Tanuki-Manga

W poprzednim tomiku Ziska ruszyła na ratunek rannemu po zderzeniu z łodzią wodnemu koniowi. Wspólnie z doktorem udaje jej się nie tylko uratować zwierzę, ale również zapewnić mu bezpieczne schronienie z dala od ruchliwych szlaków wodnych. A że zwierząt potrzebujących pomocy jest sporo, młoda czarownica i jej opiekun zdecydowanie nie mogą narzekać na brak pracy.

Tom drugi opowieści o leczeniu magicznych stworzeń kontynuuje epizodyczną tradycję jedno- lub dwuczęściowych historyjek, pokazując najróżniejsze oblicza pracy weterynarza. Z każdą kolejną opowiastką zyskuje Ziska, która początkowo bywała odrobinę irytująca, ale bardzo szybko wzięła się w garść i pokazała ogromną pasję i pomysłowość. Przy okazji historyjki o żytnim wilku Kaziya próbuje również przybliżyć czytelnikom postać doktora, który miał już do czynienia z podobnym stworzeniem, ale poprzednio nie udało mu się go uratować od śmierci. Tym razem jednak mężczyzna ma do pomocy utalentowaną i zdeterminowaną Ziskę, więc ostatecznie udaje się uniknąć tragedii. W ogóle bardzo podoba mi się, w jak naturalny sposób autor łączy nauki przyrodnicze z magią i pokazuje, że przy odrobinie pomysłowości i odpowiedniej wiedzy mogą się idealnie uzupełniać. Jako że nie mamy do czynienia z pełną akcji przygodówką, łatwo nad istnieniem czarów przejść do porządku dziennego i odbierać ten komiks jako najzwyklejsze, ale naprawdę ciekawe okruchy życia. Aczkolwiek ten nieco melancholijny i spokojny nastrój może w kolejnych tomach ulec zmianie, bo pod koniec ostatniego rozdziału pojawia się dwójka tajemniczych i podejrzanych osobników, którzy mogą nieźle namieszać w życiu bohaterów. Co z tego wyjdzie, zobaczymy, ale trzymam kciuki, żeby zmiany atmosferyczne nie były zbyt duże, bo do tej pory mangę czyta mi się naprawdę dobrze.

Technicznie wydanie prezentuje poziom bardzo podobny do poprzedniego i choć z wierzchu nadal wszystko wygląda ładnie, to brak wewnętrznych marginesów naprawdę utrudnia lekturę. Trzymam kciuki za ewentualną poprawę tego mankamentu, bo do reszty przyczepić się nie mogę.