Tanuki-Manga

Podczas pojedynku Mikuniego z Tsurugim w siedzibie C3 ten drugi rzuca na Kuro czar, w wyniku którego wampir nie może się od niego zbytnio oddalać i musi słuchać poleceń Kamiyi. Mimo to, kiedy Mikuni jest tylko o krok od zabicia Tsurugiego, Kuro rusza mu z pomocą. Niestety nie kończy się to dla niego zbyt dobrze, za użycie wampirzych mocy w siedzibie organizacji od razu zostaje unieruchomiony. Przy okazji wychodzi na jaw prawdziwy motyw C3 – nikt nie ma zamiaru dogadywać się z krwiopijcami, wręcz przeciwnie. Teraz, gdy większość servampów jest uwięziona, zamierzają zabić Tsubakiego oraz jego podwładnych, a także wypowiedzieć wojnę wampirom w ogóle. Oczywiście naiwny Mahiru nadal wierzy w pokojowe rozwiązanie sytuacji, dlatego prosi o możliwość tymczasowego dołączenia do grupy szturmowej i zostaje z miejsca przyjęty, jako że Kuro stanowi wspaniały wabik na Tsubakiego.

Chociaż na obwolucie tomu dziewiątego widzimy Misono, głównym bohaterem omawianej części jest Tsurugi. Co prawda nie poznajemy jego przeszłości, która jest zapewne niezwykle istotna z punktu widzenia fabuły, ale dowiadujemy się sporo o samej postaci. To, że Kamiya ma poważne problemy psychiczne, widać na pierwszy rzut oka i nawet pozorny „tumiwisizm” oraz zafiksowanie na punkcie pieniędzy nie są w stanie chociażby częściowo tego zamaskować. Inna sprawa, że wspomniane dolegliwości sięgają niezwykle głęboko i są zagrożeniem nie tylko dla otoczenia, ale przede wszystkim dla samego Tsurugiego. Widzą to wszyscy jego współpracownicy, ale niewiele mogą zrobić, biorąc pod uwagę, kto trzyma go na smyczy. Na scenę wkracza bowiem tajemniczy pan Toma, jedyna osoba zdolna kontrolować nieobliczalnego Kamiyę, i jak się okazuje, zastępca dyrektora C3. Ma on własne, zapewne bardzo niecne plany związane z podwładnym i nie pozwoli, by ktokolwiek wszedł mu w drogę. Nawet gdyby ceną za ich zrealizowanie okazała się śmierć Tsurugiego.

Nadal nie opuszczamy podziemnej siedziby C3, za to poznajemy kolejnych jej pracowników, którzy są równie ekscentryczni, co servampowie i ich panowie. Mimo dość nieciekawej sytuacji, Kuro nadal pogrąża się w lenistwie, a Mahiru próbuje coś wykombinować (z mizernym skutkiem). Nieco większą chęcią do działania wykazują się pozostali więźniowie, głównie dlatego, że stan pokonanych servampów się pogarsza. Do tego należy dodać pracowników organizacji, którzy nie są zgodni co do tego, co należy zrobić z całym tym bałaganem. Wszystko to sprawia, że akcja wydaje się nieco chaotyczna, zwłaszcza że lista ważnych postaci wydłuża się z każdym rozdziałem. Mimo to tomik czyta się dobrze, tym bardziej, że kolejne rewelacje i zagadki potrafią zaintrygować czytelnika. W tej chwili trudno wskazać jednoznacznie czarny charakter, argumenty każdej ze stron wydają się sensowne i chyba tylko enigmatyczny pan Toma faktycznie planuje coś paskudnego. Cóż, anime nie zachwyciło mnie, a i manga na początku była taka sobie, ale z każdym kolejnym tomem łapię się na tym, że w sumie interesuje mnie, co będzie dalej, a to całkiem niezła rekomendacja dla klasycznej przygodówki.

Nie ma sensu rozpisywać się o jakości wydania, ponieważ praktycznie się nie zmieniła. Naturalnie zachęcam do zajrzenia pod obwolutę, ponieważ kryje się tam następna część minikomiksu Szkoła servampów. Cieszy mnie również kolejna porcja efektownych kolorowych ilustracji na początku tomiku – tym razem autorka postanowiła zaprezentować parę głównych bohaterów oraz grupę szturmową C3. Tradycyjnie nie zabrakło spisu treści, streszczenia dotychczasowych wydarzeń i spisu postaci. Usatysfakcjonowani powinni być także fani dodatków, ponieważ na końcu tomu znajdą jednostronicowy bonus oraz dwustronicowy komiks z okazji zapowiedzi wersji animowanej – wszystko utrzymane w komediowym tonie. Ostatnie strony komiksu zajmuje szalenie kusząca i jednocześnie wredna (tak to jest, jak się pokazuje aż za bardzo interesującą scenę) zapowiedź tomu dziesiątego oraz stopka redakcyjna. Pozostaje uzbroić się w cierpliwość i czekać.