Tanuki-Manga

Alicja wraca do Wieży Zegarowej, czym budzi zdziwienie Juliusa, który był przekonany, że dziewczynę przeraża jego praca. Tymczasem główna bohaterka stwierdza, że jej pierwsza reakcja spowodowana była szokiem i po przemyśleniu sprawy uważa zajęcie Juliusa za o wiele bardziej imponujące niż kogokolwiek innego w tym dziwnym świecie. Z tego też powodu zaczyna mu pomagać w naprawie zegarków. W dalszej części tomiku sporo się dzieje. Wygląda na to, że Petera łączy coś z Nightmarem, który wydaje się odpowiadać za plan ściągnięcia tu Alicji, w zamian za jego wykonanie obiecując White’owi uczucie dziewczyny. Niestety, nie wszystko idzie tak, jak chciałby Peter, udaje mu się jednak znaleźć sposób na zbliżenie się do panny Liddell – otóż okazuje się, że nie jest ona w stanie oprzeć się jego zwierzęcej formie, puchatemu króliczkowi. Alicja po raz kolejny odwiedza rezydencję Blooda, gdzie przypadkiem odkrywa prawdziwe oblicze jej właściciela – było nie było, szefa mafii. Po tym wydarzeniu stwierdza, że zdecydowanie nie chce mieć z Bloodem więcej do czynienia, natomiast on sam ma na ten temat zgoła odmienne zdanie. Główna bohaterka zostaje również po raz kolejny zaproszona do Zamku Serc, co daje szansę na przybliżenie sylwetki jednej z niewielu postaci płci żeńskiej – Vivaldi. Oczywiście nie jest ona bezduszną władczynią, raczej osobą, która niewiele miała w życiu do powiedzenia na temat swojego losu, a liczne stresy rozładowuje ścinaniem poddanych…. Przy tej okazji po raz kolejny wychodzą na jaw zupełnie niezrozumiałe dla kogoś z zewnątrz zasady „gry” – równie okrutne jak wcześniej. Mimo rozmowy z bezpośrednio zainteresowanymi, scena, której świadkiem była Alicja w poprzednim tomie, dotąd nie zostaje wyjaśniona. Nie wiadomo, co łączy Blooda i Vivaldi, ale wszystko wskazuje na to, że wbrew pozorom nie są to zbyt ciepłe relacje.

Chociaż w tomiku trzecim kilkakrotnie pojawiają się różne wskazówki, padające mimochodem w rozmowach między bohaterami, autorka pilnuje, by na razie donikąd nie doprowadziły one czytelnika. Miejmy nadzieję, że tworzeniu mangi towarzyszy jednak jakaś koncepcja i tajemnice prędzej czy później zostaną sensownie wyjaśnione. Na razie rozdziały służą głównie przybliżaniu sylwetek bohaterów, tak jak to miało miejsce w tomie poprzednim – trochę ich jest, więc nic dziwnego, że zajmuje to tyle czasu. Na szczęście panowie nie zostali skrajnie wyidealizowani – podejrzewam, że niektórym z nich przydałaby się wizyta u dobrego psychiatry, bo jednak wyraźnie widać, że nie wszystko z nimi w porządku. Cóż, tak ich ukształtował świat, w którym, według stwierdzenia Ace’a, nie da się przeżyć z naiwnym podejściem Alicji.

Tomik utrzymuje ten sam wysoki poziom wydania, co poprzednie. Ładnie zaprojektowana, błyszcząca obwoluta kryje ciemnofioletową okładkę z uroczymi postaciami w formie chibi. W środku nie znajdziemy co prawda kolorowych stron, za to druk jest bardzo wyraźny, a w całym tomiku znajduje się wewnętrzny margines. Zadbano również o numerację stron, która pojawia się stosunkowo często. Mam jednak wrażenie, że w niektórych miejscach zbyt mocno przycięto strony – pewności nie mam, ale sugerują to naruszone dymki. Tłumaczenie zrobiono bardzo dobrze, nie wypatrzyłam żadnych usterek ani błędów. Ogólnie rzecz biorąc, widać, że Studio JG dba o bardzo wysoki poziom swoich wydań, co bardzo mnie cieszy. Oby tak dalej!