Tanuki-Manga

Riku udaje się uwolnić Miyo, ale zanim opuszczą górę Tsuda, muszą jeszcze stawić czoło Rokuemonowi. Co prawda, choroba osłabiła ojca Miyo, ale nadal jest on niezwykle trudnym przeciwnikiem. Mimo to bohaterowie postanawiają przekonać go do swoich racji. W międzyczasie na scenie pojawia się jeden z jenotów ze schwytaną wcześniej Momoką. Gdyby nie stanowcza reakcja Riku, jego przyjaciółka skończyłaby marnie, a tak – odzyskuje nawet wspomnienia. Dzięki uporowi Miyo i jej narzeczonego Rokuemon odpuszcza i zezwala córce na podążanie własną drogą. Bohaterowie nareszcie powracają do domu, gdzie wszyscy powoli odzyskują siły – Momoka dowiaduje się o istnieniu jenotów, a z Riku zostaje zdjęta jenocia klątwa.

Jedyną osobą nie do końca zadowoloną z takiego przebiegu wydarzeń jest Miyo, zwyczajnie zazdrosna o energiczną i radosną Momokę. Ale jej niechęć nie trwa długo, szczera babska rozmowa (i słodycze) okazuje się znakomitym remedium na zranione uczucia. Dalsza część tomiku to kolejna próba pomocy potrzebującemu futrzakowi, będąca pretekstem do pokazania bohaterów, a zwłaszcza bohaterek, na plaży. Ostatni rozdział rozpoczyna nowy, dłuższy epizod, ponownie związany z mieszkańcami góry Tsuda.

Mimo kilku poważniejszych momentów mandze nadal towarzyszy lekki i przyjemny nastrój. Autorka co i rusz doprawia fabułę słuszną porcją humoru oraz nieco mniejszą fanserwisu, który nie przekracza granicy dobrego smaku. Bardzo podoba mi się fakt, że Riku nie jest kreowany na kompletną sierotę, dostającą małpiego rozumu na widok kawałka biustu. Powiedziałabym, że jego reakcje są zaskakująco urocze, ale i sensowne. Jak mu się panienka zaczyna rozbierać na środku klasy, to zamiast gapić się jak ciele na malowane wrota, po prostu każe się jej ubrać, bo w każdej chwili ktoś może wejść, a w ogóle takich rzeczy się nie robi. Troszczy się o każdą z dziewcząt, ale żadnej nie daje fałszywych nadziei na coś więcej, nie próbuje też wykorzystać ich przywiązania. Pozostaje przy tym nastolatkiem, a nie księciem na białym koniu czy dorosłym zamkniętym w ciele dziecka.

W sumie Miłość, jenoty i inne kłopoty to całkiem przyjemna opowiastka, zgrabnie łącząca okruchy życia, romans i komedię. Mangaczka z umiarem wykorzystuje różne schematy i nie pozwala, żeby jakikolwiek element zdominował fabułę. Szczerze mówiąc, to całkiem niezły materiał na anime, tyle że daleki od tego, co obecnie jest modne. I jak stronię od wszelkich produkcji atakujących widza stadem słodkich dziewcząt, golizną i skretyniałym protagonistą, tak ekranizację opisywanego komiksu zobaczyłabym z chęcią. Krótkie to, skończone, z sympatycznymi postaciami i nie epatuje zbytnio cyckami; może kiedyś…

Nie mam zastrzeżeń do wydania, poza tym, że na stronie 61 na panelu z Momoką widać paskudne czarne plamy. Zgaduję, że to spuścizna po oryginale i polska strona niewiele mogła z tym zrobić. Poza tym, chyba po raz drugi ilustracja na obwolucie nie wygląda na połączenie przypadkowych elementów. Co prawda, mierzi mnie widok biustu wciśniętego w za mały stanik (do jasnej cholery, to po prostu boli i jest bardzo niewygodne, i kobieta powinna to wiedzieć najlepiej), ale układ postaci jest ciekawy i wygląda naprawdę ładnie. Takoż żywa kolorystyka nie wypala oczu – oby tak dalej. Komiks kończy seria czteropanelowych komiksów o wdzięcznym tytule Niewolnica Momoka, traktujący o jakże życiowych porannych problemach z fryzurą, oraz także komiksowe posłowie autorki. Nie zabrakło zapowiedzi następnego tomu i przedziwnego rysunku z Gonsuke w jenociej postaci. Ostatnia strona to tradycyjnie już stopka redakcyjna.