Tanuki-Manga

Junji Itou specjalizuje się w mangowych horrorach i jest jednym z najbardziej znanych japońskich rysowników. Uzumaki, obok Tomie, uważane jest zaś za jego największe i najlepsze dzieło. Nie da się ukryć, że jest to opinia uzasadniona.

Historia przedstawiona w mandze rozpoczyna się w chwili, gdy ojciec najlepszego przyjaciela i chłopaka głównej bohaterki – Kirie Goshimy, zaczyna zachowywać się… Nieco bardziej niż ekscentrycznie. Jego myśli zdaje się zaprzątać tylko jedna jedyna rzecz. Spirale. Zwijające się ku środkowi, zdumiewające swoim kształtem. Zbiera wszystko, co tylko kojarzy się mu z tym niezwykłym wzorem, stopniowo zaczyna używać nawet swojego ciała, aby oddać kształt zachwycającego symbolu. Wydarzenia, pomimo desperackich starań jego syna, Shuichiego, oraz Kirie, nieubłaganie dążą do tragicznego finału. Jednak to, co wydawało się okrutnym i tragicznym żartem losu, okazuje się dopiero początkiem. Spirale naprawdę zaczynają nawiedzać Kurouzu­‑cho, a ich widok wkrótce stanie się dla mieszkańców zapowiedzią kolejnych przerażających wydarzeń.

Fabuła Uzumaki przez kilka pierwszych rozdziałów sprawia wrażenie ciągu powiązanych ze sobą, ale jednak w znacznym stopniu niezależnych historii. Jednak bardzo szybko zauważamy owijającą się wokół wioski spiralę obłędu, a poszczególne epizody zaczynają łączyć się w przerażającą całość. W miarę rozwoju fabuły przypadki nawiedzenia wioski przez znany ludzkości od zawsze symbol stają się coraz bardziej niezwykłe i abstrakcyjne, coraz dalsze od jakichkolwiek prób racjonalnego wytłumaczenia. Nie raz i nie dwa będziecie chcieli przerwać lekturę, zbyt przerażeni kolejną chorą i odpychającą wizją autora – ale gwarantuję, że Uzumaki przyciąga niczym magnes, nie pozwalając zaprzestać czytania, niezależnie od tego, jak przerażające wydają się przedstawione w mandze wydarzenia.

Jednak nie tylko fabuła decyduje o sile dzieła Junjiego Itou. Wielkie znaczenie mają bowiem postacie – zwykli ludzie, rzuceni nagle w otchłań szaleństwa, w świat opanowany przez spiralę, zupełnie inny od racjonalnej, ujarzmionej przez naukę rzeczywistości, jaką znamy. Itou czyni dokładnie to, co do mistrzostwa opanował słynny autor horrorów, Stephen King – tworzy wiarygodne ludzkie postacie, z którymi możemy się identyfikować. Ludzi takich, jakich znamy na co dzień, mających pracę, rodzinę, własne problemy… A potem wyrywa ich z bezpieczeństwa codzienności i stawia wobec pierwotnego, atawistycznego strachu. W Uzumaki nie znajdziemy herosów, którzy przeciwstawią się niewyjaśnionemu z uśmiechem na twarzy, ani naiwnych i przygłupich bohaterów tanich filmów grozy, idących samotnie w ciemną noc, bo tak wygodniej scenarzystom. Jedynie, a raczej aż, ludzi takich jak my, czyniących to, co sami prawdopodobnie staralibyśmy się zrobić w tak niepojętej dla nas sytuacji. I dlatego właśnie historia wywiera tak piorunujące wrażenie.

Wpływ na tak silne oddziaływanie mangi ma także oprawa wizualna. Kreska jest prosta, ale realistyczna i staranna, co jeszcze potęguje szok wywołany efektami nadprzyrodzonymi. Tym bowiem, co naprawdę przykuwa uwagę, jest niewiarygodne zróżnicowanie rysunków określanych mianem body horror. Wyobraźnia Junjiego Itou pod tym względem wydaje się nie mieć granic, szczególnie że każdy z efektów powiązany jest z motywem spirali. Nie dające się zapomnieć, chore wizje pojawiają się z rozdziału na rozdział, praktycznie za każdym razem zaskakując czytelnika pomysłowością. Zdradziłbym stanowczo zbyt wiele, podając konkretne przykłady, jednak drugi rozdział drugiego tomiku, a także wydarzenia mające miejsce podczas pobytu bohaterki w szpitalu, zapadną prawdopodobnie na długie lata w pamięć każdemu, kto zdecyduje się sięgnąć po tę mangę.

Uzumaki jest prawdopodobnie jednym z najlepszych, jeśli nie najlepszym horrorem, jaki ukazał się w formie mangi w Kraju Kwitnącej Wiśni. Dlatego każdego, kto ceni ten gatunek, gorąco zachęcam do zapoznania się z dziełem Junjiego Itou. Pamiętajcie jednak – już nigdy nie spojrzycie na niektóre słodycze i spiralne lody w ten sam sposób…