Tanuki-Manga

Iku i Keita zawsze wszystko robili razem – nie dość, że mieszkali blisko siebie, a ich rodziny się przyjaźniły, to chodzili do tego samego gimnazjum i obaj grali w drużynie baseballowej. W przyszłości wybierali do tego samego liceum, by tam kontynuować rywalizację sportową, a może nawet sięgnąć po zawodowstwo. Niestety, plany chłopaków przekreślił nieszczęśliwy wypadek Keity, który wpadł pod samochód, ratując przyjaciela – przeżył wprawdzie, ale musiał zrezygnować z kariery sportowej. Od tego momentu stosunki między nimi znacznie się ochłodziły. Wprawdzie są w jednym liceum, ale Iku wyraźnie unika Keity, nie chce mieć też nic wspólnego ze sportem i bardzo dobitnie odmawia kolegom, nagabującym go, by wstąpił do drużyny baseballowej. Poczucie winy? Problem polega na tym, że Keita nie przyjmuje do wiadomości zachowania kumpla i stara się wrócić do tego, co było dawniej. Czy mu sie to uda? A może chodzi o coś więcej niż zwykłą przyjaźń i poczucie winy?

Wbrew informacji na okładce, Ty i ja etc. nie jest mangą tylko i wyłącznie o powyższej parze. Oprócz historii Keity i Iku, która zajmuje pierwszy i ostatni rozdział, czytelnik znajdzie tu także opowieść o dosyć nietypowym związku pomiędzy szkolnym amantem, Takahisą Sugayą, a Yuu Fujishiro. Związku nietypowego, bo rozpoczętego od szantażu i nieprowadzącego do niczego poważniejszego – a przynajmniej tak się wydaje na pozór. Pozostałe dwa rozdziały zostały poświęcone temu, co wynikło z nagłego pojawienia się w domu pisarza Tatsushiego Kuwahary syna jego dawnego wykładowcy – Akiry Shinozakiego. Przyczyną niespodziewanej wizyty są niezbyt przyjemne wydarzenia w życiu chłopaka, więc Tatsushi, nie mając innego wyjścia, przygarnia go pod swój dach. Nie ma jednak pojęcia, że ta decyzja wywróci do góry nogami jego spokojne życie.

Tomik wydany przez Studio JG zawiera pięć one­‑shotów autorstwa Kyuugou i, jak twierdzi sama autorka w notatce umieszczonej w środku tomiku, są to jej pierwsze próby o tematyce boys’ love. Na okładce wprawdzie pojawia się informacja, że jest to „Komiks dla dojrzałego czytelnika”, jednak znajdziemy tu raczej lekkie opowiastki w stylu shounen­‑ai, w których autorka skupiła się na przeżyciach wewnętrznych bohaterów i dialogach. Niestety same historie nie są zbyt porywające – wprawdzie sympatyczne i urocze, ale jednocześnie bardzo schematyczne i przewidywalne. Bohaterowie prowadzą długie monologi wewnętrzne, często zdecydowanie zbyt patetyczne i rozwlekłe, co w połączeniu z pustymi kadrami, w których umieszczone są teksty daje niestety wrażenie lekkiej chaotyczności. Sama fabuła została niezbyt rozwinięta, a przebieg wydarzeń jest przedstawiony bardzo skrótowo – o większości rzeczy można się dowiedzieć właśnie z monologów bohaterów, komentujących rzeczywistość. Widać wyraźnie, że autorka starała się dopasować do tak krótkiej formy i wyszło jej to ze zmiennym szczęściem – raz lepiej, raz gorzej. Szkoda może, że nie zdecydowała się bardziej rozwinąć historii bohaterów, bądź też nie skupiła się tylko na jednej parze – zdecydowanie zyskałyby na tym i postacie, i fabuła, a tak czytelnik otrzymuje zaledwie szkice.

Kreska Kyuugou jest dosyć ładna, ale niczym szczególnym się nie wyróżnia – zróżnicowanych postaci nie da się pomylić ze sobą, a bohaterowie są przystojni i mają dopracowaną mimikę twarzy, nie są też na szczęście wiotkimi, anatomicznie niepoprawnymi bishounenami. Nie obyło się jednak bez kilku wpadek – okazjonalny brak oka u jednej z głównych postaci, krzywa i miejscami drżąca kreska w scenach „zabawnych” lub w rysunku postaci dalszoplanowych, autorka zdecydowanie też nadużywa rastrów. Brakowało mi też bardziej zróżnicowanego tła – miejscami po prostu kadr aż prosi, by było w nim coś innego niż szare kropki.

Jak na debiutancki tomik, Ty i ja etc. jest mangą dosyć dobrą i wbrew pozorom optymistyczną. Zdecydowanie nie jest to propozycja dla kogoś, kto szuka dramatu, cierpienia, zdrady, kłód rzucanych pod nogi przez los i bishounenów moknących w deszczu – takie osoby uprasza się o ominięcie Ty i ja etc. szerokim łukiem. Autorka stworzyła mangę shounen­‑ai, wprawdzie bez większych aspiracji i zdecydowanie nie z najwyższej półki, ale dającą się czytać łatwo, lekko i przyjemnie, w sam raz, gdy ktoś ma trochę wolnego czasu.