Tanuki-Manga

Nadeshiko masz rację ale te postacie przyciągają ludzi aby obejrzeć anime lub przeczytać mangę.Moim zdaniem manga jest fantastyczna

Mi tam się podoba, ale przy anime dali niezły popis improwizacji (zmienianie fabuły i ciągnięcie serii aż do standardowych 25 odcinków). Jak już manga pojawi się na sklepowych półkach to będę pierwszą która ją kupi :3
A no i małę zastrzeżenie, co do recenzji – ja nic nie wiem o żadnej mentorce głównych bohaterów, a tym bardziej o tym, że nazywała się Renzou Shima o_O Ktoś się chyba tu pomylił…

Kazue Katou na pewno jest kobietą, więc spokojnie można zmienić 'autora', na 'autorkę'.

Czy ta manga jest wydana w Polskim języku?

Faktycznie schematyczna, wiele rzeczy można przewidzieć, a jednak… jest tak przyjemna, że minęłabym się z prawdą, pisząc, że nie opłaca się jej kupić. Bardzo sympatyczny tytuł z wyjątkowo przyciągającym uwagę i pozytywne emocje bohaterem :) Polecam serdecznie

Na początku było fajnie i mrocznie.Potem zaczęło przypominać do bólu naruto.Przestałem czytać kiedy zobaczyłem ręczne pieczęcie.6/10 za początek

A mnie jakoś zupełnie ta manga przestała interesować. To w sumie taki typowy do bólu shounen (i to bardzo). Tak sobie myślę, że nie ma tu chyba ani jednej rzeczy, która mogłaby w jakikolwiek sposób wytłumaczyć absurdalną wręcz popularność tegoż tytułu. No bo już sam główny bohater po kilku rozdziałach zaczyna czytelnikowi nachalnie przypominać Naruto/ Natsu itd. Owszem, jest przystojny, ale czy to naprawdę dla niektórych wystarcza? Jako syn szatana powinien mieć zdecydowanie ciekawszy charakter. Inni też nie lepsi. Yukio – standardowy przykład braciszka o przeciwnym charakterze (i te mówienie do Rina onii­‑chan strasznie denerwuje – Boże, przecież oni są bliźniakami!). Shiemi – kolejna ciepła klucha naiwnie wierząca w dobroć wszystkiego, co się rusza. Nawet potępiane przez znaczną większość Sakura i Orihime są od niej dużo lepsze. Shima i Konekomaru to takie półrandomy, niby należą do paczki main hero i biorą udział we wszystkich wydarzeniach, ale jednocześnie praktycznie nic nie robią i nie zapadają specjalnie w pamięć.
Do lepszych postaci zaliczam m.in Bona, Mephisto i Shurę. Co prawda oni też nie wyłamują się z wytartych schematów jednak nie są naiwni, używają mózgu i często mówią do rzeczy i z sensem. No i jeszcze Izumo – która jest tak mniej więcej w połowie do bycia dobrą postacią (potrafi powiedzieć coś z sensem, ale jednak często stanowi też z lekka irytującą pannę).
Kreksa jest naprawdę niezła i nie mam do niej żadnych zastrzeżeń (może z wyjątkiem kobiecych postaci, które są niezbyt atrakcyjne). A pomysł z synem szatana – od razu mi się to kojarzy z Beelzebubem. Dla mnie w przeciwieństwie do madzik93 – oklepana fabuła, która nie specjalnie wciąga (no z wyjątkiem 2 pierwszych rozdziałów które były naprawdę świetne). Jeśli chodzi o tematykę egzorcystów to zdecydowanie bardziej podobał mi się D.Gray­‑man.

Tak się zastanawiam nad kupnem tej mangi, ale nie jestem do końca przekonana. Sądzicie, że się opłaca? XD

Oklepana fabuła, ale mimo wszystko cię przyciąga. Spodobała mi się ta manga i jestem pewna, że przetrwam do końca. Bo jestem ciekawa co się stanie z brami, a najbardziej z synem Szatana. Kreska jest przecięta, ale myślę że pasuje.

Jedna z moich ulubionych^^ .Niby schematyczna, ale dodaje dużo świeżości. Syn Szatana – dobry pomysł. A potem to borykanie się Rina z własną tożsamością, reakcja przyjacioł na prawdę – przyjemnie mi się to czyta.

naprawdę niezła. Od strony graficznej niczego sobie, a i pomysł z synem szatana. Kawał dobrej rozrywki.