawostką, dobrze obrazującą brak doświadczenia polskich wydawców z mangą, jest lustrzanie odwrócona twarz Kamuiiego na grzbiecie okładki, nie pasująca przez to do pozostałych tomów. W późniejszych wydaniach błąd ten zresztą został naprawiony.

Pierwszy tom X nie epatuje nas dodatkami, ale cóż – czas na rozmaite „bonusy” przyszedł później. Fanów CLAMPa ucieszy przede wszystkim pierwsza karta tarota – „Mag”, oraz ilustracja na czwartej stronie okładki, obie przedstawiające samego Kamuiego.