Tanuki-Manga

Tom drugi to przede wszystkim działania wojskowe na małą skalę. W pierwszej części pokazany zostaje atak bohaterów na obóz wojskowy bliżej nieokreślonych „partyzantów”. Rozprawa z przeciwnikiem następuje szybko i krwawo – przewaga liczebna okazuje się mało istotna w konfrontacji z umiejętnościami Sophii i Kenjiego. Szybko jednak pojawia się znacznie poważniejszy problem niż grupa partyzantów – na trop bohaterów w końcu wpadają oddziały Propartii, również dysponujące zaawansowanym sprzętem do wojny elektronicznej. W górach rozpoczyna się prawdziwa bitwa z zastosowaniem lotnictwa i ciężkiej broni rakietowej… Kilka stron tomiku poświęcone jest na reminiscencje Eliaha, pojawiają się także nowe bohaterki – Keczua i Helena, ocalałe po ataku na obóz partyzantów.

Kreska utrzymana została w tym samym stylu, co w tomie pierwszym. Uwagę zwracają znakomicie narysowane techniczne elementy scenografii – niewątpliwa gratka dla wielbicieli postapokaliptycznego cyberpunku. Natomiast nieco bez polotu przedstawione zostały postacie, co – jak się wydaje – jest częstą manierą mangaków nastawionych na realistyczne oddanie broni czy pojazdów.

Niestety tom drugi nie oferuje wiele poza efektownymi scenami akcji. Na tym etapie aż prosi się o zawiązanie konkretnego wątku fabularnego i szersze przedstawienie świata i postaci. Nie wiadomo, kim są bohaterowie, dlaczego próbują przedostać się przez Andy, z kim właściwie walczą. Technika in media res, aczkolwiek efektowna, sprawia niestety, że komiks staje się wyjątkowo niejasny, pozostawiając czytelnika z pytaniem „o co tu właściwie chodzi?”

Od strony technicznej wydanie pozostaje na tym samym poziome, co tom pierwszy, czyli w miarę przyzwoitym. Kolorów co prawda nie uświadczymy, ale druk jest wyraźny, tłumaczenie dobre, a błędów w tekście nie sposób znaleźć. Uwagę zwraca brak jakichkolwiek reklam czy dodatków – wydanie wyraźnie należy do „minimalistycznych”, co jeszcze bardziej podkreśla papier, niskiej jakości, aczkolwiek rzeczywiście dobry do czarno­‑białych komiksów.