Tanuki-Manga

W Polsce ukazał się już 30 tom.
Czy mogę prosić o dodanie go do listy tomów? ;)

Myślałam nad napisaniem jego recenzji, a nie mogę tego zrobić jeśli pozycja nie zostanie dodana na stronę XD

Gdyby nie to, że Sebastian jest demonem i w mandze jest duża ilość tematów okultystycznych to seria byłaby naprawdę godna polecenia. Kreska jest b. dobra, każda z postaci jest ciekawie przedstawiona, sama historia też wciąga. Niestety autorka przesadziła w złą stronę. Gdyby Sebastian był choć wytworem jakiegoś eksperymentu, byłoby to tylko z korzyścią dla serii.

Mam pewną teorię dotyczącą  kliknij: ukryte  „fałszywego Ciela” .

Otóż moim zdaniem  kliknij: ukryte  prawdziwe imię „fałszywego Ciela” brzmi:  kliknij: ukryte  Finnian.

A jego ogrodnik wcale nie został tak nazwany na cześć bohatera celtyckiech opowieści, tylko dostał imię swojego Pana – albo raczej jego „rzekomo zmarłego brata”.

Dlaczego?
Otóż wywnioskowałam to zachowania głównego bohatera w chwili gdy razem z Sebastianem spotkali Finny'ego po raz pierwszy w laboratorium. Lokaj chciał od razu zabić napotkaną ofiarę eksperymentów, ale " fałszywy Ciel” go powstrzymał. Dlaczego? Bo napotkany chłopiec przypomina mu jego brata­‑bliźniaka. I kiedy wymyślał mu imię, to nie mógł go nazwać po swoim bracie „Ciel”, bo sam już „był Cielem”, więc nazwał go Finnian – po sobie. I tylko udawał, że to na cześć mitologicznego bohatera. To by też tłumaczyło, dlaczego „Ciel” jak był w szoku po poparzeniach sullinem akceptował tylko obecność Finny'ego – bo on cały czas przypominał mu brata. :)

I przemawia za tym też to, że nasz „fałszywy Ciel” kiedy był w cyrku powiedział, że ma na imię „Finnian”. Moim zdaniem podczas tego śledztwa w Noah Ark zamiast wymyślać sobie fałszywą tożsamość, po prostu podał swoje prawdziwe imię, ukrywane przed całym światem.

Jutro będę w Emipiku i prawdopodobnie zakupię kolejny tomik, z którego dowiem się czy miałam rację. Mam nadzieję, że tak :)

Serio? Lecimy z jednym z najgorszym plot twistów ever –  kliknij: ukryte  Tajemniczym Złym Bratem Bliźniakiem?! Czy tylko mnie się wydaje, że autorka już nie ma ochoty rysować tej mangi i wymyśla byle co, byle to skończyć?

Nawet Sebastian się boi.
 kliknij: ukryte  Niby mam to czego chciałam… Tylko dlaczego za cenę życia jednej z ulubionych postaci??
Ech.
Ech, ech, ech.
Ten komiks to sinusoida od żenady i facepalmów do napiętych nerwów i obgryzionych paznokci….

Początkowo manga była śmieszna i ciekawa superlokaj rozwiązując wszystkie zagadki o niezwykłym uosobieniu i zdolnościach i panicz nad wyraz dorosły i mądry opowieści ciekawe i wciągające ale im dalej tym gorzej to jedyna manga o tak różnym poziomie tomy 1­‑7 10/10 8­‑12 7/10 9­‑15 tylko 2/10 po 15 Przestałam czytać bo manga stała się parodia samej siebie żal bo początek dobry

..................o_o
 kliknij: ukryte  No dobra, jestem zaskoczona… Po końcówce 111 rozdziału spodziewałam się kolejnej porcji zombiaków, składania Lizzy w ofierze, traum, krwi i cierpienia, a tu… W sumie, nawet nie wiem, czy powinnam o tym pisać w komentarzu i popsuć komuś, eee, niespodziankę – jeśli ktoś jest ciekawy, niech wyszuka na tumblrze „Kuroshitsuji 112”.
A ja chyba pożegnam się z tym komiksem (który to już raz? Pewnie i tak za kilka miesięcy wrócę, jak mi się nazbiera trochę rozdziałów) – ciągle czekam na rozwinięcie wątku brata bliźniaka Ciela, a to ciągle jest odciągane przez… Coś takiego >_>

Niedaleko domu mam biblotekę z mangami Kuroshitsuji. Niestety, dostępne tomiki to 1­‑12. Chciałabym zakupić któryś z 'późniejszych' (13+). Jest jeden problem, niektóre z nich mają ograniczenia, a niektóre nie. Mogę kupować mangi bez ograniczeń. A więc pytanie, które mogę kupić?

Komentarz obejmie tomy 15­‑19+.
Ciekawi mnie tylko z czym autorka jeszcze wyskoczy po  kliknij: ukryte  'zombietaniku', wiedźmach i czołgach.
I w sumie tyle powinno starczyć na komentarz, ale dla tych którzy nie chcą spoilerów czytać:
Powiedzenie, że manga jest bardzo nierówna byłoby błędem. Ona ewoluuje jak pokemony po 14 tomie. Tylko że ten wyższy lewel jest chyba niemiecki, bo wraz ze wzrastającą liczbą poziom leci na łeb na szyję… Z chęcią bym za te kilka tomów wystawiła niemiecką szóstkę, ale po prostu szkoda mi tych 14 tomów, które są mniej więcej jednego poziomu, wartego 7­‑8/10. Szkoda, że nie da się wystawić dwóch ocen, bo uważam że tak byłoby po prostu sprawiedliwiej.
1­‑14 to 8/10, 15­‑19+ to 2/10, tylko przez wzgląd na to, że jest.

Jestem zrujnowana! Przeczytałam 18 tomów. 14 października będzie 19. A potem to nawet do sierpnia nie będzie! (Bo co dalej to po prostu nie wiem)
Jeśli ktoś chciałaby do Yany napisać to śmiało… Znalazłam adres na który można przysyłać listy.

PS. Ja mam zamiar napisać.

Muszę, po prostu muszę to skomentować.

Właśnie przeczytałam najnowszy rozdział i naprawdę zaczynam serio się zastanawiać, dlaczego ja właściwie kupuję tę mangę. Myślałam, że od tomiszczy opisujących krykieta w Hogwarcie gorzej nie będzie… ale się myliłam.
 kliknij: ukryte  Nadajniki? Serio? Ten misz­‑masz, który na początku był całkiem uroczy i ciekawy, teraz zaczyna być niestrawny. Bo z jednej strony mamy wioskę, która zatrzymała się gdzieś na epoce późnego średniowiecza/wczesnego renesansu, a z drugiej w jej podziemiach dostajemy jakiś dieselpunk (moją reakcją na widok tego pokoiku z ekranami było: „No chyba sobie jaja robicie!…”). C'mon, Yana, daj jeszcze jakiegoś oficera Wehrmachtu, będzie jeszcze fajniej.

A już myślałam, że mangaczka sobie przypomniała o głównej zagadce tej mangi i po akcji z Undertakerem wrócimy to kwestii morderstwa rodziców Ciela. Ale nie, bo po co. Prędzej sama się domyślę, kto to zrobił, niż dostanę to od Yany. Patrząc na aktualnie istniejące tendencje, głównym złym bossem pewnie i tak będzie  kliknij: ukryte  królowa Wiktoria, bo nie dość, że babiszcze chce wykorzystać zombie, to pewnie jeszcze oczka jej się zaświecą na wieść o trującym gazie. To zła kobieta jest.

Nie rozumiem dokąd ta manga zmierza. I czemu między poszczególnymi wątkami jest taka przepaść. I czemu (!) tyle świetnych pomysłów zostało potraktowanych jak… w zasadzie brakuje mi jakiegoś porównania, które nie byłoby pasmem przekleństw i innych rynsztokowych smaczków.
Kuroshitsuji jest dla mnie jednym z największych rozczarowań. A w dodatku te nieudolne ekranizacje. No, może chociaż tegoroczna jakoś podniesie poziom.

Obejrzałem całę 2 sezony anime i bardzo mi się podobało. Czekam również na 3 sezon, o którym była mowa w przedostatnim razem w magazynie „Otaku”. Manga jest o wiele gorsza niż anime i całkowicie się różni. gdy kupiłem pierwszą mangę z cyklu Kuroshitsuji byłem bardzo rozczarowany. No ale cóż lepsze to niż nic. Mangi kupuję nadal ale to nie zmienia mojego podejścia czy nastawienia do tego.

Świetna kreska, świetne szkice (chociaż czasami tło było ubogie ;) i oczywiście fabuła… Cudo! ^^ No i oczywiście po przeczytaniu mangi uważam, że anime by było zdecydowanie lepsze gdyby była ta sama fabuła. 15 tomów przeczytałam po polsku inne natomiast po angielsku (jakoś poszło). Szkoda tylko, że nie było tam Aloisa, ale rzeczywiście nie pasował by tam do tej fabuły i w ogóle. I musze powiedzieć, że w rozdziale 89 fajna babka się pojawia ;). Mam nadzieję, że się pojawi w 3 serii Kuroshitsuji :D

Domyślam się, że fenomen Kuro wynika z „mrohcznosci” tego tytułu. Mi także się spodobał, ale nie z tego powodu, po prostu podoba mi się fabuła, bohaterowie, piękna kreska. Sebastian jest fajny na swoj demoniczno­‑doskonaly sposob, Ciel momentami irytuje, ale da się lubić, Shinigami (cała trójka) są po prostu genialni, a fabuła ma swoje wzloty i upadki, w czym jest naprawdę przyzwoita. Moja ocena 9/10 po przeczytaniu najnowszego tomiku 12 :)

Tak więc jestem zachwycona tą mangą.Jest idealna a ja myślałam że moim manga będzie nudna a tu taki szok a anime jest wręcz cudowne.Miłe zaskoczenie i ta kreska ^^

Mnie także zadziwia fenomen tej mangi, choć przyznam szczerze, że z początku tez byłam nią zafascynowana, mimo niezbyt dobrej kreacji głównych bohaterów, którzy prędko zaczęli mi potwornie działać na nerwy. Wtenczas czytałam Kurosza dla Shinigami, a ściślej rzecz ujmując – Grella. Nadal wyczekuję momentu, w którym mój ulubiony Bóg Śmierci się pojawi i paradoksalnie wniesie nieco życia na strony tej mangi. Bo seria zaczyna się robić „ciężka” dla czytelnika.
Ciężka, podkreślam, nie nudna.

Yana z każdym tomem obniża loty i widać to nie tylko po sposobie prowadzenia fabuły; moim zdaniem kreska także uległa pogorszeniu. Mam tu na myśli głównie tła. Gdy porównywałam kadry z pierwszych tomów z obecnymi, to te nowsze wydawały mi się niedokończone, puste, niedopracowane.
Mam sentyment do tej serii, dlatego wystawiam jej 8/10.

Szczerze? Nie rozumiem fenomenu Kurosza. Przeczytałam dziesięć wydanych u nas tomów i po lekturze mogę stwierdzić jedno, ta manga jest po prostu nudna. Z każdym kolejnym tomem poziom fabuły się obniża (a nie zaczęła jakoś bardzo wysoko). Intrygi, tajemnice, moce nadprzyrodzone, demony i inne rzeczy, które składają się na fabułę Kuro zostały (moim zdaniem) bardzo słabo przedstawione przez autorkę. Miała jakiś pomysł, to widać, ale wolała chyba pójść utartą drogą schematów, powtarzalności i kiepskiego fanservisu. Bohaterowie, niestety to chyba największa bolączka tej serii. Zaczynając od wiecznie idealnego Sebcia­‑demona, po skrzywdzonego dzieciaka z zaburzeniami, kończąc na całej plejadzie cholernie schematycznych postaci. Po za Madame Red nikogo jakoś szczególnie nie polubiłam. Duet Sebastian­‑Ciel to chyba najgorsza mangowa para z jaką się spotkałam. Pomijam ewidentne podteksty w ich relacjach, które zaserwowała nam autorka. Obydwaj są tak wymuskani, piękni i tak bardzo „mhroniczi”, że aż nudni. Rozumiem, że panuje moda na takie typy postaci, ale czasami musiałam odłożyć na bok mangę, bo już nie mogłam dalej czytać.
Humor ewidentnie nie trafił w mój gust, albo po prostu żarty z małego Ciela czy ciapowatości jego służby mnie nie śmieszą.
Już nawet nie chce mi się pisać o błędach, jakie popełniła autorka, umieszczając swoją historię w wiktoriańskiej Anglii (telefon komórkowy i Superman? serio?).
Kreska przyjemna dla oka i chyba tylko dla niej kupowałam Kuroshitsuji.
Niestety, ale piękni chłopcy i mroczny klimat nie uratują tej mangi od wiania totalną nudą.

Jedna z moich ulubionych mang- po obejrzeniu serii anime od razu zabrałam się za mangę. Zakochałam się w sposobie przedstawienia Shinigami, demonów i aniołów- nareszcie ktoś pokazał mi boga śmierci inaczej niż kostuchę z kosą, a demona jako połączenie kozy i człowieka (wiem że jest wiele m&a w których postacie te są pokazywane podobnie, ale to było moje pierwsze anime tego typu). Największą sympatię wzbudził u mnie Undertaker w którym od razu się zakochałam ~,~. Ubolewam że wiele wątków poruszonych w mandze nie znalazło się w anime, bo są bardzo wciągające. Kreska jest śliczna. Daje 9.

Byłby ktoś tak miły i powiedział mi, od którego mniej więcej tomu manga i anime się rozmijają?
Oglądałam, a teraz może przeczytam, ale jak mam brnąć przez to samo, to chyba mi się odechciewa…

Kiedy dowiedziałam się, że Kuroshitsuji zostanie wydane w Polsce bez zastanowienia zdecydowałam się na zakup. Czy żałuję? W sumie nie wiem. Cudowna kreska, całkiem interesujący bohaterowie, „mroczny” klimat. Fabuła nie jest jakaś szczególnie odkrywcza, humor budzi we mnie raczej zdziwienie i czasem niesmak niż wybuch śmiechu. Podsumowując Kuroshitsuji to całkiem przyjemna manga, mogąca zainteresować ale arcydzieło toto nie jest.

Kuroshitsuji trzyma poziom od strony muzycznej, graficznej(szczególnie) i fabularnej. Na pewno zdarzały się jakieś błędy, ale tak naprawdę malutkie, że aż tak bardzo nie drażniły :3

Nie wiem czemu wszyscy się tak zachwycają tą mangą. Według mnie jest co najwyżej średnia. Kreska ładna, nawet bardzo, ale fabuła i postaci wydają mi się takie jakieś dziwne. I akcja się powoli rozwija. A przecież chodzi o to, żeby zainteresować czytelnika już pierwszym chapterem, a ten mnie znudził. Będę to czytać dalej, może później się poprawi. Ale narazie nie polecam i daję 5­‑6/10.

Półtora roku temu obejrzałam anime i byłam pod ogromnym wrażeniem. Teraz czytając mangę dzięki wydawnictwu Waneko, stwierdzam, że manga ma bardziej wciągającą historie.
Ubolewam nad tym, że w anime nie zaadaptowano części z cyrkiem.
Kreska świetna, historia trzyma poziom; jednak każdemu spodoba się co innego.
Powinno przypaść do gustu osobom, które ciągnie do mroku i tajemnic (i fanek yaoi- mimo, że Kuroshitsuji nie jest yaoicem, to sama Yana Toboso jest fanką relacji męsko­‑męskich i chciała utrzymać relacje Sebastiana i Ciela w podobnym klimacie)

Wcześniej pisałam że lubię te mangę ale muszę przyznać iż trochę mi się znudziła. Nie wiem, może kiedyś do niej wrócę.