Tanuki-Manga

Szlakiem chmur na północny zachód (kto wymyślił taki długi tytuł?) jest mangą nietypową. Ma specyficzną kreskę (jednym będzie się podobać, innym nie), powolne tempo akcji (bardziej w stylu okruchów życia niż sensacji), a w dodatku tytuł, który nie jest prosty do zapamiętania. Choć często w przypadku mang jest na odwrót, tym razem dużo bardziej podobają mi się kadry kolorowe niż czarno­‑białe. A mogę to powiedzieć, gdyż komiks zaczyna się właśnie od kolorowych stron. Ale… są gusta i guściki, a o tym, wiadomo, się nie dyskutuje.

Kilka słów chciałam wam jeszcze przekazać na temat wydania. Powiększony format, kolorowe strony, śliczna i klimatyczna obwoluta z wybiórczym lakierowaniem – wszystko to sprawia bardzo dobre wrażenie i z przyjemnością bierze się mangę do ręki. Pod obwolutą znajdziemy mały smaczek, czyli krajobraz Islandii. W środku też jest wszystko jak należy – onomatopeje zastąpione polskimi odpowiednikami, a literówek nie zauważyłam. Jeśli ktoś zwraca uwagę na takie detale, to muszę przyznać, że numerki stron pojawiają się dość często.

Nie zdradzę zbyt wiele, pisząc, że główny bohater, Kei Miyama, ma pewne zdolności paranormalne, gdyż potrafi rozmawiać z przedmiotami (ta informacja pojawiała się już w zapowiedziach wydawnictwa). Jednak to nie one kierują jego życiem, nie wysuwają się na pierwszy plan opowieści, lecz pozostają gdzieś w tle, jako kolejny element świata. Kei nadal się nastolatkiem, ma zaledwie siedemnaście lat, a już wyjechał z rodzinnej Japonii i wywędrował na Islandię, gdzie zamieszkał wraz z dziadkiem. Z powodu braku kieszonkowego wynajmuje się jako specjalista od poszukiwania rzeczy zaginionych, w czym pomocny bywa jego dar. Niejednokrotnie wpada przy tym w mniej lub bardziej poważne kłopoty.

Pierwszy tom jest podzielony jakby na dwie części. Pierwsza traktuje o codziennych wysiłkach bohatera, by wywiązać się z danego zlecenia, i gdyby na tym autorka zakończyła, mielibyśmy po prostu zbiór opowiastek, które może od czasu do czasu przemycałyby nam jakąś prawdę życiową. Jednak już w połowie tomu trafiamy na tajemnicę związaną z bratem głównego bohatera, który pozostał w Japonii. Wydawać by się mogło, że skoro Kei ma nadnaturalne zdolności, rozwiązanie jej przyjdzie mu z łatwością. Jednak w życiu nic nie jest proste i zagadka pozostanie nierozwikłana w pewnym stopniu aż do końca tomu.

Dla kogo właściwie jest Szlakiem chmur na północny zachód? Jeśli ktoś uwielbia okruchy życia, powinien być bardzo zadowolony. Do tego mamy wątek kryminalny, chociaż jest on właśnie wątkiem, a nie osią fabuły. Piękne widoki, spokojne tempo narracji, elementy fantastyczne powplatane w rzeczywistość – wszystko to daje poczucie przemyślanej całości. Mnie osobiście manga wciągnęła niesamowicie.