Tanuki-Manga

Widziałem w życiu kilka mang naprawdę dobrze wydanych nad Wisłą. Wspomnę tu tylko o Ikarze z Hanami, Zmierzchu z Publicata czy Nuku Nuku z Mangayi. Ale walka o miano najlepiej wydanej mangi nad Wisłą została rozstrzygnięta na początku lipca 2013, kiedy ukazał się u nas pierwszy tom Opowieści Panny Młodej wydanej przez Studio JG w sposób, który godzien jest najwyższych pochwał.

Zanim jednak zacznę peany na cześć wydania, wypadałoby kilka słów napisać o samej mandze. I tu znowu – trudno pisać inaczej, niż tylko dobrze. Rozgrywająca się w XIX wieku, nad Morzem Kaspijskim, historia dwudziestoletniej Amiry, która poślubiła dwunastolatka, urzeka od samego początku. Fabularnie jest to opowieść trudna do jednoznacznego zakwalifikowania. Próżno tu szukać supermocy, mechów, wielokątów miłosnych, wielopiętrowych intryg czy ściskającego gardło dramatyzmu. Autorka zrezygnowała z większości typowo mangowych chwytów fabularnych, proponując w zamian wciągającą niczym bagno opowieść o zwykłym życiu w środkowej Azji, krainie, gdzie tradycje nomadyczne ustępują osiadłemu trybowi życia, ale mieszkający tam ludzie nadal pozostają wierni tradycjom i przyzwyczajeniom. Że nie brzmi to tak wciągająco, jak opowieść o pewnym czternastoletnim ninja, który chce zostać hokage? Powiem tyle – nawet nie zauważyłem, jak szybko przeczytałem pierwszy tom i już bym chciał mieć w rękach drugi.

Opowieść Panny Młodej łamie schemat historii tego typu, gdzie zwykle łagodne i słabiutkie (ale zawsze niewinne i obdarzone złotym sercem) dziewczę zostaje wydane za obcego mężczyznę i powoli rozkochuje go w sobie. Zamiast tego mamy tu dojrzałą, pewną siebie i uzdolnioną dziewczynę, której po prostu nie da się nie lubić. Autorka przyznaje, że była bliska stworzenia ideału, ale już w ostatnim rozdziale mangi widać, że Amira nie jest wolna od wad. Otacza ją zaś grono różnorodnych, ale w zdecydowanej większości bardzo sympatycznych postaci. Mimo obsadzenia kobiety w roli głównej i braku typowo męskich akcentów fabularnych, trudno mi określić Opowieść Panny Młodej jako mangę przeznaczoną głównie dla kobiet albo dla mężczyzn. Jest po prostu zbyt dobra, by ją tak kwalifikować.

Pierwszy tom opisuje początki życia Amiry w nowym środowisku. Zaradna dziewczyna momentalnie zyskuje sympatię i uznanie nowej rodziny, mimo że została wydana za mąż dość późno, na dodatek za dwunastolatka, co wskazuje, iż na faktyczną realizację założeń ślubnych przyjdzie poczekać. Autorka koncentruje się na pokazaniu życia codziennego bohaterów, kreśląc to wszystko niesamowicie dopracowaną i staranną kreską – niektóre obrazki to po prostu poezja, a i reszta rysunków robi wrażenie. Oczywiście z biegiem czasu pojawiają się kolejne problemy w życiu bohaterów, odrobiny dramatyzmu też nie zabraknie, ale o tym na razie nie będę pisał.

Wróćmy do polskiego wydania. Studio JG odgrażało się, że wyda ten komiks lepiej, niż wszystkie dotychczasowe, i słowa dotrzymało. Efektowna, kolorowa i przyciągająca wzrok okładka nie jest pewnie czymś niezwykłym, ale już gruba, sztywna okładka i szyty grzbiet to w Polsce wciąż rzadkość. Pochwalić też chciałbym papier, na którym wydrukowano Opowieść Panny Młodej. Ucieszyło mnie bardzo, że wydawca nie zdecydował się na paskudną, śliską i lepiącą się do palców kredę. Twarde, grube, ale „suche” i przyjemne w dotyku kartki to kolejny atut tego wydania, zaś dodatkową ozdobę stanowi stylowa wyklejka w ciemnoczerwonym kolorze. Na grzbiecie znalazła się ilustracja przedstawiająca bohaterkę, z tyłu natomiast – całostronicowy kolorowy kadr z mangi. Warto zauważyć, że wydawca zrezygnował ze standardowego zamieszczania w tym miejscu streszczenia fabuły.

Nie mogę się też przyczepić do przekładu. Wypada nieźle, bohaterowie mówią naturalnym językiem, a ich kwestie nie brzmią sztucznie. Błędów nie zauważyłem. Być może przydałoby się tej mandze kilka przypisów więcej – nie mam problemów ze słownictwem, jakim posługują się bohaterowie, ale z doświadczenia wiem, że lepiej z góry zakładać niewiedzę niż wiedzę na pewne tematy u czytelnika.

Pierwszy tom zawiera pięć rozdziałów i fabularnie jest dość zwięzły, acz można przypuszczać, że jeden wątek okaże się istotny w dalszej historii. Na ostatnich stronach znajdziemy kilka uwag od autorki, a także „drzewo genealogiczne”, na którym przedstawiono koligacje rodzinne głównych bohaterów opowieści – rzecz przydatna przy dużej liczbie postaci występujących na kartach tej mangi.