Tanuki-Manga

Na drugim tomie każdej serii ciąży duża odpowiedzialność. Musi co najmniej utrzymać jakość pierwszej odsłony danej historii. Być dość ciekawy, aby zachęcić do kupowania dalszych tomów. Czasami nawet przekonać do serii osoby, którym nie przypadła za bardzo do gustu, ale postanowiły dać jej drugą szansę. Jak zatem poradził sobie z tym wszystkim drugi tom mangi Miłość, jenoty i inne kłopoty?

Nie ma co ukrywać: jest dobrze, choć zawsze mogłoby być trochę lepiej. Nowy bohater zapowiedziany w końcówce poprzedniego tomu z miejsca stał się jedną z moich ulubionych postaci w całej mandze, zarówno jeżeli chodzi o zachowanie, jak i wygląd oraz miny, które zdarza mu się „strzelić”. Jego pojawienie się prowadzi do wielu zabawnych (choć nie tylko…) scen, tak więc osoby chcące pośmiać się podczas lektury powinny dostać to, za co zapłaciły. Jednak tego samego nie można powiedzieć o tych, którzy liczyli na kolejne sceny z rozebraną Miyo (rzecz jasna w ludzkiej postaci), bowiem nie ma ich w tym tomie wcale. Można to jednak jakoś zrozumieć, bowiem większość wydarzeń drugiego tomu kręci się wokół przeszłości znanego już Kincho i tego, jak doszło do wyniszczającej wojny pomiędzy jenotami. Historia jest nawet sprawnie opowiedziana (choć też nie jakaś znowu porywająca) i rzuca nowe światło na dwójkę głównych bohaterów, tak więc raczej nie powinna nikogo zanudzić. Jeżeli dodamy do tego wszystkiego zakończenie, zwiastujące spore kłopoty czekające Riku, nie da się ukryć, że pod względem fabuły drugi tom naprawdę się udał. Podtrzymuję jednak to, co napisałem w poprzedniej recenzji – określenie tego tytułu jako „dla dojrzałego czytelnika” pozostaje mocno naciągane i raczej wątpię, aby przyszłe tomy miały w tej kwestii coś znacząco zmienić.

Jeżeli chodzi o kwestie techniczno­‑rysunkowo­‑tłumaczeniowe, to utrzymany został poziom poprzedniego tomiku. Jak już wspominałem, trochę rzuca się w oczy brak lekkiej erotyki, choć, jakkolwiek dziwnie by to nie zabrzmiało, „w zamian” dostajemy kilka zbliżeń na pewne szczegóły jenociej anatomii… Żarty żartami, ale nie ukrywam, że z chęcią zobaczę w tomie trzecim jakieś rozbierane sceny i coś czuję, że nie jestem w tym pragnieniu odosobniony – w końcu część osób może zbierać tę serię dla takich właśnie kadrów. Po raz kolejny pochwały należą się za tłumaczenie, edycję i druk – żarty, nawet te słowne, są dobrze przełożone (mówię o tobie, „gąsko”), celowo pozostawione tu i tam napisy na szatach czy proporcach należycie opisane, potencjalnie nieznane czytelnikowi terminy mają obszerne przypisy… Innymi słowy pozostaje nic innego, tylko czytać.

Drugi tom Miłość, jenoty i inne kłopoty sprawił mi podczas lektury sporo frajdy, nawet pomimo pewnych braków i dłuższych historycznych wstawek. Polecam go rzecz jasna tym, którym przypadł do gustu tom poprzedni, ale również osobom mającym dylemat, czy ciągnąć dalej zbieranie i czytanie serii. Wiadomo już, w jaką mniej więcej stronę podążać będzie fabuła i jest to kierunek, w który , ramię w ramię z bohaterami mangi, warto się udać.