Tanuki-Manga

Shaoran jest młodym archeologiem. Jest także bliskim przyjacielem Sakury, księżniczki kraju Clow. Pewnej nocy, kiedy Sakura postanawia wyznać Shaoranowi miłość, nieznana siła porywa ją w głąb ruin. Kiedy dziewczyna dotyka tajemniczego symbolu, dzieje się coś dziwnego. Wyrastają jej skrzydła, które chwilę później rozpadają się na małe piórka, a kraj atakują ubrane w czarne stroje postacie. Shaoran, będący świadkiem całego zdarzenia, natychmiast zabiera Sakurę do najwyższego kapłana. Ten mówi mu, że aby uratować życie dziewczynie musi poprosić o pomoc Wiedźmę Wymiarów, po czym wysyła bohaterów do alternatywnego świata, w którym mają ją spotkać.

Kiedy docierają na miejsce, okazuje się, że oprócz nich znajdują się tam jeszcze dwie osoby pragnące pomocy wiedźmy. Fay D. Flourite – mag, który nie chce wracać do swojego świata, i Kurogane – wojownik, który pragnie wrócić tam, skąd przybył. Shaoran dowiaduje się, że aby uratować Sakurę, musi podróżować po różnych światach w celu zebrania piór, będących jej wspomnieniami. Yuuko – bo tak ma na imię wiedźma – powiadamia go także, że nie posiada on nic wystarczająco cennego, aby zapłacić za jej pomoc. Stawia więc następujący warunek: Shaoran, Fay i Kurogane muszą pogodzić swe życzenia i oddać wiedźmie – każdy z osobna – najważniejszą dla siebie rzecz. Tak więc Kurogane oddaje Yuuko swój miecz, a Fay tatuaż, który jest w jakiś sposób związany z jego magią. Ceną, jaką musi zapłacić Shaoran, jest jego związek z Sakurą: nawet jeśli chłopiec odnajdzie wszystkie pióra, księżniczka nie odzyska żadnych wspomnień związanych z nim. Wiedźma wręcza bohaterom małego „pomocnika”, zwącego się Mokona Modoki, mającego za zadanie przenosić grupę pomiędzy różnymi światami. Tak oto zaczyna się ich wspólna wędrówka.

Poza głównym wątkiem, polegającym na poszukiwaniu piór Sakury, w niemal każdym odwiedzonym świecie przyjdzie nam obserwować bohaterów pomagających napotkanym osobom – to w rozwiązaniu zagadki porywanych dzieci, to w obaleniu złego przywódcy wioski, to w pozbyciu się jakiegoś dziwnego demona i tak dalej. Poza tym w niektórych światach, żeby zdobyć pióro trzeba wygrać jakiś turniej, czy też włamać się do jakiegoś dobrze chronionego miejsca. Tak właśnie początkowo wygląda historia. Jednak w pewnym momencie seria zmienia biegi. Fabuła zaczyna skupiać się jedynie na wątku głównym, nagle pojawia się masa pytań i odpowiedzi, które rodzą kolejne pytania. Wszystko zdaje się nabierać sensu, żeby chwilę później cały ten sens utracić. Fabuła pozostaje jednak bardzo ciekawa i chociaż od czasu do czasu – bardzo rzadko – zdarzają się momenty, które mogą nużyć, całość jest naprawdę wciągająca. Niektóre sceny trzymają w napięciu, inne potrafią rozśmieszyć, a jeszcze inne sprawiają, że czytelnik będzie musiał sięgnąć po paczkę chusteczek do nosa – chociaż takich jest znacznie mniej. Historia trzyma dobre tempo, nie za szybko, ale bez przeciągania. Dostajemy parę mniejszych zwrotów akcji i jeden bardzo duży – to właśnie on jest powodem, dla którego napisałem, iż seria w pewnym momencie zmienia biegi. Spytacie o wady? Właściwie oprócz wyżej opisanych nużących momentów poważniejszych wad nie zauważyłem.

Bohaterowie. Mamy Shaorana – dzielnego i szlachetnego chłopaka, zawsze służącego pomocą ludziom, którzy takowej potrzebują; Sakurę – słodką, wiecznie uśmiechniętą dziewczynę, potrafiącą nawet najsmutniejszej osobie przywrócić uśmiech samym spojrzeniem; Faya – pogodnego, cieszącego się życiem maga, zawsze potrafiącego zdenerwować Kuroganego – z pozoru gburowatego i aroganckiego wojownika, który tak naprawdę posiada złote serce; i Mokonę – białą, okrągłą istotę, zawsze potrafiącą rozbawić Faya, Sakurę i Shaorana, tym samym denerwując Kuroganego. Wbrew pozorom nie są to wcale postacie sztampowe – z czasem poznajemy ich lepiej, zagłębiamy się w ich przeszłość i w każdym z osobna odkrywamy inną, mniej lub bardziej tajemniczą naturę. Nie są to oczywiście wszystkie występujące w mandze postacie – w czasie wędrówki poprzez alternatywne światy poznajemy coraz to nowych drugoplanowych bohaterów, wśród których nie jest problemem znaleźć choć kilka naprawdę ciekawych i wartych uwagi charakterów. Nie sposób nie wspomnieć o wymienionej już wcześniej wiedźmie Yuuko – w żadnej innej mandze czy anime nie spotkacie podobnej osoby. Osobom, które chciałyby się bliżej z nią zapoznać, polecam lekturę mangi xxxHOLiC, innego tytułu grupy CLAMP, w którym jest ona jednym z pierwszoplanowych bohaterów. Nie mogę też nie wspomnieć o głównym „złym” tej serii – Feiu Wong Reedzie, który to, jak się okazuje, stoi za całą aferą w Clow. Z początku nie poznajemy go zbyt dobrze, wiemy tylko, że to, co robi, robi dla spełnienia swego życzenia. Jest jeszcze jedna ważna rzecz, o której informuje nas Yuuko – każdy bohater ma swojego „odpowiednika” w innych światach. Oznacza to, że nasi podróżnicy w prawie każdym świecie będą spotykać ludzi poznanych już wcześniej, ale nieco innych – z wyglądu i natury postacie takie są podobne, lecz różnią się osobowością i zachowaniem.

Ale to nie wszystko – Tsubasa RESERVoir CHRoNiCLE jest wydanym z okazji piętnastolecia grupy CLAMP, tak zwanym crossoverem. Oznacza to, że w mandze pojawia się masa postaci i przedmiotów znanych z innych dzieł CLAMPa. Pamiętacie Soratę i Arashi z X? Kojarzycie Chii z Chobits? Znacie Ashurę i Yashę z RG Veda? Zapewne wiele osób pamięta także imiona głównych bohaterów mangi Cardcaptor Sakura – Shaorana i Sakury. To tylko niektóre z CLAMPowych postaci, pojawiających się w opisywanej mandze. Co prawda większość z nich to tylko postacie epizodyczne, niemające żadnego związku z głównym wątkiem, czasami nie posiadające nawet własnych kwestii. Jednak dla każdego fana grupy CLAMP jest to z pewnością bardzo miły akcent.

Kreska jest, jak można się spodziewać po CLAMPie, piękna. Szczegółowo dopracowane tła i świetnie narysowane postacie po prostu zachwycają – jeśli dany epizod ma wnieść humor, tło jest narysowane jasno i wyraziście, a miny i postawa postaci rozbrajają, jeśli scena ma być dramatyczna, tła ciemnieją, a po zachowaniu i wyglądzie postaci od razu widać, że coś je smuci. Co prawda nie każdemu spodoba się charakterystyczny dla tej mangi styl rysowania – mniej lub bardziej wydłużone kończyny i tułowia mogą zniechęcić niektórych czytelników. Nie jest to jednak ani wada, ani zaleta – to po prostu coś nowego, co jednym się spodoba, inni natomiast będą musieli to przeboleć.

Komu polecam tę mangę? Z pewnością każdemu amatorowi opowieści o przygodach, podróżach i magii, a także wszystkim fanom grupy CLAMP. Znajdzie się tu też co nieco dla miłośników komedii, romansu czy dramatu. Myślę jednak, że każdy, nawet najbardziej wybredny czytelnik, powinien zapoznać się z tym tytułem, choćby przez przeczytanie kilku początkowych rozdziałów – gwarantuję, że czas poświęcony tejże mandze nie będzie stracony.