Tanuki-Manga

Propozycja Rina jest dla Komugi zaskoczeniem, ale dziewczyna szybko odzyskuje rezon i odmawia lisiemu koledze. Ale nawet odmowa nie studzi zainteresowania Fushimiego – chłopak postanawia dalej wspierać bohaterkę, licząc, że może za jakiś czas odwzajemni jego uczucia. Oogami, widząc ich rosnącą zażyłość, zaczyna być zazdrosny i uświadamia sobie (nie bez pomocy kolegów), że on również zakochał się w Kusunoki. Sytuacja nieco się komplikuje – Rin i Yu coraz częściej się sprzeczają, co nie uchodzi uwadze Yaty. Aoshi uprzytomnia przyjaciołom, że jeżeli nie przestaną się kłócić, ich opiekun weźmie sprawy w swoje ręce i ucierpi na tym nie kto inny, jak Komugi. Ale na skruchę jest już za późno, ponieważ Yata postanawia zdusić problem w zarodku i tylko przypadek sprawia, że nie udaje mu się zrealizować zamiaru.

Na pewno pamiętacie, że w jednym z poprzednich tomów chłopcy próbowali wymazać Komugi pamięć, ale z jakiegoś powodu nie mogli tego zrobić. Okazuje się, że nawet dużo silniejszy Yata ma z tym trudności. Bohaterka poznaje rozwiązanie tej zagadki, kiedy udaje się w odwiedziny do mamy i dowiaduje się, że już kiedyś spotkała Yu. Oczywiście, nie pamięta tego, ponieważ jej wspomnienia zostały wtedy wymazane, ale to samo zaklęcie nie działa dwa razy. Przy okazji poznajemy kilka faktów na temat mamy naszego wilczego protagonisty, który, przekonany, że dziewczyna wróciła do Tokio na stałe, postanawia do niej pojechać i wyznać uczucia. Koniec końców nie musi się aż tak poświęcać, ponieważ spotyka Kusunoki na lotnisku, a po krótkiej, ale treściwej rozmowie zostają parą. I można by opuścić kurtynę, ciesząc się szczęściem bohaterów, gdyby nie mistrz Yata, który nie ma zamiaru odpuścić bohaterce…

Nie da się ukryć, że zbliżamy się do finału, a na drodze do niechybnego (nie czarujmy się, że będzie inaczej) szczęśliwego zakończenia stoi jeszcze tylko jedna przeszkoda. Niestety, już teraz wiadomo, że to Oogami zdobędzie serce bohaterki, co mnie irytuje niemożebnie, bo jednak kibicowałam Rinowi. Ale tak to już jest, że większość bohaterek shoujo wybiera nie tego, kto im najbardziej pomógł, ale tego, kto miał trudniejsze dzieciństwo… Moja niechęć do wilczego bisza nie sprawia jednak, że skreślam tę mangę – w tomie trzecim pozytywnie zaskoczył mnie Aoshi, do tej pory będący grupowym wesołkiem i elementem komediowym. Tymczasem okazał się lojalnym przyjacielem i bacznym obserwatorem, który znacznie lepiej orientuje się w trudnej sytuacji, w jakiej są zmiennokształtni, niż koledzy (może poza Senrim). Dobre wrażenie nadal robi Komugi, pozbierana i potrafiąca kojarzyć fakty, a do tego uparta, chociaż na swój wyważony sposób. Nie ukrywam, że to się po prostu przyjemnie czyta, mimo całej przewidywalności.

Jakość wydania nie zmieniła się w żaden sposób, jest estetycznie i solidnie. W trzecim tomie na obwolutę zawitał Aoshi, który zdecydowanie zasłużył na taki zaszczyt. Tomik otwiera kolorowa ilustracja prezentująca zmiennokształtną ekipę, przy czym Senri i Aoshi zostali przedstawieni w zwierzęcych formach. Dalej znajdziemy spis postaci i streszczenie oraz spis treści. W ramach dodatku autorka raczy czytelników krótką historyjką poświęconą wspomnianemu wyżej Aoshiemu, dzięki której trochę lepiej poznajemy tego bohatera i jego podejście do ludzi. Nie zabrakło też krótkiego autorskiego posłowia oraz zapowiedzi ostatniego tomu. Ostatnią stronę zajmuje stopka redakcyjna.

Cóż, pozostaje poczekać na finał, który zapewne niczym nie zaskoczy, ale powinien być ładnym zwieńczeniem tej sympatycznej historii.