Tanuki-Manga

Pewnej nocy Kei Kusanagi obserwuje niebo w poszukiwaniu UFO. Powszechnie wiadomo, iż Niezidentyfikowane Obiekty Latające lubią fruwać po małych zapomnianych mieścinach, siejąc chaos i kradnąc krowy do niecnych eksperymentów, więc początkującemu ufologowi koniec końców udaje się wypatrzyć jeden z nich. Co więcej, statek ląduje, zatem nasz bohater, nie zastanawiając się nad tym, że sam może się stać królikiem doświadczalnym, pędzi w jego stronę. Otrzeźwia go nieco, gdy jego oczom ukazuje się (zmysłowa skądinąd) kosmitka. W tym momencie dochodzi do wniosku, że najlepiej wykonać strategiczny manewr, zwany potocznie ucieczką. Ale to nie koniec jego przygód. Następnego dnia rozchodzą się pogłoski, że w jego klasie będzie uczyć szalenie seksowna nauczycielka. Wszystko niby w porządku, poza jednym drobnym faktem – rzeczona kobieta niosąca kaganek oświaty okazuje się widzianą wcześniej istotą pozaziemską. Kiedy Mizuho – bo tak się nowa nauczycielka nazywa – dowiaduje się, że Kei zna jej prawdziwą tożsamość, próbuje go między innymi… uwieść. Koniec końców po wielu perypetiach trafiają – czy raczej teleportują się obydwoje do wanny w łazience u wujostwa Kusanagiego (nie, żeby ich to specjalnie zmartwiło – wuj się wręcz ucieszył), a po paru kolejnych dniach lądują na dywaniku u dyrektora, oskarżeni o potajemny romans. By wyjść z kabały w jednym kawałku, Kei i Mizuho udają, że są małżeństwem. Teoretycznie taki numer nie powinien mieć szans z prostego powodu – Kusanagi właśnie zaczął się uczyć w szkole średniej, czyli jego wiek można oszacować na 15 lat. Sprawy jednak mają się inaczej. Chłopak cierpi na rzadkie schorzenie serca, które objawia się okresami czegoś w rodzaju śpiączki. Najdłuższy atak trwał trzy lata, zatem nasi bohaterowie mogą formalnie wstąpić w związek małżeński. Nowożeńcy wyplątali się z tarapatów, ale czekają ich nowe…

Czytając powyższe wprowadzenie, można się spokojnie domyślić, że mamy do czynienia albo z komedią romantyczną, albo haremówką. Onegai Teacher zdecydowanie kwalifikuje się do pierwszej kategorii, gdyż żadnego haremu główny bohater nie posiada. Jest za to świeżo upieczonym szczęśliwym małżonkiem, co w środowisku ciamajdowatych bohaterów wspomnianych gatunków kwalifikuje się do wyczynów niemalże epickich. I właśnie wokół jego związku osnuta jest duża część fabuły. Okazuje się, że nie wystarczy się ożenić, by żyć długo i szczęśliwie jak w każdej porządnej bajce. To dopiero początek kłopotów i rozmaitych perypetii Kusanagiego i Mizuho. Na dobry początek okazuje się, że nie mogą przyznawać się do tego małżeństwa, by uniknąć skandalu szkole. Co więcej, trudno im będzie mieszkać razem, gdyż przyjaciele Kusanagiego są bardziej wścibscy od niejednego paparazzi i wcześniej czy później mogliby się domyślić, czemu biednego ciamajdy nie można zastać w domu u jego wujostwa. Oczywiście kłopotów i powiązanych z nimi gagów jest znacznie więcej. Ich poziom nie powinien obrażać inteligencji przeciętnego widza, choć należy pamiętać, że mamy do czynienia z lekką komedią romantyczną, zatem jakichś szczególnie odkrywczych czy ambitnych dowcipów w tej mandze nie znajdziemy. Wraz z rozwojem wydarzeń fabuła staje się coraz poważniejsza, co jest zabiegiem dość popularnym w tytułach z tego gatunku. Nasuwają się również skojarzenia z klasykiem, czyli – Oh! My Goddess!, gdyż Mizuho ma młodszą, lolitkowatą siostrzyczkę, wzrostem i charakterem do złudzenia przypominającą Skuld – z tą różnicą, że nie ma młoteczka do ubijania wielonogich króliczków. Warto też wspomnieć o fanserwisie, gdyż większość komedii romantycznych i haremówek bez ecchi obejść się nie może. Cóż, może Onegai Teacher jest śmielsze od wspomnianych już przygód boginek, ale w porównaniu do chociażby Chobits czy Mahoromatic należy do stosunkowo grzecznych. Jeśli któryś z młodocianych fanów mangi i fetyszy miał nadzieję popatrzeć sobie na zmysłową nauczycielkę w seksownych ciuszkach, to owszem, nauczycielkę znajdzie, całkiem ładną zresztą, ale gorzej z tym ostatnim aspektem. Poza jej kosmicznym kombinezonem ze sporym dekoltem, sceną prysznicową i paroma bieliźnianymi, niewiele więcej można się dopatrzeć. Zaś osoby spodziewające się, że znany od Ameryki po Japonię fetysz nauczycielki zostanie wykorzystany w śmiały sposób mogą się rozczarować – momenty ecchi są nieliczne i pojawiają się głównie w pierwszym tomie. Drugi skręca ewidentnie w romantyczne klimaty. Pojawia się też lolicon, na szczęście bardzo epizodycznie i w konwencji żartobliwej.

No dobrze, ja tu tak gadam o stronie komediowej i ecchi, a nie tylko tymi zjawiskami niniejsza manga żyje. Mamy do czynienia z klasycznym trójkątem romantycznym (Kei – Mizuho – koleżanka ze szkoły Kusanagiego), ale nie tylko. Wprowadzony jest również drugi wątek (i drugi trójkąt), którego szczegółów nie będę tu zdradzał. W każdym razie zbyt odkrywcze nie są, ale trzymają się średniej.

Jeżeli zaś chodzi o postacie: cóż, sztampa, ale przyzwoicie wykonana. Główny bohater jest klasycznym haremówkowym ciamajdą, który mógłby przybić piątkę z Keitaro, Hidekim czy innym Koutą. Ratuje go nieco fakt, że w przeciwieństwie do wyżej wymienionych panów cierpi na tajemnicze schorzenie serca, powodujące ataki śpiączki. Mizuho natomiast jest na ogół miła, słodka i usłużna, jednak od czasu do czasu potrafi pokazać pazurki – w końcu jest nie w ciemię bitą kosmitką. Wartym odnotowania jest fakt, że ona – materiał na Tę Jedyną Głównego Bohatera – wygląda na około 25 lat. Jest to zjawisko dość rzadkie, albowiem z reguły amantki są słodkimi nastolatkami. Ta anomalia ma jednak swoje uzasadnienie – trudno o nauczycielkę młodszą niż 22 lata, chociaż oczywiście istnieją produkcje made in Japan, gdzie ta sztuka się udała. W każdym razie cały wic polega na tym, by nauczycielka była dojrzała, zmysłowa, doświadczona i chętna do romansu z młodszymi od siebie. Niektórym pewnie będzie szkoda, że o ile przez pierwsze rozdziały zachowuje się kusicielsko, o tyle potem dość niebezpiecznie zaczyna przypominać klasyczną kawaii romantyczną nastolatkę. Ale cóż, twórcy skręcili bardziej w romans niż w ecchi, a efekt końcowy jest całkiem niezły. Znajomi ze szkoły Kusanagiego są sztampowi jak w sumie w każdej komedii romantycznej i nie znajdziemy tam żadnej szczególnie wyróżniającej się osoby. Podrywacz, lolitka, podkochująca się w głównym bohaterze dziewczyna – standard. Z postaci dalszego planu warto jeszcze wymienić Minoru – wujka Kusanagiego, zboczonego lekarza, zazdroszczącego mu tak zmysłowej kobiety, oraz jego żonę Konohę, przywołującą męża do porządku prawym sierpowym.

Ogólnie rzecz biorąc Onegai Teacher nie jest mangą wybitną, jednak w swojej kategorii pozostaje tytułem całkiem dobrym. Wnosi pewien powiew świeżości do gatunku. Fabuła jest dość sympatyczna, a co ważniejsze, zamyka się w dwóch tomikach, dzięki czemu się nie dłuży i jest dobrą lekturą na odprężenie, mogącą stanowić rozrywkę po ambitniejszych tytułach. Owszem, zawiera sporo tanich chwytów, obliczonych na przyciągniecie widza i zwiększenie sprzedaży, ale nie oszukujmy się – to jest cecha 99% tytułów tego typu. Za to osoby szukające śmiałych scen uczeń/nauczycielka, niech sięgną lepiej po Mahoromatic, DearS, a najlepiej jakiegoś hentaja bądź dorobek Zgniłego Zachodu, dozwolony od lat osiemnastu. Onegai Teacher koncentruje się na niewinnym, powoli rozwijającym się romansie i jako taki jest całkiem dobrą mangą.