Tanuki-Manga

Dollars wychodzą z cienia. Tajemniczy gang, o którym każdy słyszał, ale którego nikt nie widział w akcji, ma okazję zademonstrować swoją potęgę. Stają na drodze podejrzanym typom korporacji, samą swą liczebnością. Uczniowie, robotnicy, sklepikarze, urzędnicy, młodzi i starzy zjednoczeni pod sztandarem internetowej strony stworzonej w przypływie kaprysu. Czwarty tom mangi nie tylko ilustruje przeszłość gangu, ale i daje wskazówki dotyczące dalszych wydarzeń. Dollars zamanifestowali swą obecność i nie każdemu będzie to na rękę. Równocześnie w Ikebukuro rozgrywają się miłosne dramaty, których wspólnym elementem jest tak intensywnie poszukiwana głowa Celty.

Pierwsza część komiksu, licząca cztery woluminy, stanowi ledwie wstęp do cyklu, pierwszy tom oryginału, o czym wspomina sam autor scenariusza w krótkim posłowiu. Mnóstwo interesujących wątków dopiero czeka na czytelników, o czym mogą zaświadczyć fani anime. Końcówka sugeruje treść dalszego ciągu, który polski czytelnik będzie miał okazję poznać. Miło, że Waneko postanowiło kontynuować wydawanie serii podzielonej na mniejsze fragmenty, nawet jeśli idą za tym wyłącznie względy finansowe. Nigdy nie byłem fanem porzucania historii w trakcie.

Z okładki przyozdobionej symbolem ze strony internetowej Dollars spogląda trio najbardziej wpływowych postaci w Ikebukuro, przy okazji zdradzając nieco zawartość tomiku. Tym razem dominuje kolor niebieski i jeśli druga część mangi utrzyma ten trend, to kolekcja będzie bardziej pstrokata niż swego czasu Welcome to the N.H.K..

Zawartość nie jest tylko i wyłącznie ładnie wydana, choć jakości wciąż nie sposób odmówić. Trudno oczekiwać fajerwerków od nowocześnie rysowanej mangi, ubogiej w detale charakterystyczne dla bardziej klasycznych serii, ale do idącego z duchem postępu Tokio styl taki pasuje. Waneko oddało ducha komiksu na przestrzeni serii, co w tym tomie najlepiej widać na przykładzie internetowych wpisów, których język pasuje do tego, na co można trafić w sieci (chociaż wciąż czekam na odważnego, chcącego w pełni zachować realizm, łącznie z błędami i brakiem polskich znaków). Błędów zasługujących na wspomnienie nie dostrzegłem i z ciekawością wyczekuję dalszego ciągu.