Tanuki-Manga

Oto zatem ostatni tomik mangowej wersji historii stworzonej przez Makoto Shinkaia. Wrażenia – rzecz jasna, mogłabym dodać, znając oryginał – nadal bardzo pozytywne. Wśród nich na pierwszy plan wysuwało się wrażenie pośpiechu – trudno to jednak nazwać wadą w sytuacji, gdy Taki i Mitsuha ścigają się z czasem, by uratować mieszkańców Itomori przed zbliżającą się nieuchronnie katastrofą. Zwłaszcza że scena ich spotkania w półmroku, poza czasem czy raczej obok niego, wcale takowego wrażenia nie sprawia. Natomiast dało się ono już odczuć w epilogu, kilka lat po tych wydarzeniach: o ile w filmie udało się jakoś oddać ich upływ, o tyle tutaj mamy do czynienia raczej z przeskokiem czasowym. Aczkolwiek na plus znowu trzeba powiedzieć, że w kalejdoskopie migawkowo ujętych scen znalazły się takie, których w filmie nie uświadczymy.

Obawiam się, że reszta tej recenzji, paradoksalnie, również może sprawić wrażenie pewnego pośpiechu, ponieważ niewiele mam do powiedzenia na temat wydania: to po prostu ten sam dobry standard co w poprzednich tomach, a uwagi są takie same jak w przypadku drugiego (zauważalne mocne nasycenie stron czernią i tradycyjnie sporadyczna paginacja). W dramatycznych okolicznościach kreska mangaki nie traci urody i dokładności, subtelnie oddaje też zmiany w wyglądzie bohaterów.

Tłumaczenie jest naturalne i żywe, bez błędów, opracowanie redakcyjne (zwłaszcza streszczenie na początku) i edytorskie na bardzo dobrym poziomie. Kolorowe strony tym razem znajdziemy na końcu. Innych dodatków brak. Razem wziąwszy – wydanie niemalże wzorcowe, co bardzo cieszy zwłaszcza w przypadku takiej przyjemnej i godnej polecenia nie tylko fanom mangi i anime opowieści jak twoje imię.